Παίρνει όποτε θέλει το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για να πάει ως τεθλιμμένος συγγενής στην πολιτική κηδεία του Φιντέλ Κάστρο και επιστρέφει με «θετικά αποτελέσματα» για την πατρίδα. Εξασφάλισε, όπως διέρρεαν πανευτυχείς οι άνθρωποι του Μαξίμου, προσκλήσεις από τον Κορέα του Ισημερινού και τον Ορτέγκα της Νικαράγουα για τη σύσφιγξη των διμερών μας σχέσεων. Μεγάλη επιτυχία και ενώ οι πολίτες αγκομαχούν από την υπερφορολόγηση και την ύφεση.

Προχθές πήγε στο Αμπού Ντάμπι, όπου συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ λίγο πριν φύγει από τα Ηλύσια Πεδία. Σίγουρα θα συζήτησαν πώς κατάφεραν και οι δύο να καταγράψουν αρνητικά ρεκόρ δημοτικότητας για εν ενεργεία πολιτικούς ηγέτες και θα κατέληξαν ότι βασικός λόγος της κάθετης πτώσης στη δημοφιλία τους ήταν ότι συμπεριφέρθηκαν σαν «Ολαντρέου» και «Τσιπρανδρέου».

Ομως ο πρωθυπουργός δεν πτοείται από τις δημοσκοπήσεις και κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τα μηνύματα που στέλνουν οι πολίτες. Μιλώντας σε Ελληνες δημοσιογράφους και αναφερόμενος στις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις σε ευρωπαϊκές χώρες τόνισε ότι «μόνο η χώρα μας δεν έχει ορίζοντα για κάλπες τα επόμενα τρία χρόνια». Αριστερός είναι ο κ. Τσίπρας, δεν είναι κορόιδο. Γιατί να εγκαταλείψει την πρωθυπουργική καρέκλα και τα ταξίδια με το Gulfstream τώρα που τα ανακάλυψε;

Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που μπορεί να διασφαλίζει σε ορίζοντα τριετίας η σημερινή κυβέρνηση είναι τα μνημόνια. Ο Τσακαλώτος συζητά για τα μέτρα του 2018, οι δανειστές ετοιμάζουν το «κοστούμι» για την περίοδο 2019-2020 και οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαζί με τον προϋπολογισμό του 2017 θα ψηφίσουν και το πακέτο της επόμενης τριετίας.

Μόνο για τη συνέχιση της λιτότητας μπορεί να αισθάνεται σίγουρος ο κ. Τσίπρας. Οσο για τις εκλογές ας μην είναι τόσο βέβαιος. Το 2017 θα είναι η χρονιά της φορολογικής έκρηξης και όσο πιέζεται η κοινωνία τόσο περισσότερο θα αναζητεί διέξοδο όπως είναι η προσφυγή στις κάλπες. Κάτι ξέρει και ο Ολάντ, που κινδύνεψε να είναι ο πρώτος Γάλλος πρόεδρος που δεν θα εξαντλούσε τη θητεία και ανακοίνωσε άρον άρον την αποχώρησή του από την πολιτική.

ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ

Ο Μίκης Θεοδωράκης είχε πιστέψει στον Αλέξη Τσίπρα και το έδειχνε στις αρχές του 2015 στηρίζοντας τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης. Ομως φαίνεται ότι το έχει μετανιώσει σκληρά και δεν το κρύβει. Η τελευταία του επιστολή προς τον πρωθυπουργό κυριολεκτικά σπάει κόκκαλα και θυμίζει εν πολλοίς αντίστοιχες δηλώσεις του Μανώλη Γλέζου με τις οποίες μετανιώνει για τη στήριξή του στον πρωθυπουργό. Μίκης Θεοδωράκης και Μανώλης Γλέζος είναι ονόματα που προκαλούν δέος, όμως πιάστηκαν αφελείς πιστεύοντας τις πολιτικές ανοησίες του Τσίπρα. Τώρα όμως είναι αργά και ιδίως για τους φτωχούς που έγιναν φτωχότεροι επί κυβέρνησης της Αριστεράς.

Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΕ ΤΟ ΔΝΤ

Οι Συριζαίοι μαδούν τη μαργαρίτα με το ΔΝΤ. Πότε το θέλουν στο ελληνικό πρόγραμμα για να μειωθεί το χρέος και πότε όχι γιατί ζητάει επώδυνα μέτρα. «Εάν δεν υπήρχε το ΔΝΤ η συμφωνία θα είχε κλείσει» συμπέρανε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, ο οποίος όμως δεν μπορεί να απαντήσει στο πού θα βρεθούν τα λεφτά για να φύγει το ΔΝΤ. Στην κυβέρνηση καμώνονται ότι διαπραγματεύονται, περιμένουν τις αποφάσεις των δανειστών και μετά υπογράφουν τα μέτρα.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου