Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Και κάπου στη μέση ο Α. Τσίπρας περιφέρει την αμηχανία του και επιδεικνύει την αφωνία του, όπως έκανε και στη Βουλή, όταν απέφυγε επιμελώς να αναφερθεί στο θέμα. Δεν αποδοκίμασε τον Θ. Δρίτσα για τις προκλητικές δηλώσεις του -που παραμένουν προκλητικές παρά την «επανόρθωση» τους- και δεν επανέφερε το αίτημά του προς την Πολιτεία να υποκύψει στον εκβιασμό του Δ. Κουφοντίνα.

Η υπόθεση Κουφοντίνα ενεπλάκη και με τις εσωκομματικές διαδικασίες οι οποίες βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη εν όψει του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αποκτώντας κι έντονες ιδεολογικές προεκτάσεις. Η «αριστερή πτέρυγα» του κόμματος («Ομπρέλα», «53», «δικαιωματιστές») βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν το… αριστερόμετρο και να αναμετρηθούν με τους μετριοπαθείς και τους πασοκογενείς, οι οποίοι αντιλαμβάνονται πιο καθαρά τι συμβαίνει στην κοινωνία και επιδιώκουν τη στροφή στη σοσιαλδημοκρατία. Στο μεγαλύτερο διάστημα επικράτησαν οι «δικαιωματιστές», με πολιορκητικό κριό τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν κράτησε ούτε τις στοιχειώδεις αποστάσεις ασφαλείας από τους ένθερμους οπαδούς του Κουφοντίνα και της τρομοκρατίας διαδηλώνοντας υπέρ του κατά συρροήν αμετανόητου δολοφόνου. Στο πλαίσιο αυτό, «παρασύρθηκε» και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, ο οποίος εκτέθηκε με την προσωπική ανάρτηση που έκανε, ζητώντας την υποχώρηση του κράτους στον εκβιασμό του Δ. Κουφοντίνα.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με πληροφορίες, δέχθηκε έντονες επικρίσεις ακόμα και από στενούς συνεργάτες του για τη στάση του, η οποία οδηγούσε σε ταύτιση με τον Κουφοντίνα και την τρομοκρατία. Το λάθος, όπως φαίνεται, έγινε σιωπηλά αποδεκτό κι έτσι ο Α. Τσίπρας απέφυγε οποιαδήποτε περαιτέρω προσωπική εμπλοκή με το θέμα, με αποκορύφωμα την εκκωφαντική και απόλυτη σιωπή του την Πέμπτη στη Βουλή. Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι μεσολάβησαν σχεδόν 24 ώρες από τις προκλητικές δηλώσεις του Θ. Δρίτσα μέχρι την έκδοση της ανακοίνωσης του Γραφείου Τύπου του κόμματος, που προχώρησε σε μια ήπια αποδοκιμασία των «ατυχών» δηλώσεων του πρώην υπουργού.

Σε αυτές τις 24 ώρες έφτασαν στην Κουμουνδούρου και τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, οι οποίες έδειχναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται αποκομμένος από την κοινωνία, υποστηρίζοντας ένα πρόσωπο και μια πρακτική που έχουν καταδικαστεί οριστικά και αμετάκλητα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας. Η δημοσκόπηση της MRB έδειχνε ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας (άνω του 70%) απαιτούσε από το κράτος δικαίου να μην υποκύψει στον εκβιασμό του Κουφοντίνα. Και μόνο ένα 5,5% (πολύ κοντά στο 4%) ζητούσε επιμόνως την ικανοποίηση του αιτήματος του «απεργού πείνας». Τότε φαίνεται πως έγειρε οριστικά η πλάστιγγα υπέρ των πιο διακριτών αποστάσεων από το «θέμα Κουφοντίνα» που αποδείχθηκε πολιτικά καταστροφικό για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μέρος της εσωκομματικής διαπάλης υπήρξε και ο… ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι «ορθολογιστές» έλεγαν ότι είναι αδιανόητο «το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εμφανίζεται ως ουρά του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της Κούρτοβικ». Σε κάθε περίπτωση το «ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ» βρέθηκε «μείον». Καθώς για μια ακόμα φορά απέδειξε ότι αδυνατεί να παρακολουθήσει τον βηματισμό της κοινωνίας, αλλά και να απαλλαγεί από τα αριστερίστικα βαρίδια του πολιτικού DNA του, τα οποία τον τραβάνε περισσότερο προς τα μονοψήφια ποσοστά παρά σε ένα σοβαρό άνοιγμα προς την Κεντροαριστερά.