Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Το νομοσχέδιο έπρεπε να βρει σύμφωνη όλη τη Βουλή. Και επειδή αυτό είναι δύσκολο -δεν μπορείς να ξέρεις τους συνδυασμούς και τους υπολογισμούς της αντιπολίτευσης-, τουλάχιστον, τη συντριπτική της πλειοψηφία. Στη δική μας Βουλή συμβαίνουν παράδοξα πράγματα: Ακόμη και όταν πρόκειται για τον νόμο που διέπει τις ζωές των παιδιών των διαζευγμένων ζευγαριών.

Για να πω ξεκάθαρα τη σκέψη μου: Σε διαζύγιο που η διευθέτησή του περιλαμβάνει παιδιά, απαγορεύεται ο νόμος της επιμέλειας να έχει κομματικό πρόσημο. Πολλώ δε μάλλον να αφήνει την εντύπωση ότι υπήρξαν ποικίλες πιέσεις. Αυτή η σκιά δεν πρέπει να υπάρξει ούτε ως υποψία.

Ο νόμος  δεν αφορά στο πώς οι γονείς θα διαχειριστούν τις μεταδιαζευκτικές σχέσεις τους. Αφορά στα παιδιά. Συμφωνούμε, λοιπόν, ότι ο νόμος εκσυγχρονίζεται για να υπερασπιστεί τη ζωή τους. Να μεγαλώσουν με τα λιγότερο δυνατόν τραύματα.

Νομοσχέδιο που με ευκρίνεια, χωρίς γκρίζες ζώνες, καθορίζει το μέλλον των παιδιών -όχι των γονιών τους- δεν έπρεπε να γίνει αντικείμενο διαμάχης. Οχι μόνον από την αντιπολίτευση -συνηθίζεται στο ελληνικό Κοινοβούλιο ακόμη και για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα- πολλώ δε μάλλον από τη συμπολίτευση. Δόθηκε, έτσι, η εντύπωση ότι δεν προηγήθηκε η οφειλόμενη βασανιστική διαδικασία, όταν διακύβευμα του νόμου αποτελεί η ζωή των παιδιών, η οποία αποσπάται από την κοινή συμβίωση με τους γονείς τους.

Τέλος, επιτρέπεται ένα παιδί να μένει με γονιό που κακοποιεί πρόσωπα κάτω από την ίδια στέγη; Ούτε για πέντε λεπτά. Πόσω μάλλον όταν χρειάζεται να βγει δικαστική απόφαση! Εχει λογική να πιστεύουμε ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν το τραυματίζει;

Ζήτημα παραμένει το πώς ο νέος νόμος κατανέμει τον χρόνο που πρέπει να περνά το παιδί με τον γονιό του. Αλήθεια, το «παρκάρισμα» που κάνει ο γονιός -στη γιαγιά, στον παππού- στον χρόνο που οφείλει να περάσει με το παιδί του, αντιμετωπίζεται;

Να μη μακρηγορώ -επειδή και εμπειρία σχετική έχω- νομίζω ότι το προσφορότερο είναι να δοκιμαστεί ο νόμος για τα δύο επόμενα χρόνια. Να ελεγχθούν ενδελεχώς τα αποτελέσματα της εφαρμογής του και να γίνουν οι τυχόν αναγκαίες διορθώσεις.

Αυτή τη στοχαστική προσαρμογή μην την εκλάβετε ως απόδειξη γενναιότητας της κυβέρνησης, αλλά ως απόδειξη υπευθυνότητας όλων. Την οφείλουμε στο παιδί.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr