Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Αλλά και ο Τύπος δεν έδωσε μεγάλη σημασία, κυρίως στο κομμάτι της παρέμβασης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, με το οποία «ανέδειξε» κάτι που συζητείται μόνο εντός του κόμματος και πιο συγκεκριμένα στη στενή ομάδα του Α. Τσίπρα: Το «σενάριο των διπλών εκλογών», που δήθεν απεργάζεται το Μ. Μαξίμου, προκειμένου να «κάψει» την απλή αναλογική και να εξασφαλίσει μετά μια ανανεωμένη καθαρή τετραετία. Το «θέμα» που «έκαιγε» τον Α. Τσίπρα, αλλά κανέναν άλλον, δεν είχε την ανάδειξη που θα επιθυμούσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Κι έτσι ανέλαβε η Κουμουνδούρου να το αναδείξει, συντάσσοντας ένα μακροσκελές non paper. Τα αποτελέσματα αυτή τη φορά ήταν κάπως καλύτερα, καθώς η «γραμμή» πέρασε σε μεγαλύτερη μερίδα του Τύπου και σε πολλά sites που ζουν ακόμα εξαιτίας της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.

ΑΥΤΟ που -για μια ακόμα φορά- δεν μέτρησε σωστά ο Α. Τσίπρας, είναι ότι το «θέμα» που θέλησε να αναδείξει, αποκαλύπτει τον πραγματικό φόβο του. Καθώς ο Α. Τσίπρας ξέρει πολύ καλά ότι αν ο Κ. Μητσοτάκης τον μιμούνταν έστω απειροελάχιστα στον πολιτικό τυχοδιωκτισμό του και ενεργούσε καιροσκοπικά, πράγματι θα μπορούσε να κάνει διπλές εκλογές π.χ. την άνοιξη. Και θα μπορούσε μέσα σε 30-40 μέρες να νικήσει ακόμα δύο φορές τον Α. Τσίπρα. Φτάνοντας έτσι ο «άχαστος» στις 6 ήττες σε λιγότερο από 12 μήνες. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο δεν θα «καιγόταν» μόνο η απλή αναλογική. Θα αποτεφρωνόταν πολιτικά και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας. Ηδη τα σκάγια της εσωκομματικής κριτικής αγγίζουν και τον ίδιο προσωπικά. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι θα συνέβαινε μετά την ενδεχόμενη 6η στη σειρά ήττα του Α. Τσίπρα.

ΟΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ καταγράφουν το παράδοξο -ως προς το μέγεθος-φαινόμενο να διευρύνεται σημαντικά η διαφορά της Ν.Δ. από τον ΣΥΡΙΖΑ, 5 μήνες μετά τις εκλογές. Η ψαλίδα κυμαίνεται από το 13,5% (Pulse) έως το 16,3% (Marc). Ενώ όλοι οι ποιοτικοί δείκτες -αποδοχή της κυβερνητικής πολιτικής και του πρωθυπουργού προσωπικά- κυμαίνονται σε πρωτοφανώς υψηλά ποσοστά. Ο Κ. Μητσοτάκης, σύμφωνα και με τους αριθμούς και με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ενισχύεται, διευρύνοντας το ακροατήριό του και μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και μεγαλώνοντας την απόσταση που τον χωρίζει από τον Α. Τσίπρα. Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις αλλεπάλληλες ήττες και πάνω στην κορύφωση της προσπάθειάς του να διευρυνθεί, αντί να μεγαλώνει, μικραίνει. Συρρικνώνεται και αριθμητικά και με την επιστροφή του στη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ του 3% χάνει διαρκώς ιδεολογικές και πολιτικές μάχες. Αρα συρρικνώνεται και ιδεολογικά και πολιτικά. Και είναι ίσως η πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση που η κεντροδεξιά διεκδικεί με αξιώσεις την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία, σε μια χώρα με κεντροαριστερές παραδόσεις.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ οδηγούν με ασφάλεια στο συμπέρασμα τι θα γινόταν αν ο Κ. Μητσοτάκης αποφάσιζε -εκμεταλλευόμενος το momentum- να «κάψει» μαζί και την απλή αναλογική και τον Α. Τσίπρα. Αυτό ακριβώς φοβάται ο Α. Τσίπρας και γι’ αυτό προσπαθεί να το ξορκίσει. Αλλά ως μέτριος τακτικιστής όπως είναι, πάλι δεν μετράει σωστά. Ούτε το πόσο ακόμα τον «κονταίνει» αυτό το σενάριο. Ούτε ότι ακόμα και η ύφεση στον εσωκομματικό αναβρασμό, την οποία όντως μπορεί να πετύχει με το φόβητρο των εκλογών, θα είναι πρόσκαιρη κι όταν αποδειχθεί ότι είναι «φούσκα», απλώς θα ενισχύσει τον ήδη υπάρχοντα αναβρασμό…

Όταν τα λόγια προδίδουν μύχιες σκέψεις

Είναι σαφές πλέον ότι δεν πρόκειται ούτε για παρεξηγημένα λόγια ούτε για σαρδάμ ούτε για διαστρεβλώσεις ούτε για απλό collapsous. Μετά τον Δ. Τζανακόπουλο με το «δεν βρήκαν και καλάσνικοφ» και τον Δ. Βίτσα με το «μία φορά το εξάμηνο» για τους βιασμούς ανήλικων προσφυγόπουλων, χθες ήταν η σειρά του Ν. Βούτση. Ο οποίος, υπερασπιζόμενος την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για το μεταναστευτικό κατά των κλειστών κέντρων, είπε, απαντώντας στο ερώτημα αν η Μόρια είναι προτιμότερη από μια κλειστή δομή: Οταν έχει περισσότερους από 10.000 και 12.000 πρόσφυγες και μετανάστες «είναι χειρότερη και από φυλακή»!

Επί ΣΥΡΙΖΑ η Μόρια δεν έφτασε ποτέ να έχει 10.000 ή 12.000 ανθρώπους. Ομως τότε έγινε παγκόσμιο σύμβολο απανθρωπιάς και όνειδος για τη χώρα μας. Με πολύ λιγότερους ανθρώπους. Τότε, άραγε, κατά τη λογική του Ν. Βούτση, δεν ήταν χειρότερη από φυλακή; Αυτό υποστηρίζει ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής; Οτι το αίσχος της Μόριας, που μαζί με τα λασπόνερα της Ειδομένης «λέρωσαν» ανεξίτηλα το φιλότιμο και την αξιοπρέπεια ενός λαού, ήταν περίπου «εντάξει»; Και σίγουρα καλύτερη από ένα κλειστό κέντρο, με συγκεκριμένο αριθμό ανθρώπων και ανθρώπινες και πολιτισμένες υποδομές και συνθήκες; Μια Μόρια με 5.000 πρόσφυγες και μετανάστες είναι προτιμότερη; Ο αριθμός μόνο έκανε τη Μόρια συνώνυμο του «κολαστηρίου» ή αυτή καθαυτή η αθλιότητά της; ΔΕΝ είναι θέμα άγνοιας, λεξιλογίου και ακριβολογίας. Είναι θέμα πολιτικής αντίληψης και νοοτροπίας. Γι’ αυτό και είναι δυσκολότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ να μιλά χωρίς να προσβάλλει τη νοημοσύνη και την κοινή λογική.

Ενισχυμένη η Φώφη, με… ρωγμές το ΚΙΝ.ΑΛ.

Με συντριπτική πλειοψηφία εγκρίθηκαν οι εισηγήσεις της Φ. Γεννηματά στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Μεταξύ των όσων εγκρίθηκαν είναι και η παράταση της θητείας της ως προέδρου και του ΠΑΣΟΚ έως το 2021. Στο δεδομένο σώμα του συνεδρίου η υπεροχή της Φ. Γεννηματά και όσων τη στηρίζουν ήταν κάτι παραπάνω από καταφανής. Ενισχυμένη απ’ αυτή την άποψη είναι και η πολιτική πλατφόρμα της προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ., βάσει της οποίας θα πορευτεί στα κρίσιμα πολιτικά ραντεβού του άμεσου και απώτερου μέλλοντος. Ωστόσο, οι εντελώς διακριτές απόψεις του Π. Γερουλάνου, η νεοφυής «κίνηση των 81» του Στ. Μαλέλη, η αποστασιοποίηση του Γ. Παπανδρέου και λιγότερο οι ενστάσεις του Ν. Ανδρουλάκη συνιστούν «αγκάθια» και εμπόδια στην απρόσκοπτη και ενιαία δράση του ΚΙΝ.ΑΛ. Μένει να αποδειχθεί αν και πώς η Φ. Γεννηματά εννοεί αυτό που είπε περί μηδενικής ανοχής από σήμερα σε διαφοροποιήσεις και υπονομεύσεις…

Εγνοια στην πράξη για «κανένα παιδί μόνο»

Με δύο εξαιρετικές επιλογές προσώπων, ο Κ. Μητσοτάκης δείχνει το έμπρακτο και ουσιώδες ενδιαφέρον του για τα 4.000 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Η επιλογή της Ειρήνης Αγαπηδάκη ως εθνικής συντονίστριας για το σχέδιο που αφορά τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, δείχνει γνήσια έγνοια χωρίς κούφια λόγια και μεγαλοστομίες. Το κυβερνητικό σχέδιο «Κανένα παιδί μόνο», για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, επαναφέρει τον πολιτικό πολιτισμό στη χώρα και φιλοδοξεί να συμβάλει ώστε να εξαλειφθεί το όνειδος της Μόριας. Η κ. Αγαπηδάκη, πέραν των ουσιωδών τυπικών προσόντων που έχει, έχει αποδείξει από την αρχή της κρίσης -με πλήθος δράσεων και κειμένων- το βαθύ κι αυθεντικό ενδιαφέρον της για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη διάσταση κάθε πτυχής της κρίσης και του προσφυγικού. Πλάι της θα βρίσκεται ένας από τους πιο ενεργούς και σημαντικούς διανοούμενους της εποχής μας, ο Απόστολος Δοξιάδης.

Απορίες

1. Καλά, ούτε ένας δεν συνεχάρη την κ. Μεγαλοοικονόμου; Και… κόμμα έφτιαξε και το τέλειο όνομα του βρήκε: ΛΥΣΙΣΟΛΑ…

2. ΟΤΑΝ Η ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟ ΑΝΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΤΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου