Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Η τηλεόραση δείχνει γιγαντοφωτογραφία του «κομαντάντε» σε μαύρο πλαίσιο και πολίτες να κλαίνε. Πάντως, στρατηγοί και αξιωματούχοι που δεν έκλαψαν γοερά το θάνατο του Κιμ Ιλ Σουγκ εξαφανίστηκαν.
Αλλη χώρα δεν κήρυξε τριήμερο πένθος. Τι έκανε η Βενεζουέλα δεν μάθαμε, παρόλο που ο Κάστρο έλεγε πως ο Τσάβες ήταν ο πνευματικός του γιος. Για τον Αλέξη δεν είχε πει τίποτε. Αλλά τι σημασία έχει, όταν ο ίδιος πενθεί ως πνευματικό τέκνο; Ευτυχώς, η σημαία στο βράχο της Ακρόπολης δεν κυματίζει μεσίστια. Αν τώρα κηρύχθηκε στο Μαξίμου τριήμερο πένθος, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρουμε όλοι είναι ότι κανείς Ευρωπαίος ηγέτης δεν θα παρευρεθεί στην κηδεία. Ο δε Πούτιν «λυπάται, αλλά έχει να εκφωνήσει ένα λόγο που τώρα τον γράφει και δεν προλαβαίνει». «Θα πάει κάποιος άλλος», λέει η επίσημη ανακοίνωση του Κρεμλίνου.
Κλιμάκωση χωρίς κέρδος
Υποθέτω ότι ο Φιντέλ είναι και για τον Τσίπρα το σύμβολο κατά του «αμερικανικού ιμπεριαλισμού». Κατέλαβε την Κούβα να την απαλλάξει από τον δικτάτορα Μπατίστα. Ο ίδιος της επέβαλε στυγνή δικτατορία, επί πενήντα χρόνια… αλά κομαντάντε. Δηλαδή, τι διέφερε από τον Τσαουσέσκου ή τον Χότζα; Αν δεν υπήρχαν η μία και μόνη κομματική εφημερίδα –«Τκράνμα»- και η κρατική τηλεόραση, οι πολίτες της Κούβας ίσως και να νόμιζαν ότι καταστράφηκε το σύμπαν από τους «φονιάδες των λαών» κι έμειναν αυτοί μόνοι και περιούσιοι.
Μάλλον περισσότεροι ήταν οι δημοσιογράφοι που μπαινόβγαιναν στη φυλακή από εκείνους που έγραφαν την «Τκράνμα»! Πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες δεν χωρούσαν κι ακόμη δεν χωρούν στον κουμμουνισμό που κληροδότησε ο Κάστρο. Η σκληρή παρακολούθηση των μυστικών υπηρεσιών δεν είχε να κάνει με την ασφάλεια της Κούβας, αλλά με τους αντιφρονούντες ομοεθνείς. Οποιος συλλαμβάνεται, χάνεται. Τσακίζουν και τους συγγενείς εκείνων που φεύγουν κρυφά από το νησί.
Ομως, ο «Λίδερ Μάξιμο» ζούσε μεγαλοπρεπώς, όπως και η κομματική νομενκλατούρα, αφήνοντας τους πολίτες σε πλήρη ένδεια. Μετά το 1991, που κατέρρευσε η κύρια πηγή εσόδων για την Κούβα, η Σοβιετική Ενωση, τα πράγματα έγιναν τραγικά. Τότε, ο «κομαντάντε» ανακάλυψε τον τουρισμό ως πηγή συναλλάγματος. Ετσι, η Κούβα άρχισε να ανταγωνίζεται σε σεξουαλικό τουρισμό την Ταϊλάνδη…
Τώρα, ο αδελφός Ραούλ, ετών 85, άρχισε την «αποφιντελοποίηση». Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύονται τη φιντελοποίηση. Της Νεφελοκοκκυγίας τους, φυσικά…
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου