Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΑΣ θυμηθούμε πως μας πήρε καμιά τριανταριά χρόνια να φτιάξουμε ένα κανονικό διεθνές αεροδρόμιο, αν και είμαστε μια χώρα που στηρίζεται στον τουρισμό. Μέχρι το 2001 υποδεχόμασταν τους τουρίστες στο αχούρι του Ελληνικού.

ΚΑΙ έχουν περάσει είκοσι χρόνια, με το παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού να παραμένει αναξιοποίητο, αν και είναι ένα από τα πιο ακριβά παραθαλάσσια φιλέτα σε όλη την Ευρώπη.

ΕΔΩ και κάποιες δεκαετίες όλο το συζητάμε, αλλά ποτέ δεν ξεκινάει να εφαρμόζεται η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Κάποιος που συνταξιοδοτείται μπορεί να περιμένει έως και τρία-τέσσερα χρόνια για να λάβει τη σύνταξή του. Κύριος πυλώνας της εκπαίδευσης είναι το παρεκπαιδευτικό σύστημα των φροντιστηρίων. Πρέπει να είμαστε από τις τελευταίες χώρες στον πλανήτη που δεν έχουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ενώ, τώρα, αγκομαχώντας προσπαθούμε να συντάξουμε κτηματολόγιο και δασικούς χάρτες, που τα περισσότερα κράτη διαθέτουν από τον 19ο αιώνα.

ΚΑΙ υπάρχουν ένα σωρό ακόμα θέματα σοβαρά και λιγότερο σοβαρά, που δεν αφήνουν τη χώρα να κάνει βήματα προς τα εμπρός και τα οποία ταλαιπωρούν καθημερινά όλους μας.

ΕΤΣΙ, δεν θα μπορούσαμε να πρωτοτυπήσουμε με την ψήφο των αποδήμων. Με την ψήφο των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό. Την ώρα, μάλιστα, που σχεδόν 400.000 συμπατριώτες μας εγκατέλειψαν την Ελλάδα στα χρόνια των Μνημονίων για να βρουν μια καλύτερη ζωή.

ΠΡΙΝ από ενάμιση χρόνο, χάρη στον πολιτικό άθλο του τότε υπουργού Εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκου επετεύχθη μια ανέλπιστη μεταρρύθμιση. Ψηφίστηκε με ρεκόρ συναίνεσης, από 288 βουλευτές, το δικαίωμα ψήφου για Ελληνες που ζουν στο εξωτερικό. Κάτι που συζητιόταν επί δεκαετίες, αλλά ποτέ δεν γινόταν.

ΟΠΩΣ όλα τα υπόλοιπα που δεν γίνονταν ή ακόμα δεν γίνονται. Με ευθύνη των κυβερνήσεων, που δεν τολμούν να πάρουν το πολιτικό κόστος, και της Αριστεράς, που πάντοτε προσπαθεί και συνήθως πετυχαίνει να μπλοκάρει οτιδήποτε μπορεί να φέρει την πρόοδο σε αυτή τη χώρα.

ΑΣ δούμε τι παράλογο συμβαίνει. Ενας Ελληνας πολίτης που μένει στο εξωτερικό μπορεί να πάρει το αεροπλάνο να έρθει να ψηφίσει στις εκλογές εφόσον είναι εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους, αλλά δεν μπορεί να ψηφίσει από τον τόπο διαμονής του αν π.χ. δεν υποβάλλει φορολογική δήλωση στην Ελλάδα. Ενώ για επιστολική ψήφο ούτε το συζήτησε η Αριστερά.

ΚΑΤΙ που ισχύει για σχεδόν όλους τους πολίτες άλλων χωρών, που μπορούν να συμμετέχουν στις εκλογές της πατρίδας τους απ’ όπου και να βρίσκονται στον πλανήτη.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για τον αιώνιο φόβο της Αριστεράς. Τώρα και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει -αν είναι δυνατόν- να μην προσμετρώνται οι ψήφοι των αποδήμων στο συνολικό αποτέλεσμα. Προφανώς, φοβούνται ότι οι Ελληνες που ζουν στο εξωτερικό και έχουν δει πώς είναι να υλοποιούνται μεταρρυθμίσεις τις οποίες εδώ μπλοκάρει ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους «μαυρίσουν» στην κάλπη. Πώς είναι να ζουν σε μια χώρα όπου υπάρχει αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων, όπου υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, όπου δεν μπλοκάρει κανείς την ιδιωτική πρωτοβουλία, όπου τρέχουν τα έργα υποδομών. Αυτή είναι η αλήθεια. Ας τη δεχτούν πλέον. Ισως έτσι κάποια στιγμή γκρεμίσουμε και τις αιώνιες παθογένειες που μας ταλαιπωρούν.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr