Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η Ελλάδα καλείται να διαχειριστεί τρία βασικά προβλήματα. Το πρώτο είναι το τι θα πράξει με τους χιλιάδες αλλοδαπούς που βρίσκονται σήμερα σε καταυλισμούς και λοιπά κέντρα υποδοχής. Αποφασίσθηκε η αλλαγή της νομοθεσίας για το άσυλο, που ήδη έχει ψηφισθεί από τη Βουλή, ώστε τουλάχιστον 10.000 μετανάστες που δεν πληρούν τα απαραίτητα κριτήρια να επιστρέψουν στις χώρες τους το 2020, και η μεταφορά προσφύγων στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Το μήνυμα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση είναι ότι όσοι έρχονται παρατύπως δεν θα κυκλοφορούν ελεύθερα αλλά θα παραμένουν σε κλειστού τύπου δομές ελπίζοντας ότι αυτό θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στα κυκλώματα των διακινητών.

Το δεύτερο πρόβλημα σχετίζεται με τις ροές από την Τουρκία. Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό ως μέσο για να πετύχει τα γεωπολιτικά του συμφέροντα όπως φάνηκε με την προσάρτηση εδαφών στη Βόρεια Συρία και για αυτό ανοιγοκλείνει τις «κάνουλες» προς το Αιγαίο. Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να αναχαιτίσει τα κύματα μεταναστών ενισχύοντας τη φύλαξη των θαλασσίων συνόρων (που δεν υπάρχουν κατά τη λογική του Αλέξη Τσίπρα) με πρόσθετο προσωπικό και με νέες υποδομές για τις Ενοπλες Δυνάμεις. Θα φανεί στην πράξη εάν θα τα καταφέρει καθώς και η Τουρκική Ακτοφυλακή πρέπει να κάνει σωστά τη δουλειά της και μόλις λαμβάνει σήμα από το Λιμενικό ότι φεύγουν από τα τουρκικά παράλια λέμβοι με μετανάστες να μην τους επιτρέπει να περνούν στα ελληνικά ύδατα.

Το τρίτο ζήτημα σχετίζεται με τη διεθνοποίηση του μεταναστευτικού. Ο πρωθυπουργός καλεί πλέον ανοικτά την Ευρώπη να αναλάβει τις ευθύνες της και να πάψει να λειτουργεί ως απλός παρατηρητής. Δεν είναι εύκολο να αλλάξουν συμπεριφορά οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Το δόγμα που επικράτησε το 2015 ότι οι μετανάστες «λιάζονται και μετά εξαφανίζονται» είχε καταστροφικές συνέπειες για τα εθνικά μας συμφέροντα. Οι Ευρωπαίοι μετά το αρχικό σοκ σφράγισαν τα σύνορά τους και μετέτρεψαν την Ελλάδα σε χώρα εγκλωβισμού.

Το μεταναστευτικό δεν μπορεί να λυθεί εύκολα και γρήγορα, όταν μάλιστα τα «κλειδιά» τα κρατά ο Ερντογάν. Η αυστηρότερη τήρηση των συνόρων μας και η ισχυροποίηση του μηνύματος ότι στα νησιά του Αιγαίου θα λειτουργούν μόνο κλειστά κέντρα υποδοχής ενδεχομένως να περιορίσει τις ροές.

Η κυβέρνηση πάντως έχει έναν απρόσμενο σύμμαχο: Τον ΣΥΡΙΖΑ που πριν από το 2015 διύλιζε την Αμυγδαλέζα και μετέπειτα κατάπινε τη Μόρια. Τώρα με τις υπερβολές και τις ακρότητές του για «Αλκατράζ» και «ακροδεξιές πολιτικές» από την πλευρά της κυβέρνησης ενισχύει την πεποίθηση της κοινής γνώμης ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα πρέπει να επιλυθεί με κανόνες και πειθαρχία.
Γιατί αν τα κλειστά κέντρα που παρουσίασε ο υφυπουργός Αμυνας Αλκιβιάδης Στεφανής χαρακτηρίζονται από την αντιπολίτευση ως «νέα Αλκατράζ», τότε η Μόρια τι είναι; Γκουαντάναμο;

Φαρ ουέστ και αμέρικαν μπαρ

Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης δεν είδε με καλό μάτι το τελεσίγραφο των 15 ημερών που έδωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στους «γνωστούς αγνώστους» προκειμένου να αποχωρήσουν από τα κτίρια που έχουν καταλάβει.

«Η κυβέρνηση βυθίζεται στο τέλμα του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος και χρησιμοποιεί ως επικοινωνιακό αντιπερισπασμό την επιχείρηση “Νόμος και Τάξη”. Δεν λύνονται αυτά τα θέματα με προθεσμίες σύγχρονου “Φαρ-Ουέστ” όπως αυτή του υπουργείου. Ολη η πολιτική της κυβέρνησης, αυτή η πολιτική της έντασης, η οποία ευτυχώς “έσπασε” στη μαζική πορεία του Πολυτεχνείου διά της παρουσίας δεκάδων χιλιάδων λαού, είναι μια πολιτική που μπορεί να πάρει κάποια στιγμή ανεξέλεγκτες καταστάσεις και να δημιουργήσει μεγάλη επικινδυνότητα. Κι αυτό από την πλευρά ενδεχόμενων αυτονομημένων πράξεων μικρών συλλογικοτήτων ή προσώπων ακόμα και μέσα από τα σώματα ασφαλείας», τόνισε ο κ. Βούτσης σε συνέντευξή του στον Σκάι. Ενδεχομένως για αυτό ως πρόεδρος της Βουλής είχε εξασφαλίσει τη μετακίνηση των μελών του Ρουβίκωνα από τη Βουλή με περιπολικά. Για να μη δημιουργηθεί ένταση στο «Αμέρικαν Μπαρ»…

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση