Ο κ. Τσίπρας όμως εμφανίστηκε και πάλι χθες διχαστικός ακόμα και για το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων, κατά τη σχετική συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών.

Στις πλατείες των αγανακτισμένων ο κ. Τσίπρας και οι υπόλοιποι του ΣΥΡΙΖΑ, όταν βρίσκονταν ακόμα στην αντιπολίτευση, μιλούσαν για «εκτελεστές συμβολαίων θανάτου της οικονομίας», για «Τσολάκογλου» και για «γερμανοτσολιάδες».

Oμως η κυβέρνηση της Ν.Δ., ήδη από το 2012, με δουλειά που είχε γίνει από τον τότε αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα, είχε αναζητήσει στα αρχεία του ελληνικού κράτους όλα τα τεκμήρια για το ζήτημα των κατοχικών δανείων.

Ο ίδιος ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυρ. Μητσοτάκης επανέλαβε χθες στη Βουλή ότι η ελληνική διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων είναι ζωντανή, αλλά νομικά πολύπλοκη, και κυρίως δεν προσφέρεται για επικοινωνιακή εκμετάλλευση.

Τον Μάρτιο του 2015, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Παρασκευόπουλος, υποστήριζε ότι θα εκτελούσε την απόφαση του Αρείου Πάγου και θα προχωρούσε σε αναγκαστικές κατασχέσεις της περιουσίας του γερμανικού Δημοσίου που έχει στην Ελλάδα.

Oπως όλοι ξέρουμε ωστόσο, τίποτα απολύτως δεν έγινε προς την κατεύθυνση αυτή. Ηταν κι αυτό ένα πυροτέχνημα στο πλαίσιο της περήφανης διαπραγμάτευσης του πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που εξελίχθηκε σε «Βατερλώ» για την ελληνική οικονομία, που έφερε ένα τρίτο Μνημόνιο και στοίχισε στην Ελλάδα πάνω από 100 δισ. ευρώ, αφού προηγουμένως λίγο έλειψε να βγάλει τη χώρα εκτός ευρώ.

Αντί ο πρωθυπουργός να ζητά σήμερα τα ρέστα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, θα ήταν καλύτερο να αξιοποιήσει το καλό κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία και τα πολιτικά κόμματα και να χαράξει μια σοβαρή εθνική γραμμή στο ζήτημα αυτό. Δεν χωρεί, όμως, λαϊκισμός και με τις γερμανικές αποζημιώσεις.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου