Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Ο πολύς κόσμος δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι δικαστές είναι στο Συμβούλιο Επικρατείας και τι δικαστές στον Αρειο Πάγο και τι στο Πρωτοδικείο. Δικαστές ακούει και η μόνη απαίτησή του είναι η ανεξαρτησία τους από κάθε κυβέρνηση, από κάθε παράγοντα που επιχειρεί, προς ίδιον όφελος, να επηρεάσει την κρίση τους, καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Η μόνη αποδεκτή εξάρτηση είναι από τους νόμους, τους οποίους εφαρμόζουν απαρέγκλιτα. Χωρίς διακρίσεις.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί έχω κι εγώ ενοχληθεί αφάνταστα, όπως και πολύς κόσμος που προσβλέπει στην ελευθερία και την αυτοτέλεια της Δικαιοσύνης, από τη γελοιοποίηση που υφίσταται το Σώμα με τα «καμώματα», τις απαιτήσεις και τις συμπεριφορές του Μαξίμου.
Κλιμάκωση χωρίς κέρδος
Ηταν ανάγκη να συρθούν ως το πρωθυπουργικό γραφείο οι ανώτατοι δικαστές τη στιγμή που ακόμη το θέμα των τηλεοπτικών αδειών είναι ανοιχτό και οι χειρισμοί του Ν. Σακελλαρίου οδήγησε το Συμβούλιο της Επικρατείας σε προσωρινή, έστω, αρνησιδικία; Γιατί άραγε γράφτηκε -κατά τέτοιο προβοκατόρικο τρόπο το δελτίο Τύπου μετά την επίσκεψή τους στον πρωθυπουργό, με προέχον ζήτημα τη μισθοδοσία τους, ώστε να εκθέτει ολόκληρο το δικαστικό σώμα στα μάτια του κόσμου;
Τη στιγμή που δεν έμεινε τίποτε όρθιο σε μισθούς, ακόμη και στα λεγόμενα ειδικά μισθολόγια, και οι συνταξιούχοι πεινούν, το να δηλώνει ο πρωθυπουργός ότι όχι μόνον δεν θα μειωθούν οι μισθοί τους, αλλά θα αυξηθούν και των ανώτατων δικαστών ή ότι θα επιστραφεί το 25% που τους είχε παρακρατηθεί είναι πρόκληση. Αραγε αντιλαμβάνονται ότι η εξαίρεση της σύνδεσης του μισθού τους με τη μισθοδοσία των βουλευτών προκαλεί σήμερα ανοίκειες συζητήσεις; Νόμιμη μεν διευθέτηση, αλλά ασυμβίβαστη ηθικά, λόγω της οικτρής πτωχοποίησης των Ελλήνων από την άθλια διακυβέρνηση της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου. Αυτό ήταν το «τυράκι» στην πρωθυπουργική «φάκα»;
Παρουσιάστηκε η συνάντηση της δικαστικης ηγεσίας με τον πρωθυπουργό ως να έγινε για τη στήριξη -πλην των μισθολογικών της- της παραμονής της κ. Θάνου στην έδρα και μετά την ολοκλήρωση της θητείας της! Τότε τι χρειάζεται ο συνταγματικός χάρτης που προβλέπει την παραμονή των δικαστών στο Σώμα ως τα 67 τους χρόνια; Να τον καταργήσουμε κι αυτόν.
Θα ήταν πολύ χρησιμότερο αν το δελτίο Τύπου από τη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου αναφερόταν στα βασικά προβλήματα που βασανίζουν χρόνια τους πολίτες, οι οποίοι καταφεύγουν στη Δικαιοσύνη για την επίλυση των διαφορών τους. Να έγραφε ότι η ηγεσία των δικαστών συζήτησε τα απαιτούμενα, ώστε να μην περνούν δέκα χρόνια προκειμένου να τελεσιδικήσει μία υπόθεση. Να μην περνούν δύο χρόνια για να «καθαρογραφεί» μια απόφαση! Να απαιτήσουν χώρους απόδοσης της Δικαιοσύνης, που να αποδεικνύουν το σεβασμό του κράτους προς το λειτούργημά τους. Οι φωτογραφίες που -επίτηδες;- δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Μαξίμου με ανάρμοστους πρωθυπουργικούς χαριεντισμούς δεν στηρίζουν το κύρος της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης…
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής