Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΜΕ ΑΥΤΗΝ την κίνηση η Φ. Γεννηματά έκοψε και το βήχα σε ορισμένα στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ., όπως ο Δ. Ρέππας, που καλοέβλεπαν τη συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη από τον «κήπο του ΓΑΠ», τα οποία χαρακτηρίζονται κυρίως από τα «αντιδεξιά σύνδρομά» τους. Κάπως έτσι η πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ. πέτυχε με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Και κάπως έτσι ο Α. Τσίπρας παραμένει απομονωμένος δίχως κανέναν συνομιλητή εκτός ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και εγκλωβισμένος στην εσωτερική σύγκρουση «αριστερών»-«Πολακιστών»-«εκσυγχρονιστών». Με το ΚΙΝ.ΑΛ., που έχει επιδείξει πολύ μεγαλύτερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα από τον ΣΥΡΙΖΑ, να διεκδικεί «φέτα» απ’ όσους σπεύδουν να εγκαταλείψουν το βυθιζόμενο σκάφος του Α. Τσίπρα.

ΤΟ ΚΑΚΟ για τον καταφανώς αμήχανο και αποδυναμωμένο Α. Τσίπρα είναι τριπλό: Είναι πολιτικά απομονωμένος, καθώς ο μόνος εν δυνάμει συνομιλητής του παραμένει ο Γ. Βαρουφάκης. Είναι σε καταφανή αδυναμία να μιλήσει για το σήμερα και το αύριο και να ακουστεί. Και είναι καταδικασμένος να υπάρχει μέσα σε ένα θολό εσωκομματικό τοπίο, το οποίο -ακόμα κι αν το θέλει- δεν μπορεί να το «ξεκαθαρίσει». Αναγκάζεται έτσι να κάνει αντιπολίτευση επιπέδου big brother, να επενδύει στην κινδυνολογία-καταστροφολογία και να αυτοκαταστρέφεται ενισχύοντας τη Λερναία Υδρα των fake news.

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ του Α. Τσίπρα μοιάζει αξεπέραστο. Μόνο που το προσωπικό αδιέξοδο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι και αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Καθότι, όσο και να αμφισβητείται ο Α. Τσίπρας, όσο αποδυναμωμένος κι αν είναι, δεν υπάρχει στον ορίζοντα εναλλακτική λύση. Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να γίνει συγκροτημένο κόμμα, με θεσμική αντίληψη και ρεαλιστικό πρόγραμμα, ώστε να γίνει μέρος της κανονικότητας, είναι καταδικασμένος να «σβήσει» μαζί με το «άστρο» του Α. Τσίπρα. Αυτό το «άστρο», μαζί με το «κύμα των αγανακτισμένων» και τις «ορδές των ψεκασμένων» τον έκαναν κυβέρνηση. Εστω και με τη βοήθεια του Π. Καμμένου. Τώρα δεν υπάρχει ούτε κοινό ούτε Καμμένος. Υπάρχουν μόνο «καμένες υποθέσεις».

ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ

Αρκεσε μια δραματική και συγκινητική αγόρευση της εισαγγελέως στη δίκη Τοπαλούδη για να συμβούν πολλά. Να ταυτιστεί μαζί της ένα κομματικός χώρος, να διαμαρτυρηθεί ο Δικηγορικός Σύλλογος, να νιώσει την ανάγκη ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Α. Σκέρτσος, να εκφράσει την προσωπική του άποψη στο fb, να αναγκαστεί η εισαγγελέας στη δευτερολογία της να ανασκευάσει εν μέρει και να ξεσπάσει ένας απίστευτης σφοδρότητας πόλεμος στο Διαδίκτυο μεταξύ των υποστηρικτών και την επικριτών της εισαγγελέως.

Η αγόρευσή της ήταν μνημείο ανθρωπιάς και καταπέλτης για τους δύο κατηγορουμένους για τη στυγερή και αποτρόπαιη δολοφονία της Ε. Τοπαλούδη. Συγκινητική, αποκαλυπτική για κάποια από τα κακώς κείμενα της Δικαιοσύνης, ανθρώπινη, φορτισμένη με τρόπο που άγγιζε κάθε άνθρωπο που καταλάβαινε το ειδεχθές του εγκλήματος που διαπράχθηκε. Δεν απέφυγε όμως την ταύτισή της με το θύμα. Κι αυτό είναι ατόπημα για έναν εισαγγελέα. Ο οποίος οφείλει να κρατά αποστάσεις ασφαλείας και χωρίς να αγνοεί το κοινωνικό περιβάλλον, να μην παρασύρεται απ’ αυτό. Αντιλαμβάνομαι ότι η εισαγγελέας, όχι συνειδητά, πλησίασε πολύ σε ένα είδος απόδοσης δικαιοσύνης το οποίο παραπέμπει σε «Λαοδικεία».

Εξ ου και η αυθόρμητη ταύτιση συγκεκριμένου πολιτικού χώρου μαζί της. Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι τόσο ο ΔΣΑ όσο και ο Α. Σκέρτσος, χωρίς να εκφράζουν συντεχνιασμό ή να αποπειρώνται παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης, αισθάνθηκαν την ανάγκη να επισημάνουν ότι -έστω και άδολα- κινδύνευσε να παραβιαστεί η λεπτή κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει τον σύγχρονο νομικό πολιτισμό από τη λογική των «Λαοδικείων». Το θέμα είναι εξαιρετικά λεπτό. Πρώτα απ’ όλα γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι με αισθήματα. Μετά, γιατί το έγκλημα ήταν ιδιαζόντως ειδεχθές με θύμα ένα νέο κορίτσι. Απ’ αυτά που εξοργίζουν. Ακολούθως, γιατί ήταν μια κρίσιμη στιγμή που η Δικαιοσύνη όφειλε να πείσει ότι είναι ψύχραιμη και όντως «τυφλή».

Το αν δικαίως θίχτηκαν όσο θίχτηκαν οι δικηγόροι ή το αν ο Α. Σκέρτσος, ως μέλος της κυβέρνησης, είχε το δικαίωμα να εκφράσει δημοσίως την προσωπική του άποψη -μιλώντας μάλιστα για «λαϊκή απογευματινή»- είναι ενδιαφέρουσες, αλλά «άλλες» συζητήσεις. Το μείζον εν προκειμένω είναι η σύγκρουση των δύο αντιλήψεων: Αυτής της ευλαβικής τήρησης του επιβεβλημένου νομικού πολιτισμού με αυτήν του λαϊκισμού που φόρτωσε στους ώμους της εισαγγελέως ένα βάρος, το οποίο μάλλον ούτε επιδίωξε η εισαγγελέας και σίγουρα δεν αντέχει. Ενα πραγματικό δράμα δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως πεδίο σύγκρουσης ή επίλυσης των λογαριασμών εκείνων που προστατεύουν τον νομικό πολιτισμό με εκείνους που διψούν για «Λαοδικεία». Ψυχραιμία.

Η «αργή» κ. Ξ. Δημητρίου

Η κατάθεση της κ. Ξ. Δημητρίου εξελίχθηκε σε πολυήμερη και μαραθώνια σε διάρκεια. Ο βασικός λόγος για τον οποίο συνέβη αυτό δεν ήταν τόσο ότι ήταν πάρα πολλά αυτά που κατέθεσε η κ. Δημητρίου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κατέθεσε σημαντικά πράγματα. Οπως λένε πηγές της Προανακριτικής, οι βασικοί λόγοι για τους οποίους η κατάθεση είχε μεγάλη διάρκεια ήταν δυο: 1. Η κ. Δημητρίου ήταν εξαιρετικά αργή στην ομιλία της 2. Μετά την πρώτη μέρα της κατάθεσής της, όπου φέρεται να παραδέχθηκε ότι ο Κ. Αγγελής της είχε πει ότι πίσω από το όνομα Ρασπούτιν βρισκόταν ο Δ. Παπαγγελόπουλος, η τέως εισαγγελέας του Αρείου Πάγου φάνηκε πιο «προσεκτική» και «προετοιμασμένη…

Στην τελική ευθεία η Προανακριτική

Την Τρίτη θα συζητηθεί στην Ολομέλεια της Βουλής η πρόταση της Ν.Δ. για τη διεύρυνση του κατηγορητηρίου σε ό,τι αφορά τον Δ. Παπαγγελόπουλο. Στα 4 αρχικά αδικήματα αναμένεται να προστεθούν άλλα 7, μεταξύ των οποίων και η συμμετοχή σε «εγκληματική οργάνωση-συμμορία». Η ψηφοφορία για την έγκριση της νέας διευρυμένης εντολής προς την Προανακριτική θα γίνει την Τετάρτη.

Σύμφωνα πληροφορίες η Προανακριτική Επιτροπή θα έχει ολοκληρώσει το έργο της έως το τέλος Ιουνίου. Αν επιβεβαιωθούν οι υπάρχουσες πληροφορίες -βάσει της υπάρχουσας δικογραφίας κι ενώ εκκρεμούν οι καταθέσεις της κ. Τουλουπάκη και του κ. Παπαγγελόπουλου- η Προανακριτική θα παραπέμψει τον εγκαλούμενο στο Ειδικό Δικαστήριο. Και μετά το Δικαστικό Συμβούλιο -έχοντας τη δικογραφία- θα ερευνήσει μεταξύ άλλων και ποια άλλα πρόσωπα πιθανώς συμμετείχαν στην «εγκληματική οργάνωση», που είναι πιο γνωστή ως «παραδικαστικό»…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου