Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Η ΕΛΠΙΔΑ που ερχόταν ήταν πακεταρισμένη με ένα γυαλιστερό περιτύλιγμα, το οποίο έφερνε στο μυαλό την προ χρεοκοπίας Ελλάδα. Ολα θα τελείωναν τόσο απλά και εύκολα. Οι προδότες των Μνημονίων θα είχαν φύγει και τα λεφτά θα έπεφταν και πάλι βροχή με μια μόνο κίνηση: ένα νόμος και ένα άρθρο. Σε όσους δεν είχαν ακολουθήσει το επαναστατικό τριπάκι όλα τα παραπάνω φαίνονταν από αστεία έως επικίνδυνα. Αλλά στις αρχές του 2015 όποιος κατέκρινε την κυβέρνηση θεωρείτο τουλάχιστον τσιράκι του Σόιμπλε. Δυστυχώς, όμως, το αστείο κράτησε πολύ λίγο και η χώρα μπήκε σε τροχιά κατάρρευσης.

ΤΩΡΑ έχουν περάσει δύο χρόνια κι όμως το 2017 θυμίζει διαολεμένα την προπέρσινη χρονιά. Η ρητορική του Αλέξη Τσίπρα έχει αλλάξει. Λογικό. Και Μνημόνιο υπέγραψε και ψήφισε «ναι σε όλα» τα επώδυνα μέτρα, που προέβλεπε η δική του πλέον συμφωνία. Οι επαναστατικές κορόνες, όμως, συνεχίζονται για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ που προκύπτει είναι απλό. Οταν τα φώτα σβήνουν και ο Αλέξης Τσίπρας ολοκληρώνει τις καθημερινές του υποχρεώσεις αντέχει να ξαναδιαβάσει τους πύρινους λόγους που εκφωνούσε στα μπαλκόνια και στο βήμα της Βουλής; Αντέχει να ξαναδεί τα άπειρα βίντεο στα οποία με απίστευτη ευκολία υποσχόταν τα πάντα στους καταταλαιπωρημένους πολίτες; Εχει κατανοήσει πως δημιούργησε αυταπάτες σε μια απεγνωσμένη κοινωνία; Πώς νιώθει ως ο πολιτικός που δημιούργησε το τέλειο πολιτικό αφήγημα ψεύδους για να κερδίσει την εξουσία;

ΝΙΩΘΕΙ τύψεις; Νιώθει την ανάγκη να πει mea culpa για να εξιλεωθεί; Να ζητήσει συγγνώμη από όσους κορόιδεψε και από όσους διέσυρε με απίστευτα βαρείς χαρακτηρισμούς; Oχι για να εξευτελιστεί, έτσι κι αλλιώς αυτό έχει ήδη συμβεί. Πλέον οι πολίτες δεν οργίζονται, απλά δεν παίρνουν στα σοβαρά όσα λέει. Αν μπορούσε να αλλάξει τη διχαστική ρητορική του, τότε και η αντιπολίτευση και η κοινωνία και οι δανειστές θα τον αντιμετώπιζαν με σοβαρότητα. Προφανώς, όμως, δεν μπορεί. Ο λαϊκισμός βρίσκεται στο DNA του…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου