Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

ΣΕ ΕΝΑ ΔΥΣΤΟΠΙΚΟ παρόν, με άδειους δρόμους, σιωπή και φόβο για το ανθρώπινο άγγιγμα, τα περισσότερα γύρω μας φαντάζουν ηρωικά και πένθιμα. Λίγα έχουν απομείνει να μοιάζουν ακόμα κανονικά. Το βραδινό χάζι με το «MasterChef» κάπως, τα αστεία των φίλων περισσότερο και το όνομα Κατερίνα σίγουρα. Η επιλογή της κυρίας Προέδρου της Δημοκρατίας να παραμείνει Κατερίνα Σακελλαροπούλου και όχι να μεταμορφωθεί σε Αικατερίνη η Μεγάλη της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι, αν μη τι άλλο, ανακουφιστική.

Η ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ έγινε σχεδόν κεκλεισμένων των θυρών και οι πρώτες της μέρες στο γραφείο της Προεδρίας πέρασαν στα ψιλά μιας επικαιρότητας που περιστρέφεται γύρω από την ενημέρωση των 6. Ωστόσο, το πρώτο της τηλεοπτικό διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, για την εθνική εορτή της 25^ης Μαρτίου, έδωσε μια καλή γεύση σε όσους ενδιαφέρθηκαν να ακούσουν. Ηρεμη, ζεστή και ενωτική, απευθύνθηκε στους απογόνους των οπλαρχηγών και των αγωνιστών του 1821, που καλούνται τώρα να πολεμήσουν για την ίδια πατρίδα από τον καναπέ του σπιτιού τους. Τους απευθύνθηκε με τρόπο απλό για να τους πείσει πως η Ελλάδα θα τα καταφέρει, πως δεν είναι μόνη της, πως δεν είμαστε μόνοι μας και ας μην είμαστε μαζί και πως την επόμενη ημέρα θα πρέπει να βρούμε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας.

ΤΟ ΚΑΚΟ ΒΕΒΑΙΑ είναι ότι μέχρι τότε είμαστε αναγκασμένοι να πολεμάμε κουβαλώντας τις αδυναμίες και τα ολέθρια λάθη του παρελθόντος. Με ελάχιστες ΜΕΘ, με ηρωικό αλλά κουρασμένο και κακοπληρωμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, με ηλεκτρονικά αναλφάβητο πληθυσμό, με ιδεολογικά απωθημένα. Και επειδή η φράση «καλύτερα πλούσιος και υγιής παρά φτωχός και άρρωστος» είναι απλώς ευφυολόγημα, καλό θα ήταν η επίσημη Πολιτεία και οι θεσμοί της να θυμούνται πως υπηρετούν κυρίως τους φτωχούς που αρρωσταίνουν. Και ακριβώς το γεγονός ότι ο κορονοϊός είναι ισοπεδωτικά «δημοκρατικός», το κάνει ακόμα πιο δύσκολο. Διότι αν κάτι γνωρίζει καλά η πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, είναι πως άλλο πράγμα η ισότητα και άλλο η δικαιοσύνη. Αν όλοι βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι πίσω από την ψηλή μάντρα της ασθένειας και μόνο οι ψηλότεροι μπορούν να δουν απέναντι, κάποιος πρέπει να σπρώξει ένα σκαλοπάτι κάτω από τους υπόλοιπους.

Η ΕΝΟΙΚΟΣ του Προεδρικού Μεγάρου, παρά το πολύπλοκο της νομικής της σκέψης, αντιλαμβάνεται την αλληγορία της εικόνας. Και αν κάτι χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή, είναι ανθρώπους δωρικούς, με ανοικτό μυαλό και διαύγεια σκέψης. Που δεν θα υποκύψουν στις μεγαλοστομίες, στους λαϊκισμούς και τα χαϊδευτικά χτυπήματα στην εθνική μας πλάτη. Χρειάζονται αποφασιστικότητα και αντιδημοφιλή μέτρα για να βγούμε, όπως βγούμε, από αυτή τη δοκιμασία. Χρειαζόμαστε περισσότερους μη πολιτικούς δίπλα σε πολιτικούς, περισσότερους σοβαρούς επιστήμονες γύρω και μέσα στο βαθύ κράτος. Οπως είναι ο Σωτήρης Τσιόδρας, όπως είναι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Από την έντυπη έκδοση

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου