Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Αυτό το «άνοιξε-κλείσε» που μεγεθύνει ή συρρικνώνει την καθημερινότητά μας, προκαλεί τις περισσότερες αντιδράσεις, ίσως ακόμα περισσότερες και από την ίδια την πανδημία. Και όμως δεν θα έπρεπε, αφού η λογική του «ακορντεόν» είναι ο μόνος δρόμος για να μπορέσουμε να μάθουμε να ζούμε μαζί με την πανδημία. Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος, τα πάντα ανοιχτά χωρίς όριο ή τα πάντα κλειστά επ’ αόριστον δεν αποτελεί επιλογή. Στο ένα, θα είχαμε μαζικές μολύνσεις και εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους. Στο άλλο, όσοι επιζούσαμε από τον κορονοϊό, θα πεθαίναμε από πείνα. Γιατί λοιπόν αντιδρούμε τόσο;

Οι ψυχολόγοι, οι οποίοι πλέον έχουν επιστρατευτεί μαζί με τους συναδέλφους τους λοιμωξιολόγους και επιδημιολόγους, θα έλεγαν πως οι κοινωνίες σήμερα βιώνουν τα πέντε στάδια ενός κοινού πένθους: Αρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή. Αν και έχει περάσει ήδη ένας χρόνος από τότε που μπήκαμε στην περιπέτεια της πανδημίας, φαίνεται πως ακόμα βρισκόμαστε στα δύο πρώτα στάδια, διεκδικούμε το τρίτο, και φλερτάρουμε με το τέταρτο. Το πέμπτο είναι ακόμα μακριά.

Ο καθηγητής Τσιόδρας το είχε πει εδώ και πολύ καιρό, το είχε περιγράψει ξεκάθαρα από τον περασμένο Απρίλιο: «Η άρση των μέτρων είναι μαραθώνιος, δεν είναι σπριντάρισμα. Ο δρόμος είναι μακρύς με πολλές στροφές, θα φρενάρεις πολλές φορές για να μην τρακάρεις, μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου». Δεν είναι κάτι κρυφό, λοιπόν, ούτε κάποια δημοσιογραφική ανακάλυψη ο όρος του ακορντεόν.

Ακόμα περισσότερο, αυτό το «άνοιξε-κλείσε» δεν φανερώνει έλλειψη σχεδίου ή άγνοια κινδύνου. Το αντίθετο: Φανερώνει ότι ο επιστημονικός κόσμος είχε από πολύ νωρίς καταλάβει ότι ο άγνωστος ιός θα επιχειρήσει πολλές επιθέσεις πριν τελικά νικηθεί από την ίδια του την φύση, που είναι η μετάλλαξη του στη μορφή μιας εποχιακής γρίπης. Μέχρι όμως να γίνει αυτό, θα πρέπει να παίζουμε άμυνα με διάφορα συστήματα παράλληλα αλλά και εναλλάξ.

Το πρώτο σύστημα είναι τα ατομικά μέτρα πρόληψης (αποστάσεις, χέρια, μάσκες). Το δεύτερο είναι η θωράκιση του συστήματος υγείας με υποδομές και προσωπικό, που γίνεται μεν, αλλά ούτε γρήγορο είναι, ούτε εύκολο. Το τρίτο είναι η παγκόσμια επιστημονική έρευνα για αποτελεσματική θεραπεία, που όμως δεν εξαρτάται από εμάς. Το τέταρτο είναι τα έκτακτα, προσωρινά μέτρα που εφαρμόζονται οριζόντια με απόφαση της Πολιτείας. Και ναι, ευτυχώς που προσαρμόζονται στην λογική του ακορντεόν, διότι αυτό σημαίνει πως δεν αποφασίζονται ερήμην των δεδομένων.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr