Ως ημέρα μνήμης έχει καθιερωθεί η 12η Νοεμβρίου, ημέρα θανάτου του πρώτου πυροσβεστικού υπαλλήλου, του δόκιμου πυροσβέστη Β’ τάξεως Κωνσταντίνου Πούλιου, που έχασε τη ζωή του το 1942, κατά την προσπάθεια κατάσβεσης πυρκαγιάς σε κτίριο στη Θεσσαλονίκη.

Το ημερολόγιο των απωλειών βέβαια ξεκίνησε μερικά χρόνια νωρίτερα, όταν οι πυροσβέστες-στρατιώτες Παναγιώτης Καραγιαννίδης, Παναγιώτης Τσαβλής και Κωνσταντίνος Ζαΐμης έχασαν τη ζωή τους τον Αύγουστο του μακρινού 1911 στην προσπάθεια κατάσβεσης της φοβερότερης πυρκαγιάς που είχε ξεσπάσει μέχρι τότε στην Αθήνα, στο Χημείο του Κράτους. Εχουν σημασία τα ονόματα των νεκρών, πάντα έχουν.

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ συμπληρώνεται με δεκάδες απώλειες σε όλες τις δεκαετίες που έρχονται. Το 1975 ο Χρήστος Μαρκόπουλος χάνει τη ζωή του στη Μυτιλήνη από κατάρρευση φλεγόμενου κτιρίου την ώρα που προσπαθούσε να διασώσει εγκλωβισμένο άτομο.

Το 1982 ο Σάββας Καραβασίλης υφίσταται εγκαύματα β’ και γ’ βαθμού κατά την κατάσβεση πυρκαγιάς στην Πάτρα και αποβιώνει τέσσερις μέρες αργότερα. Το 1999 η Ιωάννα Τασοπούλου και ο Σταύρος Καρβουνιάρης, εποχικοί πυροσβέστες, χάνουν τη ζωή τους στις πυρκαγιές της Βορειοδυτικής Χίου.

Τον ίδιο χρόνο ο Σωτήρης Σταμέλος, ο Στάθης Ριζόπουλος και ο Νίκος Νικολάου χάνουν τη ζωή τους όταν εξερράγη φορτηγό που μετέφερε προπάνιο στα Καμένα Βούρλα. Το 2017, στις πυρκαγιές του Αυγούστου στη Ζαχάρω Ηλείας, χάνουν τη ζωή τους οι εποχικοί πυροσβέστες Ανδρέας Τζούμας, Γιάννης Δρακόπουλος και Θανάσης Νιάρχος. Η λίστα περιλαμβάνει και άλλα «πυροσβεστάκια», πριν και μετά.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ νεκρών δεν είναι άφεση αμαρτιών για τα όποια λάθη και βαριές αμέλειες έγιναν κατά τη διάρκεια της τραγωδίας στο Μάτι, όπου 102 συμπολίτες μας κάηκαν, πνίγηκαν ή κατέληξαν στα νοσοκομεία.

Δεν είναι άφεση αμαρτιών, διότι οι νεκροί πυροσβέστες έπεσαν την ώρα που έκαναν το καθήκον τους, την ώρα που τιμούσαν τον όρκο που πήραν όταν μπήκαν στο Σώμα: Να προστατεύουν τις ανθρώπινες ζωές, την περιουσία των πολιτών και του κράτους, τον δασικό πλούτο και το φυσικό περιβάλλον από πυρκαγιές, σεισμούς, χημικές καταστροφές, θεομηνίες. Ομως για ποιο καθήκον, για ποιον όρκο χάθηκαν τόσα παιδιά;

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΟΤΣΙΟΣ είναι πυροσβέστης. Ενας αξιωματικός που κλήθηκε να αναλάβει χρέη πραγματογνώμονα για τη φονική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική. Τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στις καταθέσεις του προκαλούν οργή αλλά και τρόμο.

Εκβιαστικές απειλές, προσπάθειες συγκάλυψης, σοκαριστικές αναφορές για παιχνίδια εξουσίας την ώρα που άνθρωποι και περιουσίες κινδύνευαν. Οσο και αν τρόμαξε και ο ίδιος, συνέχισε.

Παρέδωσε τα πορίσματά του για Μάτι και Κινέτα, που αποτελούν κομμάτι της βαριάς δικογραφίας μαζί με εκατοντάδες καταθέσεις και μαρτυρίες που λαμβάνουν δύο χρόνια τώρα εισαγγελείς και ανακριτές. Επιπλέον, μετά τη μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε κατά του πρώην αρχηγού Β. Ματθαιόπουλου, οδήγησε στην παραγγελία και νέας εισαγγελικής έρευνας.

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ έχει ένα δύσκολο έργο μπροστά της και είναι η μοναδική που μπορεί να αποφανθεί για την τελική κρίση. Η μοναδική που πρέπει να εμπιστευθούμε για τον καταλογισμό των ευθυνών σε Πυροσβεστική, Αστυνομία, Αυτοδιοίκηση και πολιτικές ηγεσίες.

Η αναζήτηση της αλήθειας για τα όσα συνέβησαν στο Μάτι αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας για τους χαροκαμένους γονείς, για τα ορφανά και τα αδέλφια που έμειναν πίσω. Όμως, την κάθαρση οφείλει και πρέπει να την αναζητά και το ίδιο το Πυροσβεστικό Σώμα.

Για να καθαρίσει το όνομα και την τιμή του μοναδικού ένστολου Σώματος που βρίσκεται τόσο ψηλά και χωρίς «αλλά» στις καρδιές των πολιτών. Για να μπορούν οι πυροσβέστες να σέρνονται στις Ρικομέξ αυτού του τόπου και να ρίχνονται στα πύρινα μέτωπα χωρίς να φοβούνται πως κάποιος δεν θα τους στείλει ενισχύσεις για να παίξει παιχνίδια εξουσίας.

Για να νιώθουν ήσυχοι οι πολίτες πως τα κόκκινα θεριά που γράφουν «199» θα φθάσουν στην ώρα τους. Για να ησυχάσουν οι ψυχές που χάθηκαν.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr