Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Οι διαλύσεις κοινοβουλευτικών ομάδων, οι μεταγραφές βουλευτών, οι πρωτόγνωρες για τα κοινοβουλευτικά ήθη συμμαχίες όπως η «ομάδα των έξι», οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στο νέο τοπίο που βλέπουμε σήμερα. Η κάλπη της 26ης Μαΐου ήταν απλώς η θρυαλλίδα που πυροδότησε τις εξελίξεις. Και αν στο κέντρο του χάρτη βρίσκεται η πλήρης ανατροπή δυνάμεων με τη νίκη της Ν.Δ. και την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, στην «περιφέρεια» τα σύνορα ακόμα σχηματίζονται.

Ο Πάνος Καμμένος προανήγγειλε το τέλος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ο Σταύρος Θεοδωράκης παραιτήθηκε από ό,τι είχε απομείνει στο Ποτάμι, η Ενωση Κεντρώων απώλεσε την κοινοβουλευτική της ομάδα, ενώ από τα μακρινά μετόπισθεν αποχωρεί και ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Η ευρωκάλπη επιβεβαίωσε ακόμα την εξαΰλωση των μικρών κομμάτων, από τη Λαϊκή Ενότητα και την Πλεύση Ελευθερίας μέχρι τα άκρα δεξιά. Μοναδικοί επιζώντες, προς ώρας τουλάχιστον, η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου και η ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη.

Προοιωνίζουν όλα αυτά άραγε ότι οι κάλπες της 7ης Ιουλίου θα σημάνουν μια νέα εποχή σκληρού διπολισμού και την επιστροφή σε μια κοινοβουλευτική κανονικότητα με λιγότερα κόμματα στο προσκήνιο; Μια σύντομη αναδρομή στις συνθέσεις της Βουλής από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα δείχνει πως η «κανονικότητα» στην Ελλάδα δεν έχει σαφείς κανόνες.

Μία φορά μόνο, το 1981, υπήρξαν 3 κοινοβουλευτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΚΚΕ), ενώ πέντε φορές εισήλθαν 4 κόμματα (1974, 1985, 1993, 2000, 2004). Αλλες πέντε φορές είχαμε 5κομματική Βουλή (1989 Ιούνιο και Νοέμβριο, 1996, 2007, 2009) και επίσης πέντε φορές είχαμε την είσοδο 7 κομμάτων (1977, 1990, 2012 Μάιο και Ιούνιο, 2015), ενώ η τελευταία Βουλή που σε λίγες ημέρες διαλύεται και προέκυψε από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 ήταν η μοναδική που ήταν 8κομματική. Και μάλλον θα είναι η τελευταία.

Οσο για τα κόμματα που εμφανίστηκαν γρήγορα και εξαφανίστηκαν ακόμα γρηγορότερα ή για πολιτικούς σχηματισμούς που απορροφήθηκαν διά συγχωνεύσεως με όμορες παρατάξεις, είναι μια άλλη ιστορία. Από το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων που είχε ιδρύσει το 1977 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μέχρι την ΕΔΗΚ, την Ενωμένη Αριστερά, τη ΔΗΑΝΑ, το ΔΗΚΚΙ έως τα «αντιμνημονιακά» κόμματα που γεννήθηκαν και έσβησαν μέσα στην κρίση. Μια μεγάλη ιστορία που ακόμα γράφεται.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου