Τα τρόφιμα πλέον δεν επαρκούν για τους αναξιοπαθούντες, που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, ξεπερνώντας τα 1,6 εκατομμύρια. Τόσοι είναι πλέον οι Γερμανοί που τρώνε από τα συσσίτια, αυξημένοι κατά 50% σε σχέση με πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Ο Στέπουν τόνισε πως τα κοινωνικά παντοπωλεία δεν μπορούν πια να υποκαθιστούν τη «μακροχρόνια απουσία του κράτους από την κοινωνική πρόνοια», καλώντας την κυβέρνηση να λάβει περισσότερα μέτρα, πέραν της μείωσης του ΦΠΑ στα τρόφιμα.

Αυτά συμβαίνουν στον (διευρυνόμενο) πάτο του βαρελιού, αλλά η κρίση πλήττει και τα μεσαία στρώματα της Γερμανίας, μειώνοντας το βιοτικό τους επίπεδο. Ουδόλως θίγει, βέβαια, τις «ολιγαρχικές ελίτ», που απολαμβάνουν την προστασία πολιτικών, όπως ο επόμενος καγκελάριος, Φρίντριχ Μερτς, ο πρώην υπ. Οικονομικών, Κρίστιαν Λίντνερ, και, φυσικά, η… «δεξιότερη του Χίτλερ» αρχηγός της AfD, Αλις Βάιντελ.

Η δυσπραγία ξεκινά από το γεγονός ότι το 2024 κύλησε πάλι σε ύφεση 0,2%, έναντι 0,3% του 2023. Εδώ και χρόνια, βέβαια, η Γερμανία αντιμετωπίζει κρίση του κόστους ζωής, που επιδεινώθηκε με την ενεργειακή ακρίβεια του πολέμου. Επιπλέον, ο πληθωρισμός, αν και παγκόσμιο φαινόμενο, έπληξε με ιδιαίτερη σκληρότητα τα λαϊκά στρώματα στη Γερμανία.

Οι χαμηλές τιμές των λαχανικών εκτοξεύθηκαν απότομα λόγω και των προβλημάτων στις εφοδιαστικές αλυσίδες, ενώ πήραν την ανιούσα οι τιμές και άλλων βασικών ειδών. «Κλειδί», βέβαια, της ύφεσης ήταν η πτώση των γερμανικών βιομηχανικών εξαγωγών απέναντι στον κινεζικό ανταγωνισμό.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι οι Γερμανοί θα πάνε σε έναν μήνα να ψηφίσουν την (ακραία νεοφιλελεύθερη, εκτός από φιλοναζιστική) AfD, βγάζοντας μόνοι τα μάτια τους.