Γράφει η Φωτεινή Αραμπατζή*
Στο ένα από τα γραφήματα που περιλαμβάνονται στο Σχέδιο Ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας της επιτροπής Πισσαρίδη για τον αγροδιατροφικό τομέα (σελίδα 206), η θέση της Ελλάδας «χτυπά» όχι καμπανάκι αλλά καμπάνα: η χώρα μας είναι τρίτη από το τέλος στην Ευρωπαϊκή Ενωση όσον αφορά στην αξία της αγροτικής παραγωγής ανά εκμετάλλευση.
Για να έχουμε την πλήρη εικόνα, στην αξία της παραγωγής ανά στρέμμα η Ελλάδα είναι περίπου στο μέσον, αλλά, όπως προαναφέρθηκε, μακριά από την πρώτη Ολλανδία, ενώ στη μέση έκταση ανά αγροτική εκμετάλλευση η Ελλάδα είναι επίσης πολύ χαμηλά (τρίτη από το τέλος) με 66 στρέμματα (όλα τα στοιχεία προέρχονται από την Eurostat, 2016).
Ποιο είναι, λοιπόν, το πρώτο συμπέρασμα (προφανώς, θα τη μελετήσουμε σε βάθος) απ’ αυτήν την τεχνοκρατική έκθεση υψηλών προδιαγραφών, που φέρει την υπογραφή διακεκριμένων επιστημόνων της πατρίδας μας;
Η Ελλάδα έχει τη δυναμική (και με το παραπάνω, λόγω συγκριτικών πλεονεκτημάτων) να καλύψει την απόσταση από την Ολλανδία υιοθετώντας «καλές πρακτικές» τόσο από τη χώρα της τουλίπας όσο και από άλλες χώρες με ανεπτυγμένο αγροτικό τομέα (προφανές και χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ισραήλ).
Συνεπώς, δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την… Αμερική. Χρειάζεται, όμως, να σκεφτούμε και κυρίως να δράσουμε «out of the box», χωρίς στεγανά. Με τολμηρές μεταρρυθμίσεις. Βγαίνοντας έξω από τη «ζώνη άνεσης»… Αλλάζοντας πρωτίστως τους ίδιους τους εαυτούς μας.
Τραμπ, Μπάιντεν και το δράμα των ομήρων
Η νοοτροπία «έτσι παράγω γιατί έτσι το βρήκα» έχει την προφανή αξία της όσον αφορά στο μεράκι, την αγάπη για τη γη, τη φροντίδα στην καλλιέργεια και το προϊόν. Στην εποχή όμως της γεωργίας ακριβείας, της παγκοσμιοποιημένης αγοράς και της κλιματικής αλλαγής, τίποτε δεν μπορεί να είναι όπως παλιά.
Αυτό ισχύει -πρωτίστως- και όσον αφορά στο ίδιο το κράτος. Επιδόσεις Ολλανδίας δεν επιτυγχάνονται με γραφειοκρατία σοβιετικού τύπου. Ούτε η «έξυπνη γεωργία» μπορεί να συνυπάρξει με τη λογική του… φαξ, της στοίβας των «χαρτιών» και τις «ουρές» στις δημόσιες υπηρεσίες. Και φυσικά, στη νέα εποχή δεν είναι καν επιλογή η ακινησία και η… ανακύκλωση των γνωστών προβλημάτων από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων…
Σεμνύνομαι να πω ότι αυτή είναι η φιλοσοφία μας ως πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ από την πρώτη ημέρα που αναλάβαμε τα καθήκοντά μας, τον Ιούλιο του 2019. Κι είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για εμάς, που σ’ αυτές τις προτάσεις της επιτροπής Πισσαρίδη βλέπουμε να αντικατοπτρίζονται κυβερνητικές πολιτικές, οι οποίες είτε υλοποιούνται είτε έχουν υλοποιηθεί.
Αναφέρω απολύτως ενδεικτικά στον άξονα 4 των προτάσεων πολιτικής του Σχεδίου Ανάπτυξης «Αύξηση της προστιθέμενης αξίας των προϊόντων αγροδιατροφής», το rebranding του Ελληνικού Σήματος, που το δουλεύουμε μαζί με τα υπουργεία Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Εξωτερικών, την άρση γραφειοκρατικών εμποδίων για να μπορέσουν περισσότεροι αγρότες και κτηνοτρόφοι να προχωρήσουν σε καθετοποίηση της παραγωγής τους και τη διευκόλυνση των εξαγωγών αγροτικών προϊόντων μέσω της ψηφιοποίησης των υγειονομικών πρωτοκόλλων εξαγωγής.
Εχουμε δρόμο και πολλή δουλειά μπροστά μας. Εχουμε, όμως, και τη βούληση και ισχυρά εργαλεία: τεκμηριωμένες πολιτικές, που συμβαδίζουν με την εποχή μας, εξασφαλισμένη χρηματοδότηση (Ταμείο Ανάκαμψης και νέα ΚΑΠ) και κυρίως τους παραγωγούς και τους επιχειρηματίες συνειδητοποιημένους και αποφασισμένους όσο ποτέ άλλοτε. Η ιστορική ευκαιρία είναι τώρα. Και μπορούμε να την αδράξουμε.
*H Φωτεινή Αραμπατζή είναι υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου