Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Σε μια ιστορική τελετή για τους ινδουιστές -που αγνόησαν κάθε μέτρο προφύλαξης από τον κορονοϊό, πάνω στη χαρά τους- μετέτρεψε σε ινδουιστικό ναό ένα μεσαιωνικό τζαμί στην πόλη Αγιόντια, του κρατιδίου Ουτάρ Πραντές, θέτοντας συμβολικά τον θεμέλιο λίθο της αναστήλωσης.

Η τελετή έγινε σε έναν τόπο υψηλής αρχαιολογικής αξίας, για τον οποίο μουσουλμάνοι και ινδουιστές τσακώνονται εδώ και αιώνες. Ηταν λογικό να επικρατήσουν οι δεύτεροι, από τη στιγμή που πλειοψηφούν στη χώρα και κρατάνε τα ηνία της εξουσίας. Αλλωστε οι μουσουλμάνοι θεωρούνται ιστορικά «εισβολείς» στην Ινδία και τα μνημεία τους αντιμετωπίζονται ως ξένο σώμα από ινδουιστές-βουδιστές.

Οπως το ανώτατο δικαστήριο της Τουρκίας έλυσε τα χέρια του Ερντογάν, το ανώτατο δικαστήριο της Ινδίας αποφάνθηκε ότι το μουσουλμανικό τέμενος Μπάμπρι ήταν χτισμένο πάνω σε αρχαίο ινδουιστικό ναό του θεού Ράμα κι έπρεπε να επιστρέψει στην πρωταρχική του λατρεία.

Στις μεγάλες ταραχές του 1992, με 2.000 νεκρούς, ινδουιστικά πλήθη κατέστρεψαν το τζαμί και πρόσφατα οι ινδουιστές τοποθέτησαν μέσα ένα άγαλμα του Ράμα – 7ης ενσάρκωσης του μεγάλου θεού Βισνού. Το δικαστήριο παραχώρησε άλλο σημείο της Αγιόντια στους μουσουλμάνους για να χτίσουν το τζαμί τους, αποδίδοντας τον ιστορικό χώρο στους αρχικούς ιδιοκτήτες του.

Η «ανακατάληψη» της Αγιόντια από το Ισλάμ ήταν μια προεκλογική δέσμευση του Μόντι, την οποία και τήρησε. Δεν θα μπορούσε να διαλέξει χειρότερη στιγμή, καθώς η Ινδία κατακλύζεται από κορονοϊό, με 1,9 εκατομμύρια κρούσματα και πάνω από 40.000 νεκρούς. Πάντως, εν αντιθέσει με τον Ερντογάν -που μοιάζει να έκαψε το χαρτί της Αγια-Σοφιάς- ο Μόντι αποθεώνεται σχεδόν σαν νέα ενσάρκωση του Βισνού.