Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Είναι αλήθεια πως προκαλεί απορία το πώς ένα τόσο ώριμο δημοκρατικά έθνος βρίσκεται σε τέτοια πολιτική δίνη μη μπορώντας να κάνει βήμα ούτε μπρος ούτε πίσω. Έχουν περάσει ήδη τρία χρόνια από το δημοψήφισμα και το μόνο που αλλάζει στην Μεγάλη Βρετανία είναι οι κυβερνήσεις. Τελευταίο θύμα ο Μπόρις Τζόνσον. Αυτός ο τόσο εκκεντρικός στα όρια του γραφικού τύπος που πάσχιζε από την πρώτη στιγμή να γίνει πρωθυπουργός και τελικά μέσα σε 2,5 μήνες έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Η βρετανική πολιτική σκηνή είναι ανάμεσα σε συμπληγάδες αφού ο πολιτικός πολιτισμός της χώρας δεν επιτρέπει την αγνόηση του δημοψηφίσματος όπως έκανε ο Αλέξης Τσίπρας, ενώ την ίδια ώρα οι ίδιοι οι πολιτικοί δεν θέλουν να το εφαρμόσουν. Βλέποντας τα του οίκου μας αντιλαμβανόμαστε ότι η κωλοτούμπα που έκανε ο Τσίπρας μας βγήκε σε καλό. Βγήκε και για τον ίδιο σε καλό.

Η κωλοτούμπα, του επέτρεψε να εφαρμόσει μνημονιακές πολιτικές χωρίς κοινωνική πίεση, αφού εμφανίστηκε σαν θύμα στην όλη υπόθεση και ξεκίνησε την εκστρατεία αλλαγής του δικού του προφίλ. Η συνεργασία με τους εταίρους μετά την νίκη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ήταν κάτι παραπάνω από εποικοδομητική, αφού ο Αλέξης Τσίπρας και το οικονομικό επιτελείο προσέφεραν στους Ευρωπαίους ακόμα πιο σκληρά μέτρα απ΄ όσο και οι ίδιοι σκέφτονταν να προτείνουν.

Έτσι το άδειασμα της τσέπης μας και το γονάτισμα των επιχειρήσεων από τα capital controls και τους φόρους, έγιναν υπερπλεονάσματα, υπεραπόδοση και ανακατανομή πλούτου. Αναρωτιέται, όμως, κανείς… Τι έγινε με τις κοινωνικές αναταραχές και πού πήγε το διχαστικό κλίμα που επικρατούσε το 2015;

Πολύ απλά, ένας-ένας οι θιασώτες του «ΟΧΙ», όσοι έβριζαν χυδαία και στιγμάτιζαν όσους τάσσονταν με το «ΝΑΙ», κατάλαβαν πως είχαν πέσει θύματα πλάνης. Ακόμα και αυτοί που ηλιθιωδώς ακόμα και σήμερα πιστεύουν πως τις τράπεζες τις έκλεισαν απ’ έξω ή μία παγκόσμια συνωμοσία δεν επέτρεψε την εφαρμογή της πρότασης του Γιάνη, γνωρίζουν βαθειά μέσα τους πως οι μαγικές λύσεις που τους υποσχέθηκαν ήταν σκέτες μπαρούφες.

Από την άλλη, οι υποστηρικτές του «ΝΑΙ», οι λεγόμενοι «Μένουμε Ευρώπη» αποδείχθηκαν παρά το γεγονός πως ήταν η μειοψηφία, πως στάθηκαν εξ αρχής στην σωστή πλευρά της ιστορίας.

Τι κι αν ακόμη και σήμερα, τρία χρόνια μετά, διαβάζουμε σε αριστερόστροφες εφημερίδες, άρθρα υβριστικά γι αυτούς τους ανθρώπους, κείμενα που τους χλευάζουν ή ακόμα και τους κατηγορούν πως βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Δεν έχει καμμία σημασία, γιατί στο τέλος της ημέρας όλοι βλέπουμε την χώρα μας ξανά σε μία κανονικότητα. Σε μία πορεία προς την πλήρη ανάκαμψη και την εναπόθεση των ημερών του 2015 στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Μπορεί οι μέρες εκείνες να μας μοιάζουν μακρινές, αλλά είναι ακόμα πολύ κοντά μας για να τις κρίνουμε αποστασιοποιημένα. Αυτή είναι η δουλειά του ιστορικού του μέλλοντος ο οποίος θα εντοπίσει και τις πληγές που άφησαν. Το σίγουρο είναι πως χάσαμε κάποια χρόνια και σπαταλήθηκε κρίσιμο ανθρώπινο κεφάλαιο. Στα χέρια των Βρετανών είναι να λύσουν τα ζητήματα του Brexit όσο πιο σύντομα μπορούν γιατί όσο η πληγή δεν κλείνει τόσο περισσότερη ζημιά κάνει.

Η νέα κυβέρνηση φαίνεται να έχει έρθει αποφασισμένη να εργαστεί πραγματικά αφήνοντας πίσω τον λαϊκισμό και τα κομματικά κριτήρια. Ίσως και να μας χρειάζονταν όλα όσα ζήσαμε για να καταλάβουμε πως με τα… λόγια δεν βάφουν αυγά…

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr