Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*
ΑΥΤΟ που χαρακτηρίζει αυτού του τύπου τους ανθρώπους είναι ένας απίστευτος συνδυασμός αλαζονείας και εγωισμού. Μεγαλώνοντας διαπιστώνουμε πως τέτοιοι τύποι κυκλοφορούν ανάμεσά μας στην καθημερινότητα. Καμιά φορά καταφέρνουν να κατακτήσουν και υψηλά αξιώματα.
ΟΠΩΣ και ο Αλέξης Τσίπρας. Είδε το κύμα οργής και αγανάκτησης της κοινωνίας που συσσωρευόταν και το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον. Από απλός θεατής του 4,6% μπήκε στο παιχνίδι και κυνήγησε μανιωδώς να κάνει την μπάλα δικιά του. Και το κατάφερε. Ε, δεν ήταν και δύσκολο. Οταν το ένα Μνημόνιο διαδεχόταν το άλλο και η υποτίμηση του βιοτικού επιπέδου έσπαγε κάθε ρεκόρ, δεν χρειαζόταν να κάνει και πολλά. Απλά να υποσχεθεί τα… πάντα. Δεσμεύθηκε να λύσει ένα τεράστιο οικονομικό πρόβλημα με μια πολιτική απόφαση. Είπε πως θα εξαφάνιζε τη χρεοκοπία και τα Μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο. Με ένα μαγικό τρόπο οι ζωές των καταταλαιπωρημένων πολιτών θα γύριζαν στο 2009. Πασπάλισε τη φαντασίωση με αριστεροσύνη, κοινωνική δικαιοσύνη και υποταγή των συμφερόντων. Τελικά, μάλλον λίγο ήταν το 36% που πήρε τον Ιανουάριο του 2015 με όσα είχε υποσχεθεί.
Τραμπ, Μπάιντεν και το δράμα των ομήρων
ΕΓΙΝΕ πρωθυπουργός. Η μπάλα ήταν δικιά του πια. Παρά τα όσα έλεγε, το ματς ήταν δύσκολο. Με τα ψέματα δεν κερδίζεις. Πρέπει να παίξεις σωστά. Και ο Αλέξης Τσίπρας σε κάθε κίνηση έκανε λάθος. Βαρουφάκεια διαπραγμάτευση, δραχμικό plan b, ρωσική βοήθεια, δημοψήφισμα, ψευδοαφηγήματα εκλογών Σεπτεμβρίου, αξιολογήσεις συνοδευόμενες με επώδυνα υφεσιακά μέτρα που θα έφερναν την ανάπτυξη.
ΣΕ ΚΑΘΕ επόμενη φάση του παιχνιδιού αναιρούσε τους κανόνες – υποσχέσεις που είχε βάλει ο ίδιος στην προηγούμενη φάση. Και τα γκολ έμπαιναν και μπαίνουν βροχή. Τώρα πια που το ματς στο οποίο μας έβαλε όλους να παίξουμε μοιάζει χαμένο όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τη χώρα, αποφάσισε να ακολουθήσει τη γνωστή τακτική: παίρνω την… ξεφούσκωτη μπάλα μου και φεύγω! Δεν πρόκειται ποτέ να το παραδεχθεί. Θα αποχωρήσει σύντομα καταγγέλλοντας τρόικες εξωτερικού – εσωτερικού, τη διαιτησία και το βρεγμένο χορτάρι. Ελπίζοντας πως με τη λαϊκιστική ρητορεία είτε θα ξαναφουσκώσει την… μπάλα του είτε δεν θα αφήσει να συνεχιστεί το παιχνίδι.
*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου