Οσο περνούν οι μέρες και ο δραματικά ορμητικός ρυθμός προς το γκρέμισμα του τρόπου λειτουργίας του κόσμου που γνωρίζουμε συνεχίζεται αμείωτος τόσο περισσότερο μετατρέπεται σε βεβαιότητα η υποψία ότι αυτό που έχει στο μυαλό του είναι πολύ πιο κοντά στην εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων του ιδίου ή του συστήματος που τον βοήθησε με όλους τους γνωστούς και πιθανώς άγνωστους τρόπους να αποκτήσει την εξουσία.

Για παράδειγμα, το γεγονός ότι ο Μασκ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ξόδεψε περισσότερα από 250 εκατ. δολάρια για να στηρίξει τον Τραμπ είναι δεδομένο. Και με βάση την κυρίαρχη λογική του συστήματος στο οποίο ανήκει και αυτός, προφανώς και τα θέλει πίσω και μάλιστα υπερπολλαπλασιασμένα. Το ίδιο δόγμα που εφαρμόζει και ο Τραμπ στην Ουκρανία, μόνο που η ανταπόδοση λέγεται «σπάνιες γαίες» και ο τρόπος, όπως έχουν σημειώσει σχεδόν όλοι οι ξένοι ηγέτες, «στυγνός και ταπεινωτικός».

Η διακοπή της παροχής βοήθειας προς την Ουκρανία, στην οποία προχώρησε χθες, επιβεβαιώνει αυτήν την προσέγγιση και αναθερμαίνει ακόμα περισσότερο τα σενάρια και τις θεωρίες για το τι πραγματικά εξυπηρετεί ο Τραμπ. Μια θεωρία συνωμοσίας που βάζει τον ίδιον πλέον στο στόχαστρο, καθώς κάθε τέτοια θεωρία έχει στον πυρήνα της ένα κομμάτι πραγματικότητας, είναι η ακόλουθη: «Ποιες είναι οι δουλειές που έκανε πριν ο Τραμπ στη Μόσχα, τι συμβόλαια έχει υπογράψει, ποιες είναι οι μυστικές συμφωνίες που έχει συνάψει με τον Πούτιν;».

Ολες αυτές συνοδεύονται -κυρίως στον γερμανικό Τύπο- και από πλήθος πληροφοριών για τις σχέσεις του με Ρώσους ολιγάρχες και τα κοινά επιχειρηματικά τους σχέδια. Ή ακόμα και τη σωτηρία του από τη ρωσική μαφία όταν αντιμετώπισε κίνδυνο πτώχευσης στα μέσα της δεκαετίας του’90. Είναι μια θεωρία συνωμοσίας που θα άρεσε και στον Τραμπ αν δεν αφορούσε τον ίδιον…