Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Και αυτό μπορεί να συμβεί πολύ εύκολα επειδή πρόκειται για μία ολοκληρωμένη έκθεση που περιέχει ανάμεσα στην περιγραφή των στρεβλώσεων και των προτεινόμενων λύσεων, μερικές καίριες λέξεις όπως «αλλά», «ωστόσο», «επιπλέον». Ας πάρουμε για παράδειγμα τις επισημάνσεις για τον τομέα της εκπαίδευσης.

Κάποιοι έμειναν μόνο στα σημεία που αναφέρει ότι το μέγεθος των εκπαιδευτικών μονάδων και τάξεων στην Ελλάδα είναι μικρό και ότι το κόστος ανά ώρα επαφής δασκάλου/καθηγητή και μαθητή στην Ελλάδα είναι από τα υψηλότερα στον ΟΟΣΑ, χωρίς όμως να διαβάζουν τη συνέχεια. Ετσι βρέθηκαν ήδη κάποιοι που καταγγέλλουν ότι ο Πισσαρίδης ζητά αύξηση αριθμού μαθητών και μείωση μισθών εκπαιδευτικών, όπως κάποιοι άλλοι ευαγγελίζονται ότι θα μπορούσαν να κόψουν μισθούς για το καλό της εκπαίδευσης. Προφανώς ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο.

Στην έκθεση αναφέρονται διάφοροι λόγοι για τους οποίους φαίνεται αυξημένο κόστος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Παιδεία υπερχρηματοδοτείται. Για παράδειγμα, λόγω της γεωγραφικής κατανομής της χώρας (νησιωτικότητα, απομακρυσμένες ορεινές περιοχές) αναγκαστικά οδηγείται το σύστημα σε μικρότερες μονάδες και τάξεις. Οι ίδιοι αναλυτές προσθέτουν ότι εκτός από την εξοικονόμηση πόρων σε κάποιους τομείς με τον εξορθολογισμό των δαπανών, οι δημόσιες δαπάνες στην εκπαίδευση χρειάζεται να αυξηθούν τα επόμενα χρόνια, ώστε να συγκλίνουν τουλάχιστον με τον μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε.

Ενα επίσης εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι της έκθεσης Πισσαρίδη αφιερώνεται στην επαγγελματική εκπαίδευση, όπου σημειώνεται μια πικρή αλήθεια. «Στην Ελλάδα η επαγγελματική εκπαίδευση είναι εξαιρετικά υποβαθμισμένη, συχνά συνοδεύεται με «στίγμα αποτυχίας», και πολλά από τα διδασκόμενα αντικείμενα μικρή μόνο σχέση έχουν με ειδικότητες που πράγματι ζητούνται στην αγορά εργασίας.

Ετσι προτείνεται μια συντονισμένη και διαρκής προσπάθεια «για την αναβάθμιση και βελτίωση της ελκυστικότητας της λυκειακής (ΕΠΑΛ) αλλά και της μεταλυκειακής (ΙΕΚ) επαγγελματικής εκπαίδευσης. Στον τομέα αυτό, είναι αναγκαία η στενή συνεργασία του υπουργείου Παιδείας με τους κοινωνικούς εταίρους και τις τοπικές κοινωνίες». Ευτυχώς το νομοσχέδιο που πρόσφατα παρουσίασε το υπουργείο Παιδείας για την επαγγελματική εκπαίδευση βαδίζει ακριβώς σε αυτόν το δρόμο. Σπάει στεγανά και προκαταλήψεις δεκαετιών και αντιμετωπίζει σε ρεαλιστική βάση και με ποιοτικές προδιαγραφές την εξειδικευμένη γνώση και κατάρτιση. Αρκεί να το δούμε και αυτό στην ολότητά του, και όχι επιλέγοντας τις παραγράφους που νομίζουμε ότι μας βολεύουν.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr