Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ωστόσο, η Αθήνα παραμένει πόλη βομβαρδισμένη. Από την πλατεία Καραϊσκάκη, την πλατεία Βάθης και πέρα παραμένει πόλη-φάντασμα. Αν και καθαρίζονται οι κεντρικοί δρόμοι, μερικοί πλένονται κιόλας, η πόλη φαίνεται ακόμη βρόμικη. Στο Ιστορικό Κέντρο της, π.χ., Πλάκα-Σύνταγμα ως το δημαρχείο Κοτζιά, οι στενοί δρόμοι είναι αφώτιστοι.

Ο δήμαρχος Κ. Μπακογιάννης καλείται να αποδείξει ότι είναι αποτελεσματικός για αυτά που θα βελτιώσουν την εικόνα της: σπασμένα πλακάκια στα πεζοδρόμια του Κέντρου. Λακκούβες στους δρόμους – π.χ. Ζαλοκώστα, Σόλωνος, Ιπποκράτους κ.λπ.-, πέρα από τις κεντρικές αρτηρίες, για τις οποίες πρέπει να ενδιαφερθεί η Περιφέρεια.

Τα σκουπίδια ξεχειλίζουν από τους κάδους, με αρουραίους να βολτάρουν. Δεν θα έπρεπε, στο Κέντρο τουλάχιστον, να εφαρμοστεί κάποιο πρόγραμμα εγκιβωτισμού τους; Στη Μαδρίτη ή στη Βιέννη που βρέθηκα τελευταία, κάδους δεν είδα.

Και το χειρότερο; Πότε θα ξυστούν οι στρώσεις αφισών από τους τοίχους και τις στοές της Πατησίων; Οι κατεστραμμένοι από μουντζούρες τοίχοι στο Ιστορικό Κέντρο, γύρω από το Αρχαιολογικό Μουσείο, στα Εξάρχεια, στου Στρέφη δεν θα αποκατασταθούν;

Το βράδυ των Χριστουγέννων, γυρίζοντας από την καταπληκτική παράσταση του Εθνικού Θεάτρου -ο Ντίκενς έγραψε τη «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» για μεγάλους και παρεμπιπτόντως τη βλέπουν και τα παιδιά- από την Ομόνοια ως και την οδό Αμερικής, η Αθήνα είναι θλιβερή: κλειστά μαγαζιά, βρόμικες, σκοτεινές βιτρίνες. Χάθηκαν δέκα συνεργεία του δήμου να βάφουν τοίχους με μπογιές που θα αποθαρρύνουν τους «μουντζουρωτές», επειδή τα «έργα» τους την επαύριο θα ξεπλένονται;

Στο τετράγωνο του παλιού ξενοδοχείου «ΕΣΠΕΡΙΑ», βλέπεις απέναντι λαμαρίνες που κρύβουν τα δύο ωραιότερα σινεμά της Αθήνας και το ερείπιο του παλιού Kosta Boda. Θυμάσαι και σε πιάνει η ψυχή σου.

Κι όμως! Το υπουργείο Οικονομικών μπορεί και έχει την υποχρέωση να επιβάλει τη λύση. Τα δύο ιδρύματα στο όνομα Βούρου με τις προσθήκες Ευταξία και Δεκόζη θα έπρεπε να είχαν βρει λύση, από το 2015. Δεν το έκαναν για λόγους ακατανόητους σε όλους εμάς, που βλέπουμε το άθλιο αποτέλεσμα της αδιαφορίας ή της γραφειοκρατίας. Ωρα η Σταδίου να ξαναγίνει αυτό που ήταν.

Υπάρχουν τα σχέδια αποκατάστασης των δύο κινηματογράφων του αρχιτέκτονα Γιάννη Βεντουράκη. Υπάρχει η δωρεά του Ιδρύματος Νιάρχου, που είμαι βέβαιη ότι θα ενεργοποιήσει ο πρόεδρός του. Ο δήμαρχος Κ. Μπακογιάννης να φτιάξει το πεζοδρόμιο υποχρεώνοντας τα ιδρύματα να αποσύρουν τις λαμαρίνες.
Χρειαζόμαστε δραστικές επεμβάσεις στην Αθήνα που να σηματοδοτήσουν το τέλος της κρίσης και ότι η πρωτεύουσα κοιτάζει με αισιοδοξία το μέλλον της. Δεν μπορεί όλοι οι εμπλεκόμενοι να κάνουν ότι ΔΕΝ βλέπουν… Βλέπουμε ΟΛΟΙ εμείς!