Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Η μνήμη μου συνειρμικά πέρασε στην Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012. Δεν μπορεί να μη θυμάστε ότι η συγκέντρωση των αγανακτισμένων ΣΥΡΙΖΑίων στο Σύνταγμα -για το δεύτερο Μνημόνιο- κατέληξε στην πυρπόληση 45 κτιρίων στην καρδιά της Αθήνας, στο σπάσιμο δεκάδων βιτρινών, στη λεηλασία δεκάδων καταστημάτων στη Σταδίου και στους γύρω δρόμους, στις επιθέσεις εναντίον των τραπεζών… Εκείνη τη φρικτή νύχτα πυρπολήθηκαν και οι δύο ιστορικοί κινηματογράφοι «Αττικόν» και «Απόλλων».

Η φωτιά ξεκίνησε από τη διασταύρωση Σταδίου και Χρήστου Λαδά, στις 6 το απόγευμα. Το κτίριο που είχε σχεδιάσει ο Τσίλλερ, πριν από 140 χρόνια, παραδόθηκε στις φλόγες και η φωτιά πέρασε στην πρόσοψη και από εκεί στην είσοδο των κινηματογράφων. Κλαίγαμε βλέποντας την καταστροφή…

Η Πυροσβεστική δεν είχε πρόσβαση για να πλησιάσει. Κυρίαρχοι και ανεξέλεγκτοι στους δρόμους ήταν οι βιαστές της νομιμότητας και της Αθήνας. Τη φωτιά την έσβησαν οι αιθουσάρχες και το προσωπικό. Πέντε ώρες μόνοι τους. Η έννοια τους ήταν να μην περάσει η φωτιά στις αίθουσες γιατί μετά θα ήταν ανεξέλεγκτη. Δεν θα υπήρχε ούτε ο «Παρνασσός» ούτε και το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών… Την επομένη, είδαμε στις φωτογραφίες τη βαριά πόρτα προς τις αίθουσες ανέγγιχτη. Μόνο οι είσοδοι είχαν καταστραφεί. Χαρήκαμε χαρά μεγάλη.

Μήπως και εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους οι άνθρωποι που είναι επικεφαλής του μουσείου; Αφήνουν το κεντρικό σημείο της Σταδίου να ρημάζει, με τους κινηματογράφους κλειστούς. «Φταίει» ο Λάμπρος Ευταξίας που έμπλεξε τα δύο ιδρύματα και δεν βρίσκει κανείς το λογαριασμό. Το τραγικό είναι πως το Ιδρυμα Σταματίου Δεκόζη-Βούρου φαλίρισε και το Δεκόζη-Ευταξία ήθελε στα δικαστήρια να λύσει τις διαφορές τους. Οι ελπίδες μου είναι στον υπουργό Γιώργο Γεραπετρίτη που ακούω ότι έχει επιληφθεί και ότι οι κινηματογράφοι είναι διατηρητέοι και κατά χρήση. Επομένως, αποκλείεται να τους δούμε… σούπερ μάρκετ.

Ωστόσο, μετά τη χθεσινή φωτιά η Σταδίου απέκτησε ένα ακόμη κουφάρι. Λες και δεν φτάνουν στην Αθήνα οι τόσες πληγές της από την κρίση. Το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ανέλαβε αμέσως δράση για την εκπόνηση των μελετών αποκατάστασης του κτιρίου, καθώς αποτελεί περιουσία της Εθνικής Πινακοθήκης, ώστε το έργο να χρηματοδοτηθεί από το νέο ΕΣΠΑ.

Αν μαζί με αυτό γίνει και ό,τι χρειάζεται για να λειτουργήσουν οι δύο κινηματογράφοι το ταχύτερο, οι πληγές της Αθήνας θα κλείνουν σιγά σιγά. Πόσο με παρηγορεί αυτή η σκέψη…

Από την έντυπη έκδοση