Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Σε αντίθεση, βέβαια, με τους «ποιοτικούς» (τα εισαγωγικά είναι πάντα απαραίτητα), που δεν μπορεί κανείς να τους αμφισβητήσει, ακόμα και αν πουν τη μεγαλύτερη αρλούμπα του αιώνα.

Κάπως έτσι ταρακουνήθηκαν από έκπληξη τα σόσιαλ μίντια όταν άκουσαν την Τατιάνα Στεφανίδου να κλείνει το τηλέφωνο σε τηλεθεατή που υποστήριζε την έφοδο της Χρυσής Αυγής σε δημοτικό του Περάματος.

Προφανώς γιατί το δικαίωμα της αντίστασης το αναγνωρίζουν μόνο σε δημοσιογράφους αριστερών εντύπων ή σε όσους ανήκουν σε ένα φαντασιακό target group το οποίο έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα στις δημοκρατικές ευαισθησίες.

Ανάλογοι σχολιασμοί έγιναν όταν κάποιοι έγραψαν πως φλερτάρουν με την πολιτική και συγκεκριμένα με τη Νέα Δημοκρατία ο Σάκης Ρουβάς και ο Αντώνης Ρέμος. Ανεξαρτήτως αν οι φήμες έχουν κάποια βάση ή αν οι ίδιοι το διαψεύδουν, έχει ενδιαφέρον το ότι και πάλι οι «διανοούμενοι» των καφενείων έσπευσαν να στρέψουν τα πυρά εναντίον τους. Ισως επειδή πιστεύουν πως για να ασχοληθείς με την πολιτική πρέπει να τραγουδάς στην Εθνική Λυρική Σκηνή ή να έχεις εμφανιστεί σε φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Αυτή η κοινωνική προκατάληψη περί ποιοτικού και εμπορικού είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην ελληνική κοινωνία όσο και η άποψη περί δεξιού και αριστερού, όπου δεξιός σημαίνει κεφαλαιοκρατία και αριστερός είναι το δίκιο του εργάτη.

Μέχρι που ήρθε η Αριστερά (με ή χωρίς εισαγωγικά) του ΣΥΡΙΖΑ και είδαμε το ηθικό πλεονέκτημα να εξελίσσεται σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπου ξεπλένονται κάθε αυταρχισμός, κάθε ανοχή στη διαπλοκή, κάθε ρουσφετολογία, κάθε πολιτική εξαπάτηση.

Τα περί «εκδημοκρατισμού» της Χρυσής Αυγής ακούστηκαν από χείλη συριζαίου υπουργού. Η κοινή εμφάνιση-περιοδεία σε Καστελλόριζο και Ρω έγινε από κυβερνητικούς βουλευτές. Ετσι, για να μην ξεχνάμε από πού έρχονται οι πραγματικές εκπλήξεις.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου