Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Η εθνική επέτειος για την Επανάσταση του 1821 και ο εορτασμός τού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, θα γιορταστούν από τα μπαλκόνια μας και μακριά από τις μανάδες, τους πατεράδες, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας.

Τα τηλέφωνα θα πάρουν φωτιά για να δώσουμε και να πάρουμε ευχές αλλά δεν θα μπορέσουμε να δώσουμε μια αγκαλιά, να πιούμε μαζί ένα ποτήρι κρασί και να καθίσουμε στο γιορτινό οικογενειακό τραπέζι.

Το ρίσκο για να κάνουμε τα παραπάνω είναι μεγάλο και κανείς μας δεν θα το τολμήσει, όσο και αν το θέλει. Ο κορωνοϊός παραμονεύει και το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να πειθαρχήσουμε απόλυτα στα έκτακτα μέτρα που έχουν επιβληθεί, ελπίζοντας όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να επιστρέψουμε στην κανονικότητά μας.

Μία κανονικότητα που είναι σίγουρο ότι δεν θα έρθει με τη λήξη του συναγερμού για τον κορωνοϊό καθώς θα πρέπει όλοι να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να δώσουμε μία άλλη,  πιο μεγάλη μάχη που θα είναι να επουλώσουμε τις πολλές και βαθιές πληγές που μας έχει αφήσει και θα μας αφήσει η πανδημία.

Μπορεί και να ακουστεί ως ύβρις, αλλά η  σημερινή ημέρα περισσότερο από τους ήρωες του παρελθόντος θα πρέπει να αφιερωθεί στους ήρωες του παρόντος. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές σε όλα τα νοσοκομεία αλλά και οι άνδρες των ενόπλων δυνάμεων στα σύνορά μας, παλεύουν νύχτα και μέρα για να μας κρατήσουν υγιείς και ασφαλείς. Όλοι αυτοί αξίζουν τον σεβασμό μας αλλά και την πειθαρχία μας, ώστε να βοηθήσουμε και εμείς από την πλευρά μας τον δικό τους τιτάνιο αγώνα.

Σήμερα, οι Ελληνες και οι Ελληνίδες θα γιορτάσουν από το σπίτι τους αλλά, όπως ποτέ δεν έκαναν, έτσι και τώρα δεν θα παραδώσουν τα όπλα. Θα αποδώσουν τις τιμές που αξίζουν στους αγωνιστές του ’21, θα προσευχηθούν στην Παναγιά και θα χειροκροτήσουν αυτούς που δίνουν υπεράνθρωπο αγώνα για καλύτερες ημέρες.

Και σε λίγο καιρό, όλοι μας θα πρέπει σαν μια γροθιά να δώσουμε την τελική μάχη για να επιστρέψουμε εκεί που πρέπει και εκεί που μας αξίζει!