Ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, γνωρίζει από διαπραγματεύσεις και κυρίως από το πώς λειτουργεί η οικονομία. Στην εξίσωση της ανάπτυξης έχει μπει και ο παράγοντας ψυχολογία, η αγορά αντιλαμβάνεται ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα κάνει τα πάντα, αρχίζοντας από τη μείωση των φόρων, προκειμένου να βάλει την Ελλάδα δυνατά στον επενδυτικό χάρτη.

Το σκεπτικό είναι απλό. Πρέπει να πετυχαίνουμε υψηλά πλεονάσματα όχι μέσω της υπερφορολόγησης και του ψαλιδίσματος των δημοσίων επενδύσεων, αλλά με τη μεγέθυνση της οικονομίας και την αύξηση των εσόδων από την απασχόληση. Ο Τσίπρας τα είχε δώσει όλα στους δανειστές και παρουσίαζε υπερπλεονάσματα-μαμούθ σε συνθήκες ύφεσης ή ρηχής ανάπτυξης. Στην ουσία, επρόκειτο για μία κλασική συνταγή αφαίμαξης της οικονομίας. Ο Μητσοτάκης πράττει το ακριβώς αντίθετο. Θέλει να ενισχύσει την πραγματική οικονομία για να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους. Εάν το καταφέρει, η Ελλάδα θα πετύχει το δικό της αναπτυξιακό θαύμα και ο πρωθυπουργός θα βάλει οριστικά στο περιθώριο της πολιτικής ζωής πειράματα τύπου ΣYΡIZA.

Τα σημερινά χαμηλά επιτόκια θα μπορούσαμε να τα είχαμε από το 2015, όταν ο Μάριο Ντράγκι έθετε σε ισχύ το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων. Σε αυτό το «πάρτι» συμμετείχαν τότε όλες οι χώρες της ευρωζώνης πλην της Ελλάδας του Τσίπρα, που βολόδερνε μεταξύ αυτοκτονικού τύπου απειλές για Grexit και αέναης διαπραγμάτευσης με καταστροφική κατάληξη το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβάρυνση των πολιτών με έναν λογαριασμό που κυμαίνεται μεταξύ 86 δισ. (σύμφωνα με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς) και 200 δισ.

Η Ελλάδα πλήρωσε με ύφεση, φορολογικά βάρη και ταπεινωτικές δεσμεύσεις, όπως με το Υπερταμείο στο οποίο πέρασε όλη η κρατική περιουσία για 99 έτη, την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα έχει μπροστά της μία δεύτερη ευκαιρία. Ο Ντράγκι, λίγο πριν παραδώσει τα ηνία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αναμένεται να αναβιώσει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και αυτή τη φορά η χώρα μας θα μπορέσει να συμμετάσχει. Αυτό ήδη γίνεται στην πράξη, οι αγορές (με τις υπερβολές τους πάντα) τιμολογούν χαμηλότερα το επενδυτικό ρίσκο ωθώντας τα επιτόκια των δεκαετών κάτω από το 2%.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι Τσίπρας, ευτυχώς. Θέλει να αξιοποιήσει το κύμα αγοραστών ώστε η Ελλάδα να αναβαθμίσει τη θέση της στην επενδυτική κλίμακα και τα οφέλη να πολλαπλασιαστούν στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.

Θα μπορούσαμε να πετύχουμε τα χαμηλά επιτόκια από το 2015 αλλά τότε ο Τσίπρας υποσχόταν ότι θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ και θα εξοβέλιζε τη λιτότητα με ένα νομοσχέδιο και ένα άρθρο. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά ενώ ο ΕΝΦΙΑ, που είχε μονιμοποιηθεί με υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ, μειώνεται κατά 22%. Τώρα, επί Μητσοτάκη.

Η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ με το νόμο περί ευθύνης υπουργών

Μέχρι προχθές ο ΣΥΡΙΖΑ ξιφουλκούσε κατά του νόμου περί ευθύνης υπουργών, που «προστάτευε το παλαιό σύστημα».

Στην υπόθεση Πολάκη όμως έσπευσε να οχυρωθεί πίσω από το τείχος που θεωρούσε προπύργιο αδιαφάνειας. Ομως τα πράγματα είναι απλά. Η Εισαγγελία έστειλε στη Βουλή το φάκελο για τις φερόμενες ηχογραφήσεις του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα από τον Παύλο Πολάκη, χωρίς να επικαλείται τις διατάξεις περί ευθύνης υπουργών.

Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, οι ηχογραφήσεις δεν ανήκουν στα καθήκοντα υπουργών. Ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται τα δικαστήρια. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Επιθυμεί να οχυρωθεί πίσω από το νόμο ευθύνης υπουργών για να μην υποχρεωθεί ο κάθε Πολάκης να υπερασπιστεί τον εαυτό του στο φυσικό δικαστή. Οπως οι απλοί πολίτες δηλαδή, που αναφώνησε με αγανάκτηση ο πρώην υπουργός Υγείας.

Από την έντυπη έκδοση

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου