Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΑΠΟ τη μια, υπήρξε η αδικαιολόγητη, απαράδεκτη και αυθαίρετη χρήση βίας από τον αστυνομικό που χτύπησε με κλομπ πολίτη στην πλατεία της Νέας Σμύρνης. Από την άλλη, ως «απάντηση» ήρθε η δολοφονική επίθεση μπαχαλάκηδων κατά αστυνομικού στο πλαίσιο πορείας διαμαρτυρίας στην ίδια περιοχή.

ΣΤΟ debate υπάρχουν δύο απόψεις. Η μια «σχολή» υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρχει ανοχή σε καμία μορφή βίας. Η άλλη «σχολή» θεωρεί ότι είναι… λογικό η βία να «γεννά» βία, στην ουσία δηλαδή να υπάρχει βία ως απάντηση στη βία, και μάλιστα ισχυρίζεται πως οι θιασώτες της πρώτης «σχολής» είναι «συστημικοί ισαποστάκηδες».

ΓΙΑ να έχουμε καθαρές κουβέντες, εννοείται πως ανήκω στην πρώτη «σχολή». Πιστεύω πως είναι ανεπίτρεπτη, αντιδημοκρατική και πάνω απ’ όλα προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη υπόσταση κάθε μορφή βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται. Είτε από το κράτος είτε από ομάδες πολιτών ή ακόμα και από οποιονδήποτε μεμονωμένο πολίτη.

ΑΣ δούμε, όμως, λίγο την άλλη άποψη. Εδώ πρέπει να απαντηθούν πολλά ερωτήματα.

ΕΙΝΑΙ δυνατόν κάποιος να επιχαίρει για τον ξυλοδαρμό οποιουδήποτε πολίτη από οποιονδήποτε αστυνομικό; Είναι δυνατόν κάποιος να επιχαίρει για το φονικό λιντσάρισμα του αστυνομικού από ομάδα πολιτών;

ΕΙΝΑΙ δυνατόν στον 21^ο αιώνα κάποιοι να πιστεύουν στη λογική «οφθαλμός αντί οφθαλμού»;

ΕΙΝΑΙ δυνατόν εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι δημοκράτες και δικαιωματιστές να εμφανίζουν τα μπάχαλα οργανωμένων χούλιγκαν ποδοσφαιρικών ομάδων ως «κοινωνική έκρηξη»; Γιατί ας μην ξεχνάμε πως στη Νέα Σμύρνη κάποιοι -που δίνουν συνήθως «ραντεβού θανάτου» ως αντίπαλοι- χούλιγκαν ενώθηκαν για να «αποδώσουν… δικαιοσύνη».

ΑΡΑΓΕ είναι άσκηση δημοκρατικού δικαιώματος η ταμπέλα που κρέμασαν κάποιοι στον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ; Η καταστροφή ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας; Οι δολοφονίες με σφαίρες ή βόμβες από τα χέρια του Κουφοντίνα; Ο φόνος του Παύλου Φύσσα από τον Ρουπακιά και την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής; Ο θάνατος πέντε πολιτών από μολότοφ στη Marfin;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν αφορούσαν σε άσκηση δημοκρατικών δικαιωμάτων όλα τα παραπάνω. Οπως δεν αφορούσαν σε άσκηση δημοκρατικών δικαιωμάτων οι δολοφονίες του Καλτεζά, του Γρηγορόπουλου και οποιαδήποτε άλλη χρήση αυθαίρετης κρατικής βίας.

ΚΑΙ επειδή κάποιοι υποδύονται τους «αντιστασιακούς» κραυγάζοντας γραφικότητες περί «χούντας» ή «Αουσβιτς», επικροτώντας συνθήματα του τύπου «όταν οι αντάρτες θα μπουν στην Αθήνα, το Σύνταγμα θα λέγεται πλατεία Κουφοντίνα», ας ανοίξουν κάνα βιβλίο ή κάποια παλιά εφημερίδα. Γιατί μπορεί να έχουν πάθει το σύνδρομο «Underground» – της ιδιοφυούς ταινίας του Κουστουρίτσα.

ΑΣ δουν τι έλεγαν κάποιοι πραγματικοί αντιστασιακοί. Κάποιοι που είτε πολέμησαν στα βουνά την περίοδο του Εμφυλίου, όπως ο Χαρίλαος Φλωράκης, είτε βασανίστηκαν από τη χούντα, όπως ο Ανδρέας Λεντάκης. Ας διαβάσουν τι υποστήριζαν ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης.

ΠΛΑΚΑ έχουν τα trends στα social media, αλλά τις περισσότερες φορές δεν έχουν σχέση με τον πραγματικό κόσμο. Οταν κάποιοι πανηγυρίζουν για περιστατικά βίας, απλώς «ξερνούν» μίσος στην κοινωνία.

ΣΤΟΧΟΣ των πολιτών πρέπει να είναι η περιθωριοποίηση κάθε μορφής βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται. Στόχος του πολιτικού συστήματος πρέπει να είναι να επανακαθορίσει τι σημαίνει Δημοκρατία και τι… ασυδοσία!

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr