Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ορόσημο ήταν τον Αύγουστο του 2015 με την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου, το δεύτερο ορόσημο ήταν τον Νοέμβριο όπου θα έκλεινε υποτίθεται η πρώτη αξιολόγηση. Μετά ήταν η άνοιξη, γιατί όπως είχε πει δημόσια ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, «αν φτάσουμε το καλοκαίρι καήκαμε». Τελικά, παρά τους μαγιάτικους πανηγυρισμούς, περάσαμε το καλοκαίρι και φτάσαμε Οκτώβριο για να λήξει οριστικά το ζήτημα της πρώτης αξιολόγησης. Αμέσως μετά ακούσαμε την εντολή Τσίπρα για κλείσιμο-εξπρές της δεύτερης αξιολόγησης και χθες ο υπουργός Οικονομικών είπε στη Βουλή πως η 5η Δεκεμβρίου αποτελεί ορόσημο για την ελληνική οικονομία. Αντε πάλι τα ίδια…

ΚΑΤ’ ΑΡΧΑΣ το μόνο που μπορεί να συμβεί στο προσεχές Eurogroup είναι μια καταρχήν συμφωνία, η οποία θα περιλαμβάνει δεκάδες προαπαιτούμενα, τα οποία στην ουσία θα βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση. Και αυτό θα είναι το καλό σενάριο. Ακόμα κι αν τα πράγματα πάνε όπως ακριβώς τα επιθυμεί η κυβέρνηση, για μία ακόμη φορά δείχνει να αγνοεί την πραγματικότητα. Το αφήγημα κλείνουμε μια συμφωνία και από την επόμενη ημέρα όλα θα πάνε ρολόι είναι αστείο. Το Μνημόνιο που έχει υπογράψει είναι μαραθώνιος και όχι αγώνας σπριντ. Ιδιαίτερα όταν σε λίγο καιρό θα ξεκινήσει η διαπραγμάτευση με το ΔΝΤ για τη σύναψη νέας δανειακής σύμβασης και νέων μνημονιακών υποχρεώσεων.

ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ πρέπει να κατανοήσει πως η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση διαμαρτυρίας. Αν δεν ξεφύγουν από το δίπολο-ψυχολογικό τραύμα «μνημονίου-αντιμνημονίου», όσες αξιολογήσεις κι αν κλείσουν, όσες ημερομηνίες-ορόσημα κι αν περάσουν, απλά θα ανεβάζουν το λογαριασμό των μέτρων. Και επειδή ούτε μπορούν ούτε θέλουν να αλλάξουν τίποτα, έχουν μια εξαιρετικά απλή επιλογή. Να επιστρέψουν στην αντιπολίτευση. Ετσι κι αλλιώς θα κάνουν ό,τι και τώρα. Θα διαμαρτύρονται. Τουλάχιστον δεν θα γκρεμίσουν ό,τι έχει απομείνει στη χώρα, υποδυόμενοι τους κυβερνώντες.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου