Το ΠΑΣΟΚ όμως; Ποιος άλλος, πέραν του κακού εαυτού του, το οδήγησε σε αλληλουχία λαθών; Φτάνοντας στο σημείο, για να υποστηρίξει την καθ’ όλα σοβαρή και αξιόλογη υποψηφιότητα του Τ. Γιαννίτση, να επικαλεστεί τη «μεταρρύθμιση» του ασφαλιστικού το 2001, η οποία ουδέποτε έγινε, γιατί απλώς την μπλόκαρε το «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Το χειρότερο όμως από τα λάθη που έκανε το ΠΑΣΟΚ δεν είναι αυτό και δεν είναι «στιγμιαίο». Τόσο ο Ν. Ανδρουλάκης -κάπως πιο «ήπια»- όσο ο Π. Δουδωνής έφτασαν στο σημείο να πουν ότι η «εναλλακτική» για τη διακυβέρνηση της χώρας είναι μια κυβέρνηση των… «προοδευτικών δυνάμεων», η οποία περιλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά κ.λπ.!

Από πού να το πιάσει κανείς; Θεωρώντας θεμιτό ένα κόμμα που είναι δεύτερο, αλλά με πολύ μεγάλη απόσταση από το πρώτο, να λέει ότι «διεκδικώ την πρωτιά και, γιατί όχι, και την αυτοδυναμία». Εχει κάθε δικαίωμα να το λέει και να το προσπαθεί. Μόνο που κάποια τέτοια «δικαιώματα» οδηγούν στην πολιτική γελοιοποίηση. Κι έτσι επειδή ακόμα και στη Χ. Τρικούπη καταλαβαίνουν ότι η πρωτιά -πόσω μάλλον η αυτοδυναμία!- είναι άπιαστος στόχος ανεκδοτολογικού χαρακτήρα, διολίσθησαν στο ακόμα χειρότερο: συνεργασία με τις δυνάμεις του λαϊκισμού, της οπισθοδρόμησης και της τοξικότητας, την οποία έχουν υποστεί και οι ίδιοι.

Εκτός από λάθος μήνυμα, που απειλεί ευθέως να αλλοιώσει την πολιτική φυσιογνωμία του, είναι και λάθος λογικής και απλής αριθμητικής. Τα πράγματα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο είναι πολύ απλά: Πρακτικά, χωρίς το πρώτο κόμμα, που, εφόσον πάρει ένα ποσοστό πάνω από το 33%, παίρνει και το μπόνους των 50 εδρών, είναι αδύνατον να σχηματιστεί κυβέρνηση από τα κόμματα της μειοψηφίας. Αδύνατον. Δεν βγαίνουν οι αριθμοί. Ενα και ένα έκαναν κάνουν και θα κάνουν δύο.

Παρακάμπτοντας και το εύλογο ερώτημα, αφού υπάρχει διάθεση και άνεση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν το έκανε το 2019, όταν υπήρχε απλή αναλογική, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πέσει στο 17% και ο Α. Τσίπρας παρακαλούσε γονατιστός για συνεργασία; Ούτε το 2023 με αρχηγό τον Ν. Ανδρουλάκη ανταποκρίθηκε σε παρόμοιες εκκλήσεις του κόμματος της άγνοιας, του πολιτικού τυχοδιωκτισμού και της ανευθυνότητας.

Τι άλλαξε; Η εκλογή του Σ. Φάμελλου; Αναπόσπαστου στοιχείου των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., οι οποίες έφεραν τη χώρα με το ένα πόδι στο βάραθρο; Προφανώς όχι. Αυτό που «άλλαξε» είναι ότι… δεν άλλαξε η βαθύτερη νοοτροπία του τακτικισμού από τον Ν. Ανδρουλάκη και μέρους της ηγετικής του ομάδας.

Αλλά, έστω και σε αυτό το επίπεδο, το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει από τον μεγαλύτερο τακτικισμό και τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, που ήταν και ο πιο «σκληρός» του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ. Αν η Νέα Αριστερά, όπως είναι και το πιθανότερο, ψηφίσει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη Λ. Κατσέλη, τότε, όπως εκτιμούν και στελέχη και από τα δύο κόμματα, δεν αποκλείεται στο σχετικά άμεσο μέλλον να επανενωθούν οι δύο Κ.Ο. Σε αυτήν την περίπτωση, βάσει του αριθμού των βουλευτών που διαθέτουν, γίνονται ξανά αξιωματική αντιπολίτευση και το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στην θέση του τρίτου κόμματος.

«Ζητήματα αρχών» δεν χωρούν, όταν το παιχνίδι ανοίγει σε τακτικισμούς και «συνδικαλιστικές» πρακτικές. Η προσχώρηση του ΠΑΣΟΚ σε αυτόν τον ολισθηρό δρόμο μπορεί να το οδηγήσει να θυμίζει αυτόν που «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος»…

ΑΙΧΜΗ

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ…

Εκτός τόπου και χρόνου μοιάζει πλέον ο εντελώς αυθαίρετος τρόπος, με τον οποίο τα κόμματα της Κεντροαριστεράς χαρακτηρίζουν ως «προοδευτικά» πρόσωπα και αντιλήψεις. Δηλαδή, π.χ. ο Π. Πολάκης είναι πιο προοδευτικός από τον Κ. Τασούλα; Γιατί; Γιατί είναι πιο τοξικός, διχαστικός, πολιτικά αγροίκος και άξεστος από τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Ή μήπως π.χ. η Ρ. Δούρου είναι πιο προοδευτική από τη Ν. Κεραμέως; Επειδή η πρώην περιφερειάρχης έχει να επιδείξει περισσότερες «στραβές στην βάρδιά της» και η υπουργός Εργασίας έργο;

Πρόκειται για μια παλιά αντίληψη από τη μετεμφυλιακή Ελλάδα, σύμφωνα με την οποία οι αριστεροί -που υπέφεραν-ήταν προοδευτικοί και οι δεξιοί -που έκαναν κατάχρηση εξουσίας- ήταν συντηρητικοί και αντιδραστικοί. Από τότε όμως κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Εως τη στιγμή που το «ηθικό πλεονέκτημα» κατέπεσε σε ύψιστο πολιτικό «αμάρτημα». Και η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς έδωσε τη θέση της στην ισχυρή ηγεμονία του ορθολογισμού και της κανονικότητας.

Εχουν παρέλθει οι καιροί των κατ’ απονομή τίτλων της προοδευτικότητας. Αυτούς τους απονέμει πια η ζωή και η πραγματικότητα και όχι σκουριασμένα κομματικά ιερατεία. Αλλωστε, από τα λίγα που δεν έχει καταφέρει να κατασκευάσει η καλπάζουσα τεχνολογία είναι τα «προοδευτικόμετρα»…

Εντιμη στάση

Παρά τις αρχικές φήμες που κυκλοφόρησαν την Τετάρτη το πρωί, ο Α. Σαμαράς δήλωσε δημοσίως χθες ότι, παρά τις διαφωνίες που εξακολουθεί να έχει, λόγω της έντονης κόντρας που είχε με τον Κ. Τασούλα όταν συζητείτο ο νόμος για την ισότητα στον γάμο, θα ψηφίσει τον «Αβερωφικά ομογάλακτό» του Ηπειρώτη. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που περίμεναν ένα βροντώδες «όχι» από τον Α. Σαμαρά, γι’ αυτό και η έκπληξη που προκάλεσε το «ναι» του δεν ήταν μικρή. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει υπάρξει «σφουγγάρι» σε ό,τι έχει προηγηθεί. Η έντιμη στάση του Α. Σαμαρά πάντως δεν έχει περάσει απαρατήρητη…

Κανένα πρόβλημα

Το εγκάρδιο γεύμα που είχαν χθες το μεσημέρι η Κ. Σακελλαροπούλου και ο Κ. Τασούλας αποτελεί ακόμα μια επιβεβαίωση ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι ενοχλημένη, όπως σπεύδουν να διαδώσουν κάποιοι, οι οποίοι «ζουν» μόνο όταν το Μ. Μαξίμου έχει προβλήματα με «κάτι». Η Κ. Σακελλαροπούλου είχε ενημερωθεί πριν από πολλές μέρες από τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη για τις προθέσεις του και, όπως λένε οι πληροφορίες, αντιλαμβάνεται την αλλαγή των πολιτικών συνθηκών, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Με αποτέλεσμα, όπως έχει πει δημοσίως ο Κ. Μητσοτάκης, να έχει μεγαλύτερη σημασία «η συνοχή και η συναντίληψη» στην ελληνική ηγεσία…

Ατύχημα!

Την ημέρα που ο Π. Μαρινάκης έλεγε δημοσίως ότι οι ψήφοι των Σπαρτιατών «δεν είναι ευπρόσδεκτες», ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ δήλωνε ότι «ο πρωθυπουργός επέλεξε να πορευτεί αγκαλιά με την Ακροδεξιά»! Δεν ξέρω αν μέσα στη σύγχυση που παρατηρείται εσχάτως στη Χ. Τρικούπη έγινε μπέρδεμα με τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής, Ν. Βούτση, ο οποίος είχε χαρακτηρίσει ευπρόσδεκτες τις ψήφους της Χρυσής Αυγής, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να περάσει την απλή αναλογική με 200 ψήφους, ώστε να εφαρμοζόταν αμέσως…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Υπάρχει μεγαλύτερη ομολογία για το κατάντημα που βρισκόταν το κράτος επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. από την ομολογία του πρ. διοικητή του ΕΣΚΕ, κ. Φωστιέρη, στη δίκη για το Μάτι, ότι «με τα μέσα που είχαμε κάναμε ό,τι μπορούσαμε»; Τίποτα δεν μπόρεσαν.

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Απογειώνεται το «Κίνημα Δημοκρατίας»; Και τι συνέβαλε πιο πολύ, το Αρλεκιν του Στ. Κασσελάκη ή η προσχώρηση του μεγαλύτερου «απεργού πείνας» Γ. Μιχελογιαννάκη;