Γράφει ο Γιάννης Ευαγγελίδης

Μπορεί, πράγματι, οι εδαφικές αξιώσεις που εγείρει ο ίδιος ο Ερντογάν να είναι αδιανόητες για εμάς, όπως και για το Διεθνές Δίκαιο. Μπορεί ακόμα και ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος να γνωρίζει ότι οι απόψεις που διατυπώνει για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης και τα χαμένα εδάφη της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε Δύση και Ανατολή δεν έχουν, και δεν είναι δυνατόν να έχουν, καμία νομική και ρεαλιστική βάση. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ελληνική επικράτεια, καθώς αποτελούν διαφορετικές περιπτώσεις η Βόρεια Συρία και η Μοσούλη, όπου οι ραγδαίες εξελίξεις διευκολύνουν τα σχέδια της Αγκυρας, η οποία επιδιώκει να εδραιώσει και την εκεί στρατιωτική παρουσία της.

Ωστόσο, η ελληνική πλευρά θα πρέπει να είναι πάντοτε πολύ προσεκτική και να αντιδρά άμεσα στη συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα, ώστε να μην αφήνει περιθώριο στην Αγκυρα να θεωρεί ότι οι ενέργειές της μπορούν να μένουν αναπάντητες. Γιατί, την ίδια ώρα που εκφράζονταν αυτές οι ακραίες αναθεωρητικές θέσεις από τον Ερντογάν, η τουρκική προκλητικότητα συνδυαζόταν και με συγκεκριμένες πράξεις και αποφάσεις, όπως οι συνεχιζόμενες παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου μας, αλλά και ο διορισμός μόνιμου ιμάμη στην Αγια-Σοφιά, σε μια θέση που, αν και υπήρχε από το 1935, παρέμενε κενή τόσα χρόνια.
Η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να διαμαρτύρεται για τις προκλήσεις της γείτονος και η ελληνική κυβέρνηση, αντί να πιάνεται στον ύπνο, έχει καθήκον να επαγρυπνά ώστε να μη δημιουργούνται de facto τετελεσμένα γεγονότα τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάσουν το status quo της περιοχής. Την ώρα που η κυβέρνηση υιοθετεί τη διπλωματία του ύπνου, οι Τούρκοι από τον Ιούλιο απαγγέλλουν το Κοράνι στην Αγια-Σοφιά.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής