Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΜΠΟΡΕΙ όμως και παράγεται εθελοντισμός. 7.000 άνθρωποι ανταποκρίθηκαν σε 48 ώρες στο κάλεσμα. Και κυρίως μπορεί και παράγεται ικανοποίηση και αισιοδοξία για το κράτος που θα αφήσει πίσω της η κρίση του κορονοϊού. Γιατί τι είδε ο πολίτης; Είδε μέσα σε 15 μέρες να δημιουργείται ένα νέο ψηφιακό κράτος. Το οποίο σήμερα αντιμετωπίζει τις έκτακτες συνθήκες της πανδημίας. Αύριο όμως μπορεί να αποδειχθεί ένα πολύ λειτουργικό κράτος, το οποίο μπορεί να καταφέρει και το καίριο πλήγμα στη γάγγραινα της γραφειοκρατίας, την οποία δεν κατάφερε καμία κυβέρνηση στη Μεταπολίτευση.

ΕΙΔΕ επίσης ότι το κράτος, ακόμα και με το γερασμένο και χωρίς κατάρτιση εκπαιδευτικό δυναμικό που διαθέτει, μπόρεσε να λειτουργήσει την τηλεκπαίδευση. Μπόρεσε να αντιμετωπίσει σε σημαντικό βαθμό ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα που προκάλεσε η αιφνίδια κρίση: εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές κλεισμένους στο σπίτι. Είδε, ακόμα, να καθίσταται εφικτή η σημαντική ενίσχυση -ώστε να μπορεί να σταθεί στα πόδια του- ενός ετοιμόρροπου ΕΣΥ. Η εικόνα των νοσοκομείων, ο εξοπλισμός τους με απαραίτητα υλικά και η στελέχωσή τους με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό παραπέμπουν σε ένα αρκετά διαφορετικό ΕΣΥ με διαφορετικό βάθος απ’ αυτό που είχε πριν από 15 μέρες.

ΕΙΔΕ, τέλος, μια κυβέρνηση η οποία έδρασε εξαιρετικά γρήγορα και σωστά, σε πείσμα διάφορων «εναλλακτικών» και «ελευθεριστών». Σωστά ιεράρχησε ως πρώτο στόχο τις ζωές και τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού, χωρίς να καθυστερήσει να προχωρήσει σε αλλεπάλληλες δέσμες μέτρων ενίσχυσης των εργαζομένων και των επιχειρήσεων. Με αποτέλεσμα το «ελληνικό μοντέλο» να αναγνωρίζεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ως ένα από τα 2-3 καλύτερα της Ευρώπης, όπως δείχνει π.χ. η μελέτη του Πανεπιστημίου του Βερολίνου.

Η ΜΠΟΡΑ με το καλό θα περάσει. Το μείζον είναι να είμαστε εδώ όλοι ή έστω οι περισσότεροι δυνατόν. Ομως, αυτό το «νέο κράτος» που χτίζεται, μαζί με τη «νέα Ευρώπη» που δημιουργείται με την ήττα του γερμανικού δογματισμού, ασφαλώς και είναι η αχτίδα μέσα σε αυτή την καταχνιά. Αν, δε, συνυπολογίσει κανείς ότι σε αυτή την αιφνίδια άσκηση πειθαρχίας η συντριπτική πλειονότητα ανταποκρίθηκε με επιτυχία, τότε ναι. Η αχτίδα γίνεται πιο λαμπερή και φωτίζει από τώρα ένα καλύτερο αύριο.

ΚΑΜΙΑ ΡΕΒΑΝΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ

Το «θα λογαριαστούμε μετά» το έβαλε στο στόμα του και ο Π. Πολάκης, όπως κι άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να επαναλάβουν το «ή εμείς ή αυτοί», το έκαναν πιο «συναινετικό», δείχνοντας ότι και καλά υπάρχει συναίνεση. Ομως, η δίψα για δύο ρεβάνς δεν μπορεί να αποκρυβεί πλέον. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα στα πολλά τραύματα που κουβαλάει από τη διακυβέρνησή του, φαίνεται ότι έχει δύο «ανοιχτές πληγές», για τις οποίες ψάχνει με κάθε γελοία ευκαιρία να πάρει ρεβάνς. Η πρώτη χαίνουσα πληγή είναι το κλείσιμο των τραπεζών το 2015 στο πλαίσιο της «υπερήφανης», αλλά καταστροφικής στην πράξη, διαπραγμάτευσης. Οποιοσδήποτε να ήταν στη θέση του θα το έφερε βαρέως, γιατί αποτελεί ιστορική εγγραφή.

Αλλά είναι άλλο αυτό κι άλλο να επιζητείς ρεβάνς με γελοία fake news. Οπως αυτά που διακίνησαν χθες επιφανή μέλη του αριστερού «συστήματος», με αφορμή την απολύτως λογική απόφαση της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, προκειμένου να αποφεύγεται ο συνωστισμός, να γίνεται ανάληψη μέχρι 400 ευρώ από τα ΑΤΜ και για μεγαλύτερα ποσά από τα γκισέ: Να τα «capital controls της Δεξιάς». Η γελοιότητα δεν άντεξε παρά ελάχιστες ώρες, πριν γίνει ανέκδοτο. Η δεύτερη ανοιχτή πληγή, που ζητάει κι αυτή τη ρεβάνς της, είναι το Μάτι.

Οσο κι αν ξεπερνά τον ανθρώπινο νου, υπάρχουν «ντουντούκες» οι οποίες λόγω μειωμένης επάρκειας και πλεονάζοντος μίσους δεν καταφέρνουν να αποκρύψουν ότι μέσα τους εύχονται να υπάρξουν νεκροί για να «σβήσει το Μάτι». Η ανομοιότητα των καταστάσεων είναι το λιγότερο. Ο μισανθρωπισμός που κουβαλάει το «Πεθαίνουμε σπίτι» είναι προφανής. Και το περισσότερο είναι πως αυτά λέγονται και γίνονται, ενώ ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει την εθνική προσπάθεια.

«Ομόλογο κορόνα»

Συγκρατημένη αισιοδοξία υπάρχει ότι στη σημερινή σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. μπορεί να κερδίσει έδαφος η πρόταση για την έκδοση ενός ομολόγου -«ομόλογο κορόνα»- για τη στήριξη της οικονομίας των χωρών-μελών της Ε.Ε., όταν θα χρειαστεί να αναταχθούν μετά το κάταγμα που θα έχουν υποστεί μετά την κρίση. Η κοινή επιστολή που έστειλαν χθες οι πρωθυπουργοί της Γαλλίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας, του Βελγίου, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, του Λουξεμβούργου, της Ιρλανδίας και της Σλοβενίας δημιουργεί μια ισχυρή πίεση. Οπως πίεση δημιουργεί και η απόφαση του Τραμπ να ρίξει στην αγορά 2 τρισ. (!) δολάρια, τα οποία καθιστούν όπλο μικρού βεληνεκούς τα 750 δισ. ευρώ που διαθέτει προς το παρόν η Ε.Ε.

Τι ξέχασε ο Π. Ρήγας

Αστραψε και βρόντηξε ο πρώην γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Π. Ρήγας όταν η συζήτηση έφτασε στο ενδεχόμενο να χρειαστεί η συνδρομή και του στρατού προκειμένου να ελεγχθεί η τήρηση της απαγόρευσης των άσκοπων μετακινήσεων. «Μην το διανοηθούν για χρήση στρατού, θα μας βρουν απέναντι», είπε σε έξαλλη κατάσταση ο συνήθως μετριοπαθής Π. Ρήγας. Ο οποίος -προφανώς για όποιον δεν κατάλαβε- επανέλαβε με στόμφο «θα μας βρουν απέναντι συλλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά εμένα»…

Κάτι ξέχασε όμως ο κ. Ρήγας. Ξέχασε ότι όταν το 2015 ο τότε συγκυβερνήτης του Π. Καμμένος είχε πει πως αν χρειαστεί, ο στρατός θα προστατεύσει τη… δημοκρατία, (όχι κάποια πρόσκαιρα περιοριστικά μέτρα για μια πανδημία), είχε παραλείψει να εκραγεί…

Το μήνυμα της Γιάννας

«Η κρίση μάς βρίσκει ενωμένους, υπεύθυνους και πειθαρχημένους», τόνισε η πρόεδρος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», Γιάννα Αγγελοπούλου, αναφερόμενη στην πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνει η χώρα εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού. Η κ. Αγγελοπούλου δήλωσε (στο Μega): «Η Ελλάδα πάει να γίνει πρότυπο δημοκρατικής χώρας η οποία παίρνει δύσκολα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης με τη συναίνεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών της». Για το θέμα των προσφορών σημείωσε: «Ο καθένας δίνει αυτό που μπορεί. Αλλος προσφέρει χρήματα, άλλος δουλεύει με αυταπάρνηση πέρα από τα όρια της αντοχής του (…). Ο Θόδωρος και εγώ έχουμε δείξει την προσφορά μας, όπως στους σεισμούς, και δεν περιμένουμε την αναμνηστική πλακέτα. Χρηματοδοτούμε την έρευνα, ανθρώπους να ξεκινήσουν τις δουλειές τους και τώρα βοηθήσαμε την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, γιατί κάνουν μια τεράστια προσπάθεια. Ολοι όσοι έχουν πρέπει να δίνουν».

Ερωτηθείσα για το πώς βιώνει τη κρίση, ανέφερε: «Και εγώ δεν μπορώ να δω τις εγγονές μου, τα παιδιά μου δεν έρχονται για να προστατέψουν εμένα και τον Θόδωρο, έχω αγωνία για τη μητέρα που μένει μόνη της στο Ηράκλειο».

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου