Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά το γεγονός πως επί 7 χρόνια είναι μέρος του δικομματισμού στην Ελλάδα, δεν είναι ένα μεγάλο κόμμα, άσχετα από τα ποσοστά του. Αυτό φάνηκε όχι μόνο από την -ανύπαρκτη- επιρροή που είχε στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και από το μηδενικό άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία όλα αυτά τα χρόνια. Και για τα δύο, ο υπεύθυνος είναι ένας: ο Πάνος Σκουρλέτης.

Όσον αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση, αυτός είναι ο αρχιτέκτονας του εκτρώματος της απλής αναλογικής που δημιούργησε αδυναμία κυβερνησιμότητας σε δεκάδες δήμους. Η αδυναμία, όμως, αυτή, δεν ήταν παρελκόμενο. Ήταν ο βασικός στόχος του τέως υπουργού Εσωτερικών, αφού με αυτόν τον τρόπο πίστευε πως θα ενισχύσει την επιρροή των ΣΥΡΙΖΑίων στα δημοτικά συμβούλια. Φευ, με τους δημάρχους που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ να μετριούνται στα δάχτυλα των δύο χεριών, είναι ολοφάνερη η πλάνη στην οποία έπεσε ο Αλέξης Τσίπρας, εμπιστευόμενος τυφλά τον Πάνο Σκουρλέτη.

Από την άλλη, όπως είπαμε ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα μικρό κόμμα στο οποίο, τον λόγο δεν τον έχει η βάση, όπως στην ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά μία κλειστή σέχτα στελεχών και μερικών εκατοντάδων μελών. Η ανάλυση του πρώην διευθυντή της VPRC και πολιτικού αναλυτή, Γιάννη Μαυρή είναι χαρακτηριστική.

Στο κείμενό του με τίτλο «ΣΥΡΙΖΑ, Κόμμα, Κράτος: Mετά τη Διακυβέρνηση, τι;» ο κ. Μαυρής, αποκαλύπτει δύο πολύ σημαντικά στοιχεία που αποκαλύπτουν την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να ανοιχτεί στην κοινωνία, με μεγάλο μερίδιο ευθύνης στον Πάνο Σκουρλέτη. Από την μία η οργανωμένη βάση του ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε ίδια είτε είχε 4% είτε 36%, δηλαδή σχεδόν δύο εκατομμύρια ψήφους! Από την άλλη η οργανωτική δομή του κόμματος προσκολλήθηκε στο κράτος και όχι στον λαό.

Μπορεί το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ να λέει πως τα στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής που απασχολούνται στον κρατικό μηχανισμό δεν πρέπει να υπερβαίνουν το 25%, ωστόσο, από την κεντρική επιτροπή των 151 μελών που εξελέγησαν του 2016, το 68% απασχολήθηκαν σε κρατική/κυβερνητική θέση την περίοδο 2015-2019!

Ο λόγος για τα παραπάνω είναι προφανής. Σε πλήρη αντίθεση με την τάση της κοινωνίας, Ο Πάνος Σκουρλέτης και μερικοί άλλοι ήθελαν τον ΣΥΡΙΖΑ ελεγχόμενο προκειμένου να μην επηρεάζεται η κρίση του Αλέξη Τσίπρα από την πολυφωνία. Την ίδια ώρα, όσο λιγότεροι υπήρχαν διαθέσιμοι, τόσο αυτοί αύξαναν τις πιθανότητές τους να παίξουν σημαντικό ρόλο την επόμενη ημέρα σε ένα ενδεχόμενο απουσίας του τέως πρωθυπουργού από το κάδρο.

Ο Πάνος Σκουρλέτης, δούλεψε υπογείως και μεθοδευμένα όλα αυτά τα χρόνια, γνωρίζοντας ότι τις δικές του αποτυχίες θα τις χρεωθεί ο Αλέξης Τσίπρας. Από την αποτυχία ανοίγματος του κόμματος στην κοινωνία, μέχρι την μηδενική αναδιοργάνωση της Πολιτικής Προστασίας πριν και μετά το Μάτι αλλά και το απεχθές τηλεοπτικό σόου την νύχτα της τραγωδίας, είδαμε έναν Σκουρλέτη κρυπτόμενο που ουδέποτε ανέλαβε τις ευθύνες του.

Μάλιστα, αυτό που πέτυχε ήταν να μην κριθεί από την κοινωνία, να μην διεκδικήσει σταυρό και να καταλήξει τελικά στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, προκειμένου να εξασφαλίσει την παρουσία του στην επόμενη Βουλή.

Αφού πέτυχε τους στόχους του, τώρα ο ίδιος τόσο κοινοβουλευτικά όσο και εσωκομματικά θα προσπαθήσει να δουλέψει την την επόμενη ημέρα. Στο βιογραφικό του, όμως, έχει περισσότερα αρνητικά παρά θετικά και αυτά είναι που θα κρίνουν τον ρόλο του στον νέο ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να διαμορφώσει ο Αλέξης Τσίπρας.

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr