Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Βαλίτσα, ίσως να της ταίριαζε περισσότερο. Γλώσσα, Μαθηματικά, Μελέτη Περιβάλλοντος, Ιστορία, Θρησκευτικά επί δύο βιβλία το καθένα (θεωρίας και εργασιών) πλην του τελευταίου, σύνολο 9.

Σε αυτά, προσθέστε τα πολύχρωμα τετράδια (μαθηματικών, γλώσσας, επικοινωνίας, πρόχειρο κ.λπ), τα ντοσιέ με τις φωτοτυπίες για τις ασκήσεις στο σπίτι, την κασετίνα και φυσικά τα Αγγλικά και τη Μουσική, αναλόγως την ημέρα. Αν ο δάσκαλος θέλει να κάνει και καλά τη δουλειά του, βάλτε και κάτι έξτρα. Από ένα λογοτεχνικό βιβλίο μέχρι μια κατασκευή / χειροτεχνία.

Τώρα πάρτε αυτή τη «σάκα» και ανεβάστε τη στη ζυγαριά. Ζυγίζει από 8 έως 10 κιλά, ξεπερνά δηλαδή το επιτρεπτό όριο που μπορεί να κουβαλά ένας μαθητής δημοτικού με μέσο βάρος. Οι περισσότεροι παιδίατροι θεωρούν πως το βάρος της σχολικής τσάντας δεν πρέπει να υπερβαίνει το 10% του βάρους του παιδιού, δηλαδή αν το παιδί ζυγίζει 50 κιλά η τσάντα δεν πρέπει να ζυγίζει περισσότερο από 5 κιλά. Οχι το αντίστροφο…

Αν νομίζετε πως το θέμα δεν είναι σημαντικό, θα πρέπει να σημειώσουμε κάτι: Πως το εμπόριο –η διαχρονική και υπερκομματική γλώσσα των αναγκών μιας κοινωνίας– έχει ήδη προνοήσει με το αζημίωτο. Στα καταστήματα με σχολικά είδη τα καροτσάκια ειδικά για σχολικές τσάντες γίνονται ανάρπαστα. Οποιος και όποια δεν τα πρόλαβε βολεύεται με τα αντίστοιχα για φρούτα και ζαρζαβατικά. Στον 21ο αιώνα δηλαδή, τον αιώνα της τεχνολογίας και της πληροφορικής, δεν έχουμε βρει ακόμα τον τρόπο να στέλνουμε τα παιδιά στο σχολείο χωρίς να κινδυνεύουν από οσφυαλγία ή άλλες κακώσεις του μυοσκελετικού. Κατά τα άλλα, έχουμε υπουργούς Παιδείας που οραματίζονται πώς θα γίνουν καλύτερα τα Πανεπιστήμια αλλά για τα Δημοτικά δεν έχουν ιδέα και εκπαιδευτικούς που έχουν απεργήσει για τα πάντα, αλλά ποτέ για το βάρος που σηκώνουν στους ώμους τους 8χρονοι Τιτάνες.

Μια φορά και έναν καιρό κάποιοι βουλευτές του ΚΚΕ (Παφίλης, Γκιόκας, Κωνσταντινίδης, Λαμπρούλης) έκαναν ερώτηση στη Βουλή για το θέμα. Ο τότε υφυπουργός Σ. Κεδίκογλου απάντησε παραπέμποντας σε μια εγκύκλιο του 2010 με την οποία θεωρητικά οι σχολικοί σύμβουλοι δίνουν τις κατάλληλες οδηγίες στους εκπαιδευτικούς ώστε να μειώνεται σχετικά το βάρος της τσάντας. Οσο το είδατε εσείς να συμβαίνει, άλλο τόσο το είδαν και οι πωλητές τρόλεϊ, οι οποίοι όταν ακούν Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία, γελούν και τα μουστάκια τους.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου