Κατ’ εμέ η απόφασή του ήταν… «σαν έτοιμη από καιρό», για να παραφράσω το γνωστό στίχο του Καβάφη, στη μελέτη του ποιητικού έργου του οποίου ο Κώστας Τασούλας έχει εντρυφήσει ως επιμελέστατος, ώστε «ανελλήνιστος» δεν είναι, θαρρώ.

Από τον Οκτώβρη που άνοιξε -ακαίρως, αγενώς προς τον Θεσμό και μικροπολιτικώς, για λόγους κομματικής ζύμωσης- το ζήτημα της πλήρωσης της Προεδρίας της Δημοκρατίας κι άρχισαν οι χρησμοί, η υποψηφιότητα του Κώστα Τασούλα στάθηκε σταθερή αξία.

Οσοι άλλοι κι αν αναφέρονταν, ο Τασούλας παρέμενε στην ομάδα βασικός παίκτης. Και παρά το γεγονός ότι όσο πλησίαζε ο χρόνος για την τελική απόφαση, αβγάταινε η ομάδα, είτε με ονόματα κυρίων -άξιων καθόλα- ήταν περισσότερο από βέβαιο ότι δεν υπήρχε περίπτωση επιλογής τους -τουλάχιστον, αμέσως μετά την εξαιρετική προεδρική θητεία της Κατερίνας Σακελαροπούλου- είτε με ονόματα κυρίων, εκ των οποίων λίγοι διέθεταν το σχετικό εκτόπισμα, ενώ κάποιοι είχαν, στο παρελθόν, ράψει κουστούμι να τους βρίσκεται προς ανάληψη υπηρεσιακής κυβέρνησης, είτε για τυχόν πολιτική… αναμπουμπούλα!

Αλλά δεν ήταν μόνον ότι είχε τεθεί ψηλά ο πήχης από την προεδρία της Κατερίνας Σακελαροπούλου. Μια συνεχόμενη γυναικεία διαδοχή θα έδινε την εντύπωση ότι από δω και πέρα η Δημοκρατία -στην ανδροκρατούμενη ακόμη κοινωνία μας- θα έδινε την εντύπωση ότι είναι μόνον… γένους θηλυκού. Ισα που θα γλιτώναμε την επανάσταση στη Βουλή!

Επομένως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κρατούσε ως εφεδρεία την υποψηφιότητα Τασούλα, αλλά κατ’ εμέ είχε κάνει, από καιρό, την επιλογή του.

Πριν καν τελειώσει ο πρωθυπουργός την τελευταία του τηλεοπτική λέξη, έπιασαν δουλειά τα αντιπολιτευτικά όργανα. Το έγραψα και χθες: Η χιαστί κατάληψη των δύο μέγιστων αξιωμάτων στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν αποτελεί ούτε εθιμικό δίκαιο ούτε κι είναι δίκαιο!

Επειδή ο Μητσοτάκης αντιμετώπισε την επικείμενη προεδρική εκλογή με ρεαλιστική προσαρμογή στην πραγματικότητα, δεν σημαίνει ότι πρέπει και να απολογηθεί. Με τη μέλλουσα εξαετή προεδρική θητεία που ευαγγελίστηκε στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, από δω και πέρα οι εθνικές εκλογές δεν θα δίνουν μόνον κυβέρνηση και πρωθυπουργό αλλά και Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και μάλιστα για την τελευταία διετία, ακόμη κι αν η προηγούμενη επιλογή θα βρίσκεται σε αντίθεση με το κόμμα που θα κερδίζει τις εκλογές, η συνύπαρξη καθίσταται… υποχρεωτική.

Δεν χρειάζεται να διαβάσω τα προσκείμενα στην αντιπολίτευση ΜΜΕ για να ξέρω τι γράφουν σήμερα: «Κομματική επιλογή», «Ο Μητσοτάκης κλότσησε τη συναίνεση», «Η Δεξιά επιβλήθηκε στον Μητσοτάκη».

Ξέρετε τους στίχους από το τσακώνικο τραγούδι: «Σου ΄πα μάνα μ’ πάντρεψέ με»;

Να σας τους θυμίσω:

« …και στα ξένα μη με δώσεις

γιατί θα το μετανιώσεις».