Μέχρις στιγμής στο θέμα της Γάζας (εκεχειρία και μεταπολεμικό καθεστώς) ο Τραμπ ακούει μόνο τον Νετανιάχου, αν δεν έχει ακόμη πιο «προωθημένες» θέσεις. Οπότε η λογική λέει ότι θα κωφεύσει στο σχέδιο της Αιγύπτου, που με διάφορες παραλλαγές αναμένεται να υιοθετήσουν οι υπόλοιποι Αραβες. Σε γενικές γραμμές προβλέπει έξωση της Χαμάς από τη Λωρίδα με αντάλλαγμα την παραμονή των Παλαιστινίων στη γη τους – και σε ό,τι αφορά τη μοιρασιά της ανοικοδόμησης «θα τα βρούμε».

Ομως, τώρα που το σίδερο είναι ζεστό και ο Τραμπ «όλα τα σφάζει» στο ξεκίνημα της θητείας του (Ουκρανία, Ευρώπη, δασμούς, αμερικανικό Δημόσιο, μετανάστες κ.λπ.), η σκληρή ισραηλινή Δεξιά που κυβερνά βρήκε ευκαιρία να προωθήσει την «τελική λύση» στο Παλαιστινιακό.

Ο ακροδεξιός Ισραηλινός υπουργός Οικονομικών, Μπεζάλελ Σμότριτς, βρέθηκε στην Ουάσιγκτον για να θέσει επί τάπητος την προσάρτηση στο Ισραήλ της… Δυτικής Οχθης, δηλαδή του κορμού των παλαιστινιακών εδαφών. (Με αυτήν την ονομασία ή με την εναλλακτική «κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη» αναγνωρίζονται από τον ΟΗΕ και το Διεθνές Δικαστήριο η Ανατολική Ιερουσαλήμ, η Λωρίδα της Γάζας και η Δυτική Οχθη του Ιορδάνη. Δηλαδή τα εδάφη της πρώην Βρετανικής Παλαιστίνης που κατέλαβε το Ισραήλ στον πόλεμο του 1967, πέρα από αυτά που του αναγνώρισε ο ΟΗΕ το 1947).

Το ρεπορτάζ έλεγε ότι ο Τραμπ ετοιμάζει δεύτερο χτύπημα, με αναγνώριση της προσάρτησης μέρους ή ολόκληρης της Δ. Οχθης στο Ισραήλ (δεν είναι τυχαίο ότι εμπλέκονται οι υπουργοί Οικονομικών Σμότριτς και Σκοτ Μπένετ – άρα, μπίζνες κι εδώ;).

Ο ΟΗΕ υπολόγισε το κόστος ανοικοδόμησης της Γάζας στα 53 δισ. δολάρια, ενώ στη Δ. Οχθη ο ισραηλινός στρατός και οι έποικοι διεξάγουν καθημερινά εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Προλειαίνοντας ίσως το έδαφος για κάτι μεγαλύτερο, με τις ευλογίες του «σερίφη»;