Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Οταν έληξε εκείνη η πρώτη περίοδος – όταν τελείωσαν οι χοροί στην πλατεία Συντάγματος και το «όχι» του δημοψηφίσματος έγινε «ναι», ο κ. Λαφαζάνης έστησε τη ΛΑΕ του, με την προσδοκία ότι θα μπορούσε να αποτελέσει το αριστερό ανάχωμα στον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα.

Απέτυχε. Και μετά τις τελευταίες ευρωεκλογές -με το κόμμα του να πέφτει σε ποσοστά χαμηλότερα της μονάδας- παραιτήθηκε. Ομως, ένα πρόσωπο που έχει ζήσει τέτοιες εμπειρίες -αρκεί να θυμηθούμε ότι υπήρξε εκείνους τους μήνες ο βασικός υποστηρικτής της γραμμής «θα μας βοηθήσει η Ρωσία», όπως και ο εμπνευστής της εφόδου στο Νομισματοκοπείο- δεν φεύγει έτσι από τη δημοσιότητα.

Ο κ. Λαφαζάνης άρχισε λοιπόν να μιλά για εκείνη την περίοδο – και αυτά που λέει έχουν ενδιαφέρον, αν μη τι άλλο, ιστορικό. Γιατί; Επειδή, στην πραγματικότητα είναι η πρώτη φορά που κάποιος λέει κάτι για εκείνη την -μάλλον σκοτεινή- φάση της πολιτικής μας ζωής.

Να, για παράδειγμα, εκείνη η Κεντρική Επιτροπή που συνεδρίασε -όπως λέει ο κ. Λαφαζάνης- για να δώσει το πράσινο φως στη δανειακή σύμβαση των Σαμαρά – Βενιζέλου, με την περήφανη διαπραγμάτευση Βαρουφάκη σε εξέλιξη. Αν όλα έγιναν έτσι όπως τα διηγείται, ο Αλέξης Τσίπρας εξασφάλισε με χίλια βάσανα μία μικρή πλειοψηφία. Τι θα είχε γίνει αν δεν την είχε πάρει ο πρωθυπουργός; Ισως κάποτε το μάθουμε κι αυτό…

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε πολλά ακόμα να μάθουμε για εκείνο το εξάμηνο. Πώς φτάσαμε στο δημοψήφισμα; Εκείνη την Παρασκευή, ο κ. Γ. Χουλιαράκης είχε φτάσει στο παρά ένα μιας συμφωνίας με τους δανειστές, στις Βρυξέλλες. Ο κ. Τσίπρας επέστρεψε στην Αθήνα, άρχισαν οι διαρροές ότι «δεν θα υποκύψουμε στις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών» και τα μεσάνυχτα ανακοινώθηκε δημοψήφισμα. Τι μεσολάβησε; Αν ο κ. Χουλιαράκης είχε ανακοινώσει συμφωνία, θα είχαμε υποκύψει χωρίς δημοψήφισμα; Ή απλώς θα κατάπινε τη συμφωνία; Ισως κάποτε μάθουμε – αλλά για να μάθουμε, χρειαζόμαστε σίγουρα περισσότερους απόμαχους…

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου