Γράφει ο Μιχάλη Μαρδάς*
Δεν είμαστε σε αγγελικά πλασμένη κοινωνία και δυστυχώς η είδηση ότι όσοι έχουν δύναμη έχουν και την πολυτέλεια να βολεύουν τους εαυτούς τους και τους δικούς τους ανθρώπους δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση.
Γι αυτό δεν πρέπει να πέφτουμε από τα σύννεφα όταν αποκαλύπτονται τέτοιου είδους υποθέσεις. Το μεγάλο ζήτημα είναι το πως θα γίνει η διαχείριση όταν σε πιάσουν με το χέρι μέσα στο μέλι.
Σε εκείνη την περίπτωση υπάρχουν δύο επιλογές: Είτε δειλιάζεις σφυρίζοντας αδιάφορα αφήνοντας να σε κρίνουν αυτοί που πρέπει , είτε απολογείσαι ειλικρινώς σκεφτόμενος ότι «τώρα με έπιασαν» και κάνεις στην άκρη, παραδεχόμενος το λάθος χωρίς περιστροφές.
Η επιλογή της κυρίας Χριστοδουλοπούλου να βγει μπροστά και να ζητήσει συγνώμη από τους συντρόφους της και μόνο από αυτούς για να μην κάνει περισσότερο κακό στο κόμμα της είναι μία απόφαση που θέλει πολύ περισσότερη συζήτηση καθώς κατά την δική μου γνώμη εκεί κρύβονται όλα.
Μένει ώσπου να φύγει…
Οταν δεν παραδέχεσαι ότι έχεις κάνει λάθος αλλά προσπαθείς με την αποχώρησή σου να υψώσεις ασπίδα προστασίας στους άλλους λέγοντας μάλιστα ότι «περίμενα να εκτιμηθεί η ειλικρίνεια μου αλλά δυστυχώς διαψεύστηκα» σημαίνει σε απλά ελληνικά: «Δεν με νοιάζει τι λέτε, το κόμμα να μην πάθει τίποτα».
Βέβαια και το κόμμα έχει πάθει ανεπανόρθωτη ζημιά αλλά και η ίδια στα μάτια αυτών που θέλουν να κρίνουν αντικειμενικά τα γεγονότα έχει συνοδεύσει το ένα της λάθος (σ.σ. εκμεταλλεύτηκε τις γνωριμίες της για να βολέψει την κόρη της» με ακόμη ένα μεγαλύτερο:
Δεν αποδέχεται ότι αυτό που συνέβη είναι άδικο για χιλιάδες παιδιά με προσόντα που ψάχνουν μία δουλειά για να ζήσουν και άλλες τόσες χιλιάδες που έφυγαν στο εξωτερικό επειδή η αγορά εργασίας στην Ελλάδα δεν ήταν φιλόξενη για αυτά.
Η κυρία Χριστοδουλοπούλου μίλησε για ειλικρίνεια που δεν εκτιμήθηκε αλλά ξέρει και η ίδια ότι δεν ήταν ειλικρινής.
Αν ήταν δεν χρειάζονταν να πει και να γράψει τόσες λέξεις για να ανακοινώσει την απόσυρσή της από τις εκλογές. Ενα απλό ΣΥΓΝΩΜΗ θα ήταν αρκετό. Ένα ΣΥΓΝΩΜΗ, όμως, που δεν θα έχει αστερίσκους!
Και φεύγοντας από τα πρόσωπα, γιατί η ουσία του θέματος δεν είναι να προσωποποιήσεις καταστάσεις αλλά να στιγματιστούν νοοτροπίες και συμπεριφορές κάποια στιγμή, θα πρέπει να μάθουμε να μην ακούμε και αναπαράγουμε άκυρα συνθήματα (σ.σ. ηθικό πλεονέκτημα κλπ) αλλά να μάθουμε να λέμε απλά ΣΥΓΝΩΜΗ είτε είμαστε… του κόμματος, είτε έξω από αυτό!
*Ο Μιχάλης Μαρδάς είναι αρχισυντάκτης στο Eleftherostypos.gr