Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΤΟΤΕ ήταν που πήρε το «όχι» του δημοψηφίσματος και το έκανε «ναι»-κωλοτούμπα και τρίτο μνημόνιο. Τότε ήταν που γύρισε «κουρασμένος» και «ψυχολογικά εξουθενωμένος» από την περίφημη 17ωρη διαπραγμάτευση. Τότε ήταν που είδαν το φως της δημοσιότητας οι φωτογραφίες του πρωθυπουργού με τον επιχείλιο έρπη. Αλλά ήταν και τότε, που ήρθε η στιγμή της «μεγάλης συνειδητοποίησης». Οτι η στρατηγική των «νταουλιών» οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην έξοδο της χώρας από το ευρώ, με χορηγό τον πρόθυμο και γαλαντόμο Σόιμπλε, ο οποίος έδινε και 50 δισ. για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, που θα αντιμετώπιζε η Ελλάδα…

ΗΤΑΝ ακριβώς την ίδια περίοδο, που ο τότε γ.γ. του υπουργικού συμβουλίου κ. Σαγιάς φέρεται να είχε προειδοποιήσει με δραματικό τρόπο τον Α. Τσίπρα για τις συνέπειες που θα είχε μια τέτοια εξέλιξη. Συνέπειες που δεν θα εξαντλούνταν μόνο στο πολιτικό επίπεδο. Ηταν εκείνες οι μέρες, που ίσως ο πιο στενός τότε συνεργάτης του-υπουργός φέρεται να του είχε μιλήσει για κάποιο «αεροπλάνο», το οποίο μπορεί να χρειαζόταν. Κι ήταν τότε, που ο στενότερος συνεργάτης του -που παραμένει και σήμερα, σε αντίθεση με τον υπουργό που είναι «πιο μακριά»- φέρεται να του είχε πει ότι «δεν θα σε αφήσουν να γυρίσεις πίσω».

ΗΤΑΝ σίγουρα η πιο δύσκολη περίοδος στην πρωθυπουργία του Α. Τσίπρα. Ο οποίος φαίνεται ότι βρίσκεται στην ίδια ψυχολογική κατάσταση, αλλά για άλλους λόγους. Βλέπει την ήττα της 26ης Μαΐου να έρχεται και όπως και τότε, να μην μπορεί να κάνει τίποτα. Πέραν ενός αντάρτικου στη λογική και μιας μετωπικής επίθεσης με καταιγισμό fake news. Και μιας άνευ προηγουμένου παροχολογίας, η οποία δεν φαίνεται να βρίσκει «αγοραστές». Ξέρει, επομένως, ότι έτσι δεν ανατρέπεται η διαμορφωμένη πραγματικότητα. Εξ ου και η «ψυχολογία του αδιεξόδου» που έχει και φαίνεται πλέον και στη δημόσια εικόνα του. Οπως και τότε, που συνειδητοποίησε την πραγματικότητα και ξέφυγε από τις «αυταπάτες» του, μέσα σ’ ένα πολιτικό και ψυχολογικό αδιέξοδο. Ετσι και τώρα συνειδητοποιεί ότι όλος ο «ευφυής» και «πανούργος» σχεδιασμός του εν όψει των ευρωεκλογών δεν είναι τίποτα διαφορετικό από τα «νταούλια του 2015, επί το ευρωπαϊκότερον».

ΑΥΤΗ η ψυχολογία φαίνεται ότι τον οδήγησε σε μια θεαματική «ισπανική υποχώρηση». Δηλαδή, εντός ελάχιστων 24ώρων να μετατρέψει την ψήφο των ευρωεκλογών από ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση σε μια απλή ψήφο σε μια… δημοσκόπηση. Είναι πολύ καθαρή η αναδίπλωση του πρωθυπουργού, την ίδια ώρα που συνιστά και μια σαφή ομολογία ήττας. Πρόκειται για έναν ελιγμό, ο οποίος επιδιώκει τη διαχείριση της επερχόμενης ήττας, μέσω της προσπάθειας υποβάθμισης της σημασίας της λαϊκής ετυμηγορίας της 26 Μαΐου. Με στόχο να «κερδίσει» τους 4 μήνες που απομένουν έως τις εθνικές εκλογές, μήπως και μπορέσει να ανασυντάξει τις δυνάμεις του για ένα καλύτερο αποτέλεσμα τον Οκτώβριο.

ΟΜΩΣ κι αυτός ο ελιγμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ακόμα άσκηση επί χάρτου. Καθώς η λύση της δεν βρίσκεται στο χαρτί. Αλλά στην ψήφο των πολιτών. Η οποία και θα διαμορφώσει το τοπίο. Και τότε θα φανούν και τα πραγματικά όρια αντοχής του καταβεβλημένου και «κουρασμένου» Α. Τσίπρα.

Τίνος είναι η «γαλέρα» τελικά;

Για προσπάθεια «επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα» κατηγορεί ο Α. Τσίπρας τον Κ. Μητσοτάκη. Μια «κατηγορία» που αντλεί «ισχύ» από τα fake news της «μονταζιέρας του Μαξίμου». Ομως ο Α. Τσίπρας εκτός από «κουρασμένος» είναι και άτυχος. Στην κορύφωση της προσπάθειάς του, ήρθε η ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ. Η οποία, μεταξύ άλλων ενδιαφερόντων, λέει και τα εξής εντυπωσιακά: 500.000 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται με λιγότερα από 500 ευρώ τον μήνα, ενώ άλλες 251.000 «εργαζομένων» παίρνουν λιγότερα από 250 ευρώ τον μήνα! Περίπου 750.000 άνθρωποι «ζουν» με «μισθούς πείνας» ή «μισθούς Βουλγαρίας». Κι αυτό δεν είναι «ερμηνευτική» προσέγγιση. Είναι η ίδια η πραγματικότητα, την οποία… κατόρθωσε να δημιουργήσει η κυβέρνηση της «αριστεράς» και του Α. Τσίπρα. Είναι ο ορισμός της «γαλέρας», για την οποία αρέσκεται να ομιλεί ο Α. Τσίπρας. Ξεχνά όμως ότι καπετάνιος αυτής της «γαλέρας» είναι ο ίδιος! Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο πρωθυπουργός συνεχίζει να μιλά για «γαλέρες» και «εργασιακούς μεσαίωνες». Και μιλώντας τον ακούν κι αυτοί οι άνθρωποι. Οι οποίοι γνωρίζουν από «πρώτο χέρι» τι και πώς ζουν. Δεν χρειάζονται ούτε τις «δημιουργικές εξηγήσεις» του πρωθυπουργού, ούτε τις εκτός τόπου και χρόνου αφηγήσεις του. Ξέρουν. Ζουν με τους «μισθούς Τσίπρα». Αλλά, προφανώς, αυτό δεν εμποδίζει τον Α. Τσίπρα να τους προσβάλλει κατά πρόσωπο.

Ποιος κρατάει στο συρτάρι τον φάκελο Σαμαρά;

Αποτελεί κοινό μυστικό ότι η αρχειοθέτηση του φακέλου σε ό,τι αφορά τον Α. Σαμαρά και τη Novartis αποτελεί ειλημμένη δικαστική απόφαση. Κι όμως η ανακοίνωσή της καθυστερεί. Οι αρχικές πληροφορίες έλεγαν ότι η αρχειοθέτηση θα ανακοινωνόταν πριν από το Πάσχα. «Κρατήθηκε» όμως για να μην τη βρει μπροστά του ο Α. Τσίπρας σε κάποια από τις κοινοβουλευτικές αναμετρήσεις που επρόκειτο να γίνουν κι έγιναν. Τώρα, φαίνεται, ότι «κρατείται» έως τις ευρωεκλογές, πάλι για τους ίδιους λόγους. Προκειμένου ο Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να μην απολογηθούν για τη μεγαλύτερη σκευωρία από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη Novartis κυριολεκτικά έχει εξαφανιστεί από το προεκλογικό λεξιλόγιο του ΠΘ και του ΣΥΡΙΖΑ. Πού «κρατείται» λοιπόν; Στον Αρειο Πάγο ή στα «υπόγεια» του Μαξίμου;

Απορίες

1. Τελικά, πόσο μεγάλη… γκάφα ήταν η πρόταση μομφής της Ν.Δ. κατά του Πολάκη και πόσο ευφυής ελιγμός ήταν η μετατροπή της σε ψήφο εμπιστοσύνης από τον «Μέσι της πολιτικής»;

2. Δηλαδή, κύριε Τσακαλώτε, τι ακριβώς προτείνετε με τη «μείωση του ΦΠΑ στο ράφι»; Να παίρνουμε τον καφέ από το σπίτι και να πληρώνουμε μόνο… ψηστικά στο καφενείο;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου