Οπως είδαμε και μετά τη συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο, στην οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε ξεκάθαρα όλα τα θέματα, ο Ερντογάν είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στην υλοποίηση του σχεδίου του.

Γράφει ο Γιάννης Ευαγγελίδης

Η ελληνική πλευρά έχει δείξει αποφασιστικότητα. Απέλασε τον Λίβυο πρέσβη που αρνήθηκε να προσκομίσει το κείμενο της συμφωνίας και κάλεσε στην Αθήνα τον πρόεδρο της λιβυκής Βουλής, που βρίσκεται απέναντι στον Λίβυο πρωθυπουργό και έχει εκφράσει στον ΟΗΕ την κάθετη διαφωνία του στη συμφωνία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διεμήνυσε πως θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μην ισχύσει αυτή η συμφωνία και είναι σαφές πως η Ελλάδα εντείνει τις διπλωματικές πιέσεις προκειμένου να επιτύχει τη διεθνή απομόνωση της Τουρκίας. Και όλα δείχνουν ότι, με εξαίρεση τον αστάθμητο παράγοντα Τραμπ, στην υπόθεση της Λιβύης η Τουρκία είναι μόνη της, καθώς τη συμφωνία έχουν ήδη καταδικάσει η Γαλλία, η Ρωσία, η Αίγυπτος, το Ισραήλ, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών, ακόμα και η λιβυκή Βουλή, που δεν ελέγχεται από τον πρωθυπουργό, ο οποίος υπέγραψε με τον Ερντογάν. Το ότι στη Λιβύη δεν υφίσταται κυβέρνηση που να εκπροσωπεί ένα εθνικά αρραγές μέτωπο αποτελεί ένα στοιχείο που μπορεί να αξιοποιήσει η χώρα μας.

Το βέβαιο είναι ότι έχουμε το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας. Η Λιβύη δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία και κατ’ επέκταση δεν μπορεί να υπογράφει σχετικές συμφωνίες με την Αγκυρα που να παράγουν έννομα αποτελέσματα, αφού ανάμεσά τους υπάρχουν ελληνικά νησιά που διαθέτουν κατοχυρωμένες θαλάσσιες ζώνες (υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ). Η δημοσιοποίηση των συντεταγμένων της απόπειρας οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών επιβεβαιώνει την ωμή παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, αλλά και άλλων κρατών.

Από την έντυπη έκδοση