Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Τότε είχε βγει κερδισμένος, η Ευρώπη κατάλαβε ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να σταματήσει τις ροές και έδωσε τα κλειδιά (μαζί με τα χρήματα) του μεταναστευτικού στην Τουρκία. Αυτή τη φορά ο Ερντογάν βρήκε αντίσταση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αιφνιδιάστηκε αλλά αντιθέτως κράτησε κλειστά τα σύνορα και η Ευρώπη στήριξε εμπράκτως την Ελλάδα με κονδύλια αποδοκιμάζοντας τις τακτικές των γειτόνων μας.

Με τον τσαμπουκά, η Αγκυρα επιχείρησε να δημιουργήσει τετελεσμένα στην Ανατολική Μεσόγειο στέλνοντας το Ορούτς Ρέις ανοικτά του Καστελλόριζου και επενδύοντας σε ένα θερμό επεισόδιο με το οποίο θα σφράγιζε τις παρανομίες του στην περιοχή. Η Αθήνα δεν «τσίμπησε», εργάστηκε με αποτελεσματικότητα και αφόπλισε τους μεγαλοϊδεατισμούς του Ερντογάν υπογράφοντας συμφωνίες ανακήρυξης ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο. Το διπλωματικό παιχνίδι ήδη το είχε χάσει η Τουρκία, που ταυτόχρονα διαπίστωσε ότι σημαντικοί παίκτες της περιοχής, ακόμη και με αντικρουόμενα μεταξύ τους συμφέροντα, συνασπίζονταν προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις απειλές από τον νεο-οθωμανικό επεκτατισμό της Αγκυρας. Στο πεδίο των γεγονότων, το Πολεμικό Ναυτικό μας απέδειξε για άλλη μια φορά τις ικανότητές του ενώ η Τουρκία αντιλήφθηκε ότι δεν είμαστε μόνοι. Η Γαλλία δήλωσε έτοιμη να στείλει αεροπλανοφόρο στην Κρήτη, Αμερικανοί προχώρησαν σε κοινά στρατιωτικά γυμνάσια, τα Εμιράτα εμβάθυναν τις γεωστρατηγικές τους σχέσεις με την Ελλάδα. Ο Ερντογάν βρήκε απέναντι τοίχο και εκεί που οι υπουργοί του απειλούσαν τη χώρα μας μιλώντας για «μεζέδες», όλοι μαζί έψαχναν τρόπο διαφυγής.

Η Γερμανία ανέλαβε διαμεσολαβητικό ρόλο και η Τουρκία δηλώνει έτοιμη να καθίσει στο τραπέζι των διερευνητικών συνομιλιών, από το οποίο είχε αποχωρήσει το 2016 χωρίς να έχει κερδίσει το παραμικρό, ακόμη και στο περιεχόμενο της ατζέντας. Οι τσαμπουκάδες δεν πέρασαν, η ελληνική διπλωματία κινήθηκε έξυπνα, κάτι που θα χρειαστεί να επαναλάβει στη διάρκεια των συνομιλιών γιατί ο Ερντογάν δεν κινείται με βάση το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο καν δεν έχει αναγνωρίσει, αλλά ως ανεξέλεγκτος θηρευτής. Κανείς δεν είναι βέβαιος για το τι θα κάνει στο μέλλον, η οικονομία του αντιμετωπίζει θεμελιώδη προβλήματα και υπάρχει λαϊκή δυσαρέσκεια, όμως ο Τούρκος πρόεδρος πήρε ένα ακόμη μάθημα γιατί όπως έλεγε και ο άρχοντας της διπλωματίας Ταλλεϋράνδος «μπορείς να κάνεις τα πάντα με τις ξιφολόγχες εκτός από το να κάτσεις πάνω τους».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΘΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΤΙ;

Κάνει μεγάλο λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ με τις υπερβολές του για τις καταστροφές στην Καρδίτσα. Σύμφωνα με την κομματική γραμμή η κυβέρνηση ευθύνεται για την εγκατάλειψη των κατοίκων, το επιτελικό κράτος βουλιάζει ενώ ο πρωθυπουργός πήγε στην πληγείσα περιοχή τέσσερις ημέρες μετά τη θεομηνία. Πρόκειται για μια αντίδραση που οφείλεται σε ενοχικά σύνδρομα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζει πολιτικά το ζήτημα των καταστροφών από τον «Ιανό» και επιρρίπτει ευθύνες στον πρωθυπουργό, αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να ακυρώνει τη δική του παλαιότερη επιχειρηματολογία όταν στο Μάτι οι υπουργοί του Τσίπρα δεν έβρισκαν ούτε ένα λάθος και η τότε περιφερειάρχης ξόρκιζε τη μοίρα της επειδή είχε γίνει η στραβή στη βάρδια της. Το 85% των κτιρίων της Καρδίτσας πλημμύρισε και ευτυχώς στην πόλη δεν υπήρχαν θύματα χάρη στη συνεργασία Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Πολιτικής Προστασίας. Η κυβέρνηση ενέκρινε κονδύλια για την κάλυψη άμεσων αναγκών ενώ ο Μητσοτάκης επισκέφθηκε την περιοχή ανακοινώνοντας μέτρα ενίσχυσης των πληγέντων.

Υπήρχαν και 5-6 φίλοι και συγγενείς του ΣΥΡΙΖΑ που αποδοκίμαζαν, αλλά η Κουμουνδούρου δεν μπορεί εύκολα να ξαναστήσει κλίμα αγανακτισμένων. Ολοι θυμόμαστε πώς είχε πάει ο Τσίπρας στο Μάτι αλλά κυρίως πώς η κυβέρνησή του είχε μεταχειριστεί τους κατοίκους, επιρρίπτοντάς τους ευθύνες για την πυρκαγιά ή απαξιώνοντας τη βοήθεια των 2.000 ευρώ. Από τη θολούρα του ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκλείεται προσεχώς να ζητήσει ευθύνες από την κυβέρνηση ακόμη και για το Μάτι.