Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Ηταν εκείνοι, όμως, που πανηγύριζαν για την υπέρβαση των δημοσιονομικών στόχων και στο τέλος κάθε έτους μοίραζαν λίγα ψίχουλα σε πολίτες. Στην τριετία 2016-2018 το συνολικό υπερπλεόνασμα έφτασε στα 13,4 δισεκατομμύρια, ενώ με τη μορφή μερισμάτων… επεστράφησαν στην κοινωνία μόλις 2,1 δισεκατομμύρια.

ΚΑΙ μπορεί το πακέτο που ανακοινώθηκε να έχει ως στόχο να προσέλθουν οι συνταξιούχοι στις κάλπες, έχοντας μόλις σηκώσει από τα ΑΤΜ σχεδόν μισό μισθό, αλλά στην πραγματικότητα κρύβει πολλές ακόμα κωλοτούμπες του Μαξίμου.

Ο πρωθυπουργός πριν από λίγες εβδομάδες είχε υπερτονίσει σε ομιλία του πως δεν θα… χαραμίσει την επιδοματική πολιτική για να μειώσει φόρους. Και τελικά εξήγγειλε μειώσεις φόρων. Τι μεσολάβησε; Προφανώς οι φουρτούνες στο ευρωψηφοδέλτιο (υπόθεση Λοΐζου, Κουρουμπλής – Αμβρόσιος, Κόκκαλης), ο Πολάκης και οι μυστικές διακοπές στη θαλαμηγό. Η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει στροφή 180ο και να υιοθετήσει κάποιες από τις προτάσεις της Ν.Δ.

ΚΑΤ’ ΑΡΧΑΣ η μείωση του συντελεστή ΦΠΑ από το 24% στο 13% για εστίαση και τρόφιμα στην πραγματικότητα δεν είναι… μείωση, αλλά επαναφορά στα επίπεδα που βρισκόταν πριν ανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Αξίζει να θυμηθεί κανείς ότι όταν η κυβέρνηση Σαμαρά μείωνε τον ΦΠΑ εστίασης, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούσε υποσχόμενος ότι θα σκίσει τα Μνημόνια.

ΣΤΙΣ φορολογικές… ελαφρύνσεις, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας κάνει «μαγειρέματα». Ενώ είχε ήδη προνομοθετηθεί η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης έως τις 30.000 ευρώ, τώρα κατεβάζει το πλαφόν στις 20.000 ευρώ, ενώ η μείωση του εισαγωγικού συντελεστή στη φορολογία εισοδήματος από 22% σε 20% απλά… ξεχάστηκε. Ολα τα υπόλοιπα μέτρα που ανακοινώθηκαν αφορούν σε μικροπαρεμβάσεις, που δεν πρόκειται να φανούν στην τσέπη των πολιτών.

ΠΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΣ στις κάλπες του 2019 ένα ερώτημα συνεχίζει να πλανάται πάνω από τη χώρα: Τι θα είχε συμβεί αν δεν είχε μεσολαβήσει το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015; Αν οποιαδήποτε κυβέρνηση που προέκυπτε τότε ακολουθούσε τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές; Το πιθανότερο είναι πως η χώρα θα είχε βγει από τα Μνημόνια σχεδόν πέντε χρόνια νωρίτερα. Οχι, δεν θα ήταν ειδυλλιακή η κατάσταση. Απλά οι πολίτες δεν θα είχαν φορτωθεί μια τετραετία υπερφορολόγησης και υπερπλεονασμάτων, οι τράπεζες δεν θα είχαν περάσει από capital controls ούτε θα είχαν εκ νέου ανακεφαλαιοποιηθεί, η ΔΕΗ δεν θα βρισκόταν στο χείλος της χρεοκοπίας, οι νέοι συνταξιούχοι δεν θα λάμβαναν μειωμένες συντάξεις έως και 30% που προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου, κάποια σημαντικά επενδυτικά πρότζεκτ δεν θα είχαν πάει στα… τσακίδια, εκεί που τα έστειλε ο Καρανίκας.

ΚΑΙ οι φοροελαφρύνσεις που αχνοφαίνονται στον ορίζοντα για την επόμενη τετραετία θα είχαν ήδη εφαρμοστεί. Οι πολίτες θα είχαν ήδη δει κάποια βελτίωση στα εισοδήματά τους. Η χώρα δεν θα είχε βιώσει έναν άνευ προηγουμένου λαϊκισμό που δίχασε την κοινωνία. Και κανείς δεν θα περίμενε τον Αλέξη Τσίπρα να δώσει λίγα ψίχουλα μόνο και μόνο για προεκλογικούς λόγους…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου