Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Τι έκανε η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το υγειονομικό σκέλος της πανδημίας; Ελαβε αμέσως περιοριστικά μέτρα σε σχολεία, μετακινήσεις και εμπορικά καταστήματα πριν καν παρουσιασθούν μαζικά κρούσματα ή θάνατοι. Το δόγμα που ακολούθησε το Μαξίμου, υιοθετώντας πλήρως τις οδηγίες των ειδικών, ήταν «να εφαρμόζονται αυστηρά μέτρα ακόμη και αν είναι λάθος, αρκεί να βρίσκονται προς την πλευρά της ασφάλειας».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έλαβε τις σωστές αποφάσεις γιατί γνώριζε ότι εάν είχαμε υπερφόρτωση των δομών Υγείας, το ΕΣΥ δεν θα άντεχε το βάρος, θα κατέρρεε, όπως συνέβη σε Ιταλία και Ισπανία, όπου οι γιατροί μπροστά στις ελλείψεις κλινών και αναπνευστήρων οδηγούνται στη μακάβρια απόφαση να επιλέγουν τους ασθενείς που θα διασωληνώνουν. Με το δόγμα της πρόληψης, η χώρα μας έχει αποφύγει χιλιάδες θανάτους (στην Ολλανδία, που είχαμε την ίδια ημέρα το πρώτο κρούσμα, τα θύματα πλησιάζουν τους 4.000) ενώ κρατήθηκε όρθιο το σύστημα Υγείας. Κάτι αντίστοιχο γίνεται με τη διαχείριση των δημοσιονομικών της χώρας.

Ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας άναψε το «πράσινο φως» στον ΟΔΔΗΧ, που έχει στην ηγεσία του ένα μπαρουτοκαπνισμένο στέλεχος όπως είναι ο Δημήτρης Τσάκωνας, για να προσφύγει στις αγορές με επταετές ομόλογο. Οι προσφορές που αποδέχθηκε το Δημόσιο ήταν ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ με επιτόκιο γύρω στο 2%. Το ποσό δεν είναι μεγάλο, η Ελλάδα δεν έχει άμεση ανάγκη για πολύ ρευστό, όμως ο ΟΔΔΗΧ ήθελε να σηματοδοτήσει την παρουσία μας στις αγορές και να αξιοποιήσει τις ομπρέλες προστασίες που έχει ανοίξει για τα ελληνικά ομόλογα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Μαζεύεις χρήμα χωρίς να προκαλείς και χωρίς να το πληρώνεις ακριβά σε σχέση με την αβεβαιότητα του αύριο.

Η κυβέρνηση θέλει να χρησιμοποιήσει με μέτρο τα διαθέσιμα του Ελληνικού Δημοσίου που προσεγγίζουν τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ και βέβαια ανέπαφο το απόθεμα των 15,6 δισεκατομμυρίων που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ESM για την αποπληρωμή του χρέους. Με αυτό τον τρόπο το Δημόσιο θέλει να κερδίσει χρόνο. Επιδιώκει να περάσει την καταιγίδα ακολουθώντας μία συντηρητική γραμμή σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική διαχείριση, καθώς ουδείς γνωρίζει τη διάρκεια της κρίσης ή την πιθανή υποτροπή της το φθινόπωρο, και ταυτόχρονα να έχει γεμάτο οπλοστάσιο την επόμενη ημέρα όταν θα χρειαστούν δυνάμεις για να μπουν μπροστά οι μηχανές της οικονομίας.

Ολοι θυμόμαστε τις γκρίνιες για τα καρναβάλια που ματαιώθηκαν και τους αγανακτισμένους καρναβαλιστές, αλλά τώρα όλοι αναγνωρίζουν ότι τα μέτρα αυτά, όπως και τα επόμενα που ακολούθησαν, ήταν σωτήρια για ανθρώπινες ζωές, το ΕΣΥ και την εικόνα της χώρας.

Η συνταγή Τσιόδρα είναι αποτελεσματική και στην οικονομία ώστε να πάρουν ανάσες επιχειρήσεις και εργαζόμενοι χωρίς να δημιουργούνται συνθήκες πανικού ή πλήρους αβεβαιότητας.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΔΩΡΗΤΩΝ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Η κρίση του κορονοϊού κινητοποίησε και πάλι χιλιάδες εθελοντές που έσπευσαν να καλύψουν άμεσες ανάγκες της δημόσιας διοίκησης. Απλές ορισμένες φορές αλλά ζωτικής σημασίας, όπως οι εθελόντριες που με τα αυτοκίνητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είχαν αναλάβει τη διανομή τροφίμων στα χωριά της Μακεδονίας και της Θράκης που βρίσκονταν σε καθεστώς πλήρους καραντίνας.

Το κίνημα του εθελοντισμού ξαναγεννήθηκε, για πρώτη φορά μετά το 2004 και αυτό είναι μία μεγάλη κατάκτηση της ελληνικής κοινωνίας. Παράλληλα, όμως, είδαμε και τη συνεισφορά του «μεγάλου κεφαλαίου» στον αγώνα για την ενίσχυση του συστήματος Υγείας. Από τα μεγάλα εφοπλιστικά και τους αποκαλούμενους «έχοντες» μέχρι τα επιχειρηματικά τζάκια και τους μικρομεσαίους, η συνεισφορά του κόσμου των εταιριών είναι μεγάλη.

Η έννοια της κοινωνικής ευθύνης έγινε πράξη σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλες συγκυρίες, ενδεχομένως διότι τα χρήματα πηγαίνουν για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, π.χ. την αγορά αναπνευστήρων ή τη δημιουργία κλινών εντατικής θεραπείας, και όχι σε κάποιον κουμπαρά του Δημοσίου, που υπόκειται στις γνωστές γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Ο μαζικός εθελοντισμός και η κοινωνική συνεισφορά των επιχειρήσεων είναι δύο στοιχεία που ενισχύουν το αίσθημα της αλληλεγγύης προς τους ασθενέστερους και δημιουργούν το αίσθημα της κοινότητας, που είναι αναγκαίο όχι μόνο στις δύσκολες ημέρες της χώρας αλλά κάθε στιγμή.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου 

Από την έντυπη έκδοση