Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Ακριβώς για αυτές τις δύο απαντήσεις, το κόμμα πρέπει ή να ανασχηματιστεί στηρίζοντας την κυβέρνηση χωρίς πολλές γκρίνιες ή να «απομονωθεί» και να αφορά μόνο τις συνιστώσες, τις τάσεις και τις φράξιες.

Σκεφτείτε κάτι ακόμα. Τα οργανωμένα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, η κομματική βάση που λέμε, δεν ξεπερνούν τις μερικές δεκάδες χιλιάδες. Σε αντίθεση με τους ψηφοφόρους ΣΥΡΙΖΑ που έφθασαν τα 2 εκατομμύρια περίπου. Αυτή τη χαοτική απόσταση μεταξύ κοινωνίας και κόμματος προσπαθεί με πολύ ιδρώτα και όποτε χρειάζεται και με προεδρικό βέτο για ποσοστώσεις να καλύψει ο Αλέξης Τσίπρας.

Για να μείνει στην εξουσία δεν του αρκεί ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%, δεν μπορεί να καθυστερεί από «ψευτοδιλήμματα και ιδεολογικές καθαρότητες», όπως είπε η Ρένα Δούρου, ούτε να κάνει ψυχολογικά μασάζ σε όσους θεωρούν ότι εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές (Πάνος Σκουρλέτης). Αλλωστε, «όλοι μαζί τα έκαναν, όλοι μαζί τα εφάρμοσαν», που είπε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Επιπλέον, σήμερα επιστρέφουν τα τεχνικά κλιμάκια. Τι θα τους πει; Οτι οι αντιρρησίες συνείδησης διαφωνούν με τις ιδιωτικοποιήσεις;

Για να γίνει λοιπόν αυτό που χρειάζεται ο Αλέξης Τσίπρας, πρέπει το κόμμα να πάψει να είναι πιο αριστερό από την κυβέρνηση. Πρέπει να υποστεί βαθύ, δομικό ανασχηματισμό, να μεταλλαχθεί σε αυτό ακριβώς που μισούσε: ένα αστικό κόμμα, με ευρείες, ενίοτε και ανίερες συμμαχίες με κόμματα που είναι πιο δεξιά από τη Δεξιά όπως είναι οι ΑΝ.ΕΛ., με πολύ παλαιό ΠΑΣΟΚ και ολίγον από Αριστερά που φθάνει όμως μέχρι Φώτη Κουβέλη. Πιο αριστερά «βρίσκει» στους παλιούς συντρόφους και στο ΚΚΕ.

Οι εποχές των αυτοδύναμων κυβερνήσεων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Μαζί τους πήραν και τη δύναμη των κομματαρχών. Στον επόμενο ανασχηματισμό, λοιπόν, της κυβέρνησης, θα δούμε περισσότερες Μαριλίζες, αφού οι «νέοι Γοργοπόταμοι» απαιτούν και νέους συντρόφους…

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής