Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΕΙΝΑΙ γνωστό πως τα σχολεία «κλείνουν» στις 15 Ιουνίου και ξανανοίγουν στις 11 Σεπτεμβρίου. Αλλά αυτό ισχύει για τους μαθητές. Κάποιος φίλος διηγήθηκε μια απίστευτη ιστορία, από την οποία επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά πως κάθε μέρα μαθαίνουμε και κάτι άκρως τρελό και… απόρρητο -που λέει και η ταινία- για το Δημόσιο.

ΕΠΡΕΠΕ, λοιπόν, ο άνθρωπος να προχωρήσει τις διαδικασίες μετεγγραφής του παιδιού του σε κάποιο άλλο γυμνάσιο από αυτό στο οποίο μεταπήδησε ολοκληρώνοντας το δημοτικό. Ο λόγος μετεγγραφής προέκυψε μέσα στον Ιούλιο. Οπότε πήγε στο σχολείο το οποίο είναι ανοικτό μόνο μία ημέρα την εβδομάδα για να υποβάλει την αίτηση μετεγγραφής.

ΕΚΕΙ ενημερώθηκε από τη διεύθυνση πως το σχολείο είναι ανοικτό μία φορά την εβδομάδα ως… κτίριο, αλλά δεν λειτουργεί ως υπηρεσία! Πως η σχολική μονάδα είναι ουσιαστικά «κλειστή» Ιούλιο και Αύγουστο. Και πως από την 1η Σεπτεμβρίου, που θα λειτουργεί, τότε μπορεί ο άνθρωπος να πάει εκεί για να εξυπηρετηθεί.

Η γραφειοκρατική παράνοια στο μεγαλείο της. Υπήρχαν στο σχολείο εκπαιδευτικοί -έστω για μία ημέρα την εβδομάδα- αλλά δεν μπορούσαν να δεχθούν την υποβολή μιας αίτησης μετεγγραφής μαθητή!

ΔΕΝ γνωρίζω αν πρόκειται για κάποιο «κανόνα» που έχει επιβληθεί από το ίδιο το σχολείο, την αρμόδια διεύθυνση εκπαίδευσης ή ακόμα και από το υπουργείο Παιδείας. Αλλά είναι παράλογο επί δύο μήνες μια δημόσια υπηρεσία να μην εξυπηρετεί τους πολίτες.

ΑΝ υποθετικά ο άνθρωπος αυτός μετακόμιζε με την οικογένειά του στην άλλη άκρη της Ελλάδας, τότε θα έπρεπε να ξαναέρθει στις αρχές Σεπτεμβρίου στην Αττική για να ολοκληρώσει τη γραφειοκρατική διαδικασία μιας απλής μετεγγραφής μαθητή; Και αν υποθετικά κάποιος άλλος μαθητής με την οικογένειά του περιμένουν να αδειάσει μια θέση στο συγκεκριμένο σχολείο από το οποίο φεύγει ο μαθητής, δεν θα ήταν προτιμότερο να ενημερωθούν άμεσα από το να αλλάζουν τον προγραμματισμό τους λίγες ημέρες πριν χτυπήσει το κουδούνι;

ΕΠΕΙΔΗ γίνεται πολύ μεγάλη κουβέντα για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και ακούγονται μεγαλεπήβολα σχέδια, καλό θα ήταν η νέα κυβέρνηση να προσπαθήσει να βρει τις χιλιάδες περιπτώσεις ανούσιας και βλακώδους γραφειοκρατίας που μπλοκάρουν απλές καθημερινές υποθέσεις πολιτών. Αυτά τα απλά και καθημερινά είναι που εξοργίζουν την κοινωνία. Αυτές οι παθογένειες και νοοτροπίες είναι που τροφοδοτούν το φαύλο κύκλο του… ωχαδερφισμού. Και η προσπάθεια πρέπει να ξεκινήσει από το επίπεδο του υπουργού για να φτάσει το μήνυμα έως τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο. Αλλιώς, απλά, θα συνεχίσουμε να γκρινιάζουμε και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει σε αυτή τη χώρα.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου