Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Το ίδιο συμβαίνει σχεδόν για όλες τις εκτιμήσεις του Τόμσεν και της παρέας από την Ουάσιγκτον εδώ και επτά χρόνια. Οι ευθύνες του ΔΝΤ είναι τεράστιες για το κατάντημα της χώρας. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν υπερβαίνουν τις ευθύνες των ελληνικών πολιτικών κομμάτων τόσο πριν όσο και μετά από τη χρεοκοπία της χώρας.

ΑΣ το ξεκαθαρίσουμε. Καμία χώρα στην οποία «μπήκε» το ΔΝΤ δεν σώθηκε από τα μέτρα που επέβαλε το Ταμείο. Η λογική του είναι πάνω κάτω η ίδια παντού: ξεθεμελιώνει την οικονομία και επιβάλλει παρεμβάσεις που προκαλούν υποτίμηση του βιοτικού επιπέδου, γι’ αυτό και μόνο το άκουσμα του αρκτικόλεξου ΔΝΤ προκαλεί τρόμο σε όλο τον πλανήτη. Αξίζει να θυμηθεί κανείς ότι ο Τόμσεν προέβλεπε ότι η χώρα μας θα επέστρεφε στις αγορές το 2011, προφανώς γιατί δεν είχε ιδέα ότι «εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε» όπως λέει και προφητικός στίχος του Σαββόπουλου που γράφτηκε το 1971. Οπως αξίζει να σημειωθεί ότι ποτέ το ΔΝΤ δεν μπλόκαρε κάποια δόση απαιτώντας να γίνουν οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα. Τα μόνα που βρίσκονταν στο τραπέζι ήταν διαρκώς μέτρα που δημιουργούσαν μείωση εισοδημάτων.

ΤΟ ΔΝΤ, βέβαια, επέμενε σε αυτού του είδους τα μέτρα, γιατί πολύ απλά δεν ήρθε εδώ για να αλλάξει τη χώρα αλλά για να πάρει πίσω τα λεφτά που μας δάνεισε. Αφού είδαν κι απόειδαν ότι οι κυβερνήσεις δεν τολμούσαν να προχωρήσουν σε ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, τότε αναγκαστικά η κουβέντα και τα μέτρα περιορίστηκαν σε φόρους και μειώσεις αποδοχών.

ΑΝ ΚΑΙ είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένο να κάνει κανείς μακροπρόθεσμες προβλέψεις για μια χώρα όπου κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει, το πιο πιθανό είναι πως η εκτίμηση του Τόμσεν ότι η ανεργία θα πέσει κάτω από 10% το 2038 είναι λανθασμένη. Να το πούμε μπακαλίστικα. Υπάρχουν τρεις επιλογές. Αν οι κυβερνήσεις κάνουν ότι εφαρμόζουν το μνημόνιο και δεν προχωρήσουν σε «εξωμνημονιακές» απαραίτητες μεταρρυθμίσεις τότε η ανεργία θα μειωθεί μέσα στην επόμενη δεκαετία αλλά με μισθούς των 200 – 300 ευρώ. Αν υπάρξει εθνικό σχέδιο και εφαρμοστεί γρήγορα το μνημόνιο τότε η ανεργία θα μειωθεί και πιο άμεσα, αλλά και οι μισθοί θα αρχίσουν να έχουν ανοδικές τάσεις. Αν η χώρα κάνει «επαναστατική» στροφή αυτοκτονίας στη δραχμή, τότε η ανεργία δεν θα πέσει στο 10% ούτε το 2138.

Ο ΤΟΜΣΕΝ μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Το ζήτημα είναι τι θα κάνουν και με ποια στρατηγική τα κόμματα και οι πολίτες. Η Ελλάδα είναι δικιά μας, όχι του Τόμσεν. Εμείς θα πρέπει να σώσουμε τη χώρα.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου