Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Είναι ξεκάθαρο ότι ο κ. Τσίπρας λειτουργεί υπό καθεστώς ασφυκτικής πίεσης. Στο εσωτερικό οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και των προσωπικών του ποιοτικών χαρακτηριστικών, ενώ στο εξωτερικό αλλιώς περίμενε τις εξελίξεις και αλλιώς ήρθαν.

Η σύνοδος του Eurogroup μετατράπηκε σε ένα πολιτικό φιάσκο για την κυβέρνηση. Σύμφωνα με το Μαξίμου, βασικός στόχος της ελληνικής πλευράς ήταν στις 5 Δεκεμβρίου να έχει κλείσει η αξιολόγηση, να ληφθούν σημαντικά μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους που θα επιτρέψουν την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και να υπάρξει συμφωνία για χαμηλότερα πλεονάσματα πέραν του 2018.
Ολα πήγαν στραβά. Αντί για χρέος χωρίς μέτρα, καταλήξαμε σε μέτρα χωρίς χρέος. Το κλείσιμο της αξιολόγησης μετατίθεται για μετά τον Ιανουάριο, τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το ελληνικό χρέος ήταν χωρίς κόστος για τους δανειστές και θα αρχίσουν να αποδίδουν μετά το 2040, ενώ η σύγκρουση ΔΝΤ με Ευρώπη οδήγησε το Eurogroup στην απόφαση να διατηρήσει το στόχο για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μετά το 2018 και σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα τριών έως 10 ετών. Οσο για την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, μετατίθεται για τα μέσα του 2017.

Ολα αυτά διέλυσαν τον πολιτικό σχεδιασμό της  κυβέρνησης και ο κ. Τσίπρας με την εξαγγελία των παροχών επιχείρησε να ανατρέψει το κλίμα. Ωστόσο, το γεγονός ότι τα μέτρα ελήφθησαν ενώ οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται με τους θεσμούς αφήνει μόνο δύο επιλογές: Ή οι δανειστές θα αποδεχθούν την κίνηση αυτή προκειμένου να συνεχίσουν τη διαπραγμάτευση προσμετρώντας τα 617 εκατομμύρια που μοίρασε ο Τσίπρας στους μελλοντικούς λογαριασμούς ή θα παραμείνουν στην αρχική θέση για υψηλά πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια.
Με δεδομένο ότι και οι Γερμανοί έχουν εκλογές, δεν πιστεύουμε ότι ο κ. Σόιμπλε θα συγκινηθεί από τις παροχές του Τσίπρα και θα εμμείνει στη σκληρή γραμμή των υψηλών πλεονασμάτων. Αυτό όμως οδηγεί μοιραία σε σύγκρουση και ρήξη, την οποία ενδεχομένως να επιθυμεί και ο πρωθυπουργός προκειμένου να διαμορφώσει σκηνικό ηρωικής εξόδου.

Ας ελπίσουμε ωστόσο ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα πέσει στην παγίδα του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, ο οποίος έχει ταχθεί κατ’ επανάληψη υπέρ του βελούδινου διαζυγίου της Ελλάδας με το ευρώ.
Εάν ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να προχωρήσει τα ζητήματα της οικονομίας, θα υποχρεωθεί να προσφύγει σε κάλπες. Αλλά τουλάχιστον το ερώτημα στους ψηφοφόρους να είναι μεταξύ κομμάτων και πρωθυπουργών και όχι νομισμάτων. Γιατί σε αυτή την περίπτωση η χρεοκοπία θα είναι άτακτη, οι κοινωνικές εξελίξεις ανεξέλεγκτες και η Ελλάδα θα βυθιστεί στο χάος που σήμερα ζουν χώρες όπως η Βενεζουέλα του Μαδούρο. Προς δικαίωση του κ. Σόιμπλε…

ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΕΓΙΝΑΝ ΜΠΟΝΑΜΑΣ

Να μη μεμψιμοιρούμε, για την ενίσχυση των 617 εκατομμυρίων, μας καλεί η κυβέρνηση, όμως ο κ. Τσίπρας άλλα έπραττε όταν ο Σαμαράς το 2014 είχε δώσει κοινωνικό μέρισμα 1 δισ. σε ένστολους και μη έχοντες: «Θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας: Από τη μια να αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων. Και από την άλλη να τους πετούν κάποια ψίχουλα, για να εξαγοράσουν, όπως φαντάζονται, τη στήριξή τους στην ίδια πολιτική που τους έκλεψε το ψωμί κι έχει σκοπό να τους κλέψει και το τραπέζι και τις καρέκλες και το σπίτι. Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος πολιτικός ξεπεσμός, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Πρόκειται για μια πράξη βαθιά ανήθικη, που δείχνει το φόβο τους μπροστά στις κάλπες», έλεγε ο κ. Τσίπρας τότε και τώρα τα «λούζεται».

ΟΙ ΠΑΡΟΧΕΣ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΚΟΣ

Στον Προϋπολογισμό που αναμένεται να ψηφισθεί τα μεσάνυχτα προβλέπονται περικοπές 420 εκατομμυρίων από το ΕΚΑΣ. Εάν σε αυτό το ποσό προσθέσουμε τους νέους φόρους ύψους 2,6 δισ., προκύπτει μία επιβάρυνση 3 δισεκατομμυρίων που είναι πενταπλάσια από τα 617 εκατομμύρια που χορηγεί η κυβέρνηση στους συνταξιούχους. Καλό το αφήγημα του «συμπονετικού» Τσίπρα, αλλά έχει δράκο και μάλιστα γεμάτο από φόρους και περικοπές.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου