Γράφει ο Γιώργος Κουμπαράκης

Η νίκη της σημερινής κυβέρνησης θα είναι να πετύχει μέσα από την πανσπερμία απόψεων και το πλήθος των ιδεολογικών καταβολών να δημιουργήσει ένα σημείο τομής, το οποίο θα μετατρέψει τη δυσπιστία των πολλών σε πίστη.

Η δύναμη του αριθμού αυτού των συμπολιτών μας είναι τεράστια αλλά και καθοριστική για τη διαμόρφωση των άμεσων αλλά και των μελλοντικών εξελίξεων. Μεγάλο μέρος του αριθμού αυτού αποτελούν και τα παιδιά της κρίσης, τα οποία η κρίση τα βρήκε στο Γυμνάσιο και τώρα τα βρίσκει να έχουν πτυχίο και να απευθύνονται πλέον σε μια αγορά εργασίας με υψηλά ποσοστά ανεργίας και ανίκανη να απορροφήσει τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους.

Γεγονός που είτε τους στρέφει προς μια εκτός χώρας λύση είτε τους κάνει δύσπιστους ως προς την ύπαρξη μιας εντός της χώρας λύσης. Για να αποκατασταθεί όμως το πρόβλημα της ανεργίας και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας πρέπει πρώτα και πριν από όλα να «βάλουμε τάξη στα του οίκου μας».

Στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ αντί το πάθημα να γίνει μάθημα και αντί να πραγματοποιηθεί ο απαραίτητος εκσυγχρονισμός του ελληνικού κράτους, το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν μεταρρύθμισε τις δομές του αλλά μετατράπηκε σε ένα μηχανισμό απορρόφησης ημετέρων. Η πρωταρχική αλλά και κομβικής σημασίας πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει η σημερινή κυβέρνηση είναι το νοικοκύρεμα του κράτους.

Και σε αυτό το νοικοκύρεμα που συντελείται από την πλευρά της νέας κυβέρνησης, με το προσφάτως ψηφισθέν νομοσχέδιο για το «επιτελικό κράτος», αλλά και τις πρωτοβουλίες που λαμβάνονται από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης προς αυτή την κατεύθυνση, οφείλουμε να συμμετέχουμε όλοι ενεργά είτε μέσω της κατάθεσης των απόψεών μας είτε μέσω της υποστήριξης των αποφάσεων εκείνων που θα κάνουν τη ζωή μας πιο απλή και πιο εύκολη και θα βοηθήσουν τη χώρα μας να βρει τη θέση της στη σύγχρονη εποχή.

Γιατί όπως έλεγε και ο γκουρού του Management, Peter Drucker, το πρώτο βήμα σε μια αναπτυξιακή πολιτική δεν είναι να αποφασίσεις πώς και προς τα πού θα αναπτυχθείς. Είναι να αποφασίσεις τι θα εγκαταλείψεις. Για να αναπτυχθεί μια επιχείρηση πρέπει να έχει μια πολιτική απαλλαγής από τα υπερμεγέθη, τα απόλυτα και τα αντιπαραγωγικά. Το ίδιο και ένα κράτος και μια χώρα θα συμπλήρωνα εγώ.

Από την έντυπη έκδοση