Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Η εντύπωση που επικρατεί είναι ότι Αμερικανοί, Ρώσοι, Γάλλοι και Αιγύπτιοι πηγαίνουν για «απόσυρση» τον Χαφτάρ, προωθώντας στη θέση του τον πρόεδρο του κοινοβουλίου του Τομπρούκ, Αγκίλα Σάλεχ. Μετά την προχθεσινή επίσκεψη του τελευταίου στη Μόσχα, ο Ρώσος ΥπΕξ Σεργκέι Λαβρόφ ανακοίνωσε πως η Ρωσία ξανανοίγει την πρεσβεία της στη Λιβύη, που έμενε κλειστή από το 2013. Μάλλον οι Ρώσοι διπλωμάτες θα πάνε στη Βεγγάζη ή το Τομπρούκ και όχι στην Τρίπολη, όπου δεν τους σηκώνει το κλίμα.

Η Ρωσία άλλωστε έχει αναδειχθεί στο μεγαλύτερο εμπόδιο για την υλοποίηση των τουρκικών και αμερικανικών σχεδίων στην περιοχή, καταλαμβάνοντας τη βασική πετρελαιοπηγή της Λιβύης, στη Σαράρα και κόβοντας το οξυγόνο από τον Σάρατζ και τους υποστηρικτές του.

Γι’ αυτό και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν θεωρεί πρόβλημα την παρουσία 15.000 τζιχαντιστών-μισθοφόρων της Τουρκίας στη Λιβύη, αλλά τους Ρώσους παραστρατιωτικούς της Wagner, που χαλάνε τη σούπα στον Ερντογάν, εμποδίζοντάς τον να βάλει χέρι το λιβυκό πετρέλαιο.

Η αποχώρηση της Wagner από τη Λιβύη ήταν αίτημα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στη συζήτηση που είχε με στρατιωτικούς ηγέτες του LNA (όχι τον ίδιο τον Χαφτάρ, που αν και παλιός πράκτορας της CIA δεν «κάνει» πια στους Αμερικανούς). Η αμερικανική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον ανώτατο διευθυντή του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, στρατηγό Μιγκέλ Κορέα, προειδοποίησε τους συνομιλητές της ότι οι «δεσμοί» του LNA με τη ρωσική ομάδα συγκρούονται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Την ίδια στιγμή, ο Ερντογάν πήγε στο Κατάρ «για να μαζέψει φόρους από ένα υποτελές κρατίδιο, όπως έκαναν οι Οθωμανοί προκάτοχοί του, με στόχο να χρηματοδοτήσει την τουρκική πειρατεία στη Λιβύη, τη Συρία και την Ανατολική Μεσόγειο». Τα εντός εισαγωγικών δεν είναι δικά μας, αλλά της ιστοσελίδας Arab Weekly.

Από την έντυπη έκδοση