Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

«Τι θα γινόταν εάν είχαμε ΣΥΡΙΖΑ;». Ολοι ξέρουμε την απάντηση και ευτυχώς που δεν τη βιώσαμε, ο ελληνικός λαός αποφάσισε με σοφία στις εκλογές της 7ης Ιουλίου.

Πώς το είπε άλλωστε ο κ. Τσίπρας όταν θέλησε να υποβαθμίσει την επιτυχία της Ελλάδας, που απέφυγε τον εφιάλτη των μαζικών θανάτων από τον κορονοϊό;

«Κερί θα πρέπει να ανάψουμε, τάμα στην Παναγία θα κάνουμε». Στην Ισπανία η «πλατιά» συμμαχία Σοσιαλιστών-Podemos οργάνωνε τον Μάρτιο μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την Ημέρα της Γυναίκας ενώ περίμεναν τις ολομέλειες στις περιφέρειες της χώρας για να αποφασίσουν πότε θα λάβουν μέτρα κατά του κορονοϊού, με συνέπεια να μετρούν τώρα πάνω από 25.000 θανάτους.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε παταγωδώς τόσο στην οικονομία όσο και στη διαχείριση κρίσεων, δεν ξεχνούμε τους «δορυφόρους» που επινόησαν οι υπουργοί μετά την τραγωδία στο Μάτι.

Η επιμονή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εμφανίζεται ως επιτυχημένος φέρνει μόνο ένα αποτέλεσμα. Οι πολίτες να συγκρίνουν τα πεπραγμένα του Μητσοτάκη με τα 4,5 χρόνια του Τσίπρα και να βγάζουν την ετυμηγορία τους. Δίνουν στον πρωθυπουργό ποσοστά δημοφιλίας άνω του 70% και στη Νέα Δημοκρατία διπλάσιο ποσοστό έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κοινωνία δεν αντέχει άλλες μικρότητες, όπως αυτές που ακούσαμε από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, που έθεσε ως βάση σύγκρισης την Αλβανία και τη Βουλγαρία για να απαξιώσει την πρωτοφανή επιτυχία της Ελλάδας (όπως περιγράφεται από τον διεθνή Τύπο και όχι από τα μέσα της διαπλοκής που ανακάλυψε ξανά κατόπιν εξουσίας ο κ. Τσίπρας) να έχει τους λιγότερους νεκρούς ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Ευρώπη. Μέχρι εκεί φτάνει ο ορίζοντας της Κουμουνδούρου, να συγκρίνουν την «κλειστή» Αλβανία με την τουριστική Ελλάδα, δεν απορεί κανείς που ο ΣΥΡΙΖΑ κατρακυλάει στις δημοσκοπήσεις.

Η κοινωνία έχει φύγει μπροστά, αναγνωρίζει τις επιτυχίες της κυβέρνησης, εκτιμά την ειλικρίνεια του πρωθυπουργού, που δεν κρύβει ότι τα δύσκολα είναι μπροστά, αλλά έχει αποδείξει ότι λαμβάνοντας σωστές αποφάσεις μπορεί η Ελλάδα να κερδίζει κρίσιμες μάχες όπως αυτές στο μεταναστευτικό και στον κορονοϊό.

Ο κ. Τσίπρας πολιτεύεται με όρους του 2012. Μετά το «λεφτόδεντρο» που πρότεινε για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας τάζοντας 25 δισεκατομμύρια ευρώ, θέλησε να κάνει μαθήματα οικονομίας στον πρωθυπουργό με επιχειρήματα που πραγματικά δεν θα τα χρησιμοποιούσαν ούτε μικρά παιδιά. Το πιο διασκεδαστικό ήταν ο πήχης που έβαλε ο κ. Τσίπρας για την ύφεση:

«Εγώ την ύφεση έως 4% σας τη χαρίζω. Οτιδήποτε όμως παραπάνω γράψει το κοντέρ θα έχει την υπογραφή και τη σφραγίδα σας. Θα είναι η ύφεση του Κυριάκου Μητσοτάκη εξαιτίας της αδράνειάς του, της ατολμίας του αλλά και της αδυναμίας του να προβλέψει τι ακριβώς χρειάζεται η ελληνική οικονομία», είπε ο κ. Τσίπρας, που ειδικεύεται στην ύφεση και πιστεύει ότι μπορεί να στριμώξει τον πρωθυπουργό καταλογίζοντάς του τις συνέπειες του κορονοϊού.

Την ίδια ώρα, η επικεφαλής της ΕΚΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, εκτιμούσε ότι η ύφεση στην ευρωζώνη θα ξεπεράσει το 12% αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζουν μόνο μέχρι 4%. Λογικό είναι. Ο Τσίπρας παρέλαβε την Ελλάδα με έναν από τους ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην ευρωζώνη στο τέλος του 2014 και την έριξε στα βράχια της ύφεσης την περίοδο 2015-2016 όταν όλος ο ανεπτυγμένος κόσμος πετύχαινε αναπτυξιακά άλματα, αλλά τώρα, με την παγκόσμια οικονομία να έχει βυθιστεί, δεν αναγνωρίζει πάνω από 4%.

Και επειδή μιλά πολύ για την αθροιστική ύφεση 25% από το 2008 μέχρι το 2014, ας ρωτήσει καλύτερα τα πρωτοπαλίκαρα που έχει μαζέψει από το ΠΑΣΟΚ, όπως τον κ. Ραγκούση, να μάθει πώς κατάφεραν να ρίξουν την οικονομία καμιά 20αριά μονάδες την περίοδο 2009-2012.

Η Ελλάδα έχει κερδίσει πολλά το τελευταίο διάστημα και αυτό είναι μια επιτυχία της συμμαχίας των πολιτών με την κυβέρνηση και τους κρατικούς θεσμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει από αυτά, από μια άποψη είναι καλό, η χώρα μας δεν είχε να επιδείξει και «θριάμβους» επί Τσίπρα.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου 

Από την έντυπη έκδοση